دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، حجت‌الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه در نشست علمی «حکمرانی و انسجام ملی» در دانشگاه فرهنگیان، با اشاره به اهمیت هفته بسیج تصریح کرد که درک درست از مفهوم حکمرانی، خود به تصدیق پیوند آن با انسجام ملی منجر می‌شود.

وی حکمرانی را به‌عنوان «فرایند حل مسئله با مشارکت حداکثری مردم و نخبگان» تعریف کرد و افزود: حکمرانی، فناوری نرمِ حل مسئله است و از سیاست‌گذاری آغاز می‌شود، اما قانون‌گذاری همیشه راه‌حل نهایی نیست.

حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه با تبیین تفاوت میان حکومت و حکمرانی گفت: در حکومت، فرمان‌روایی محور اصلی است، اما در حکمرانی، مردم و نخبگان در تصمیم‌سازی و اجرای راهبردها نقش فاعل دارند.

وی با انتقاد از قانون‌محوریِ افراطی اظهار داشت که بسیاری از مسائل اجتماعی با ابزار فرهنگی و سیاستی قابل حل‌اند، نه صرفاً با تصویب قانون.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در بخش دیگری از سخنان خود، انسجام ملی را پایه‌ی مشارکت مردمی دانست و افزود: اگر حکمرانی یعنی مشارکت مردم، این مشارکت بدون انسجام ملی امکان‌پذیر نیست. انسجام، فقط یک مفهوم امنیتی نیست؛ بلکه رکن اصلی هویت ایرانی-اسلامی ماست.

وی با اشاره به تجربه‌های تاریخی کشور در دوران جنگ و بحران‌ها تأکید کرد که مردم همواره فاعل اصلی میدان بوده‌اند و دولت در نقش پشتیبان و تسهیل‌گر عمل کرده است.

حجت الاسلام و المسلمین خسروپناه همچنین با قدردانی از پیشرفت‌های علمی ایران در حوزه‌هایی چون نانوتکنولوژی، میکروالکترونیک، هوافضا و فناوری‌های کوانتومی گفت: این موفقیت‌ها نتیجه‌ی تلاش نخبگان جوانی است که با باور به توان ملی، چرخه پیشرفت را در داخل کشور زنده نگه داشته‌اند.

در ادامه، وی به ضرورت توجه به تربیت معلم هویت‌مند و پژوهشگر پرداخت و تأکید کرد که دانشگاه فرهنگیان باید کانون شکل‌گیری هویت ایرانی-اسلامی، علم‌گرایی و عشق به جامعه باشد. خسروپناه با انتقاد از کمبود فضای مناسب خوابگاهی برای دانشجویان این دانشگاه گفت: ساخت خوابگاه برای دانشجویان فرهنگیان باید در اولویتی حتی بالاتر از ساخت مدرسه قرار گیرد؛ چون هر سرمایه‌گذاری امروز در این دانشگاه، سرمایه‌گذاری بر انسان‌های تمدن‌ساز فرداست.

حجت الاسلام والمسلمین خسرو پناه در بخش پایانی سخنان خود، از اعضای هیئت علمی و دانشجویان خواست تا در قالب هیئت‌های اندیشه‌ورز شورای عالی انقلاب فرهنگی در تصمیم‌سازی‌های نظام تعلیم و تربیت مشارکت کنند تا عقل جمعی و هم‌افزایی نخبگانی به سیاست‌گذاری‌های آموزشی کشور پیوند بخورد.