جلسه درس اخلاق هفتگی حجت‌الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی روز شنبه در مسجد امام رضا(ع) حوزه علمیه امام خمینی(ره) برگزار شد.

حجت‌الاسلام والمسلمین صدیقی تأکید کرد: راه رسیدن به حقیقت، نیازمند مقاومت در طلب و کنارزدن موانعی است که انسان را از میدان بندگی خارج می‌کند.

وی افزود: انسان برای رسیدن به حقیقت باید آن‌چنان عطش داشته باشد که از در زدن خسته نشود؛ همان‌طور که حضرت موسی(ع) دست از طلب برنداشت و پس از طی طریق‌های دشوار، به حضرت خضر(ع) رسید. کسی که حقیقت را می‌خواهد، مسافر گمشده‌ای است که رهایش نمی‌کند تا مقصد را بیابد. این عطش، شرط آغاز مسیر است.

استاد حوزه علمیه با تأکید بر اینکه محبت حضرت ولیعصر(عج) به بندگان بیش از محبت پدر و مادر است، گفت: گاهی انسان به دلیل نداشتن استعداد یا چموشی روح، از دریافت این محبت محروم می‌ماند. وقتی کودک چموش است و از مادر فرار می‌کند، مادر نمی‌تواند کاری برای او انجام دهد؛ نه به‌خاطر بی‌مهری مادر، بلکه به‌خاطر نخواستن کودک. در مسیر معنویت نیز همین است؛ انسان باید عطش را در خود زنده نگه دارد.

حجت‌الاسلام والمسلمین صدیقی حدیثی از امام جعفر صادق(ع) را یادآور شد که در آن حضرت از گمشده‌هایی یاد می‌کند که برای یافتن آن‌ها تلاش کرده است. یکی از این گمشده‌ها «لذت عبادت» است. امام صادق(ع) می‌فرماید می‌خواستم عبادت برایم تحمیل نباشد، تکلیف خشک نباشد، بلکه تشرف، حضور، دل‌دادگی و عشق باشد. راه دستیابی به چنین حالتی «ترک معصیت» است.

وی بیان کرد: خدا به کثرت اعمال نگاه نمی‌کند. نه اینکه چه کسی بیشتر نماز خوانده یا بیشتر جهاد کرده؛ بلکه خدا به پاکی نیت و صدق باطن توجه دارد. عمل زیاد فاقد ارزش است اگر دل، نورانی و پاک نباشد. برخی افراد شاید اعمال زیاد نداشته باشند، اما دلشان سرشار از محبت خدا و اولیای الهی است و همین قلب پاک، موجب قبولی اعمالشان می‌شود.

این استاد حوزه علمیه در ادامه به نقش اعضا و جوارح به‌عنوان مجاری ورودی و خروجی قلب اشاره کرد و افزود: بدن ما گذرگاه ورود و خروج به کشور قلب است. از طریق چشم، گوش، زبان و رفتار، چیزهایی وارد دل می‌شود و از آن خارج می‌شود. اگر این مجاری پاک بماند، حوض دل پاک می‌ماند؛ اما اگر آلودگی وارد شد، دل تیره و بدبو می‌شود. دل، فطرتاً خداجو آفریده شده است و گناه، این فطرت را می‌شکند و تغییر می‌دهد.

حجت الاسلام والمسلمین صدیقی با بیان اینکه برخی گناهان دارای آثار بسیار سنگینی هستند و ممکن است موجب بسته شدن کامل درهای رحمت الهی شوند، افزود: برخی گناهان کوچک شمرده می‌شوند، اما در حقیقت در آن‌ها غضب الهی نهفته است. انسان با بی‌توجهی به این گناهان، به‌تدریج از نور الهی محروم می‌شود و خداوند در رحمت را بر دل او می‌بندد. وقتی خدا در را ببندد، دیگر کسی نمی‌تواند باز کند.

وی اظهار داشت: تکذیب تدریجی آیات الهی از بی‌توجهی‌های کوچک آغاز می‌شود و به‌مرور انسان به جایی می‌رسد که حتی ارزش‌های دینی را مسخره می‌کند. امروز برخی حتی حجاب را مسخره می‌کنند. شاید در خانواده مذهبی بزرگ شده‌اند، اما با لجاجت، مسیر را تغییر داده‌اند.

استاد حوزه علمیه بیان کرد: این روند، آرام و خزنده است؛ همان‌گونه که شیطان انسان را یکباره به شرک دعوت نمی‌کند، بلکه آهسته او را بی‌تفاوت می‌کند و سپس به گناهان بزرگ می‌کشاند.

حجت‌الاسلام والمسلمین صدیقی در ادامه گفت: وقتی انسان خدا را رها می‌کند، خدا هم او را به خودش وا می‌گذارد. و آن‌گاه شیطان عهده‌دار جهت‌دادن به زندگی او می‌شود. حتی اعمال خوب او نیز با هدف دنیوی انجام می‌شود و از خلوص تهی است. این یعنی بازی با عمر.

وی‌ بیان کرد: انسان تا زمانی که به ولایت متصل نشده باشد، مانند قطره‌ای است که با کوچکترین آلودگی و حادثه، تباه می‌شود. علت اینکه عبادات بدون ولایت قبول نمی‌شود، همین است. زیرا عمل ما قطره‌ای است که در معرض نابودی است. ولایت، دریایی است که اگر قطره در آن افتاد، محفوظ می‌ماند.

این استاد حوزه تاکید کرد: نیاز انسان به حضرت حجت(عج) از نیاز او به خورشید، آب و هوا نیز بیشتر است؛ زیرا این اتصال است که توحید را از طوفان‌های شیطانی حفظ می‌کند. تا اتصال به ولایت نباشد، انسان در کثافت نفس باقی می‌ماند و نمی‌تواند به حقیقت برسد.

حجت الاسلام والمسلمین صدیقی در ادامه به سیره علمی علامه طباطبایی(ره) اشاره کرد و گفت: علامه هرگاه با پرسشی مواجه می‌شدند، ابتدا می‌فرمودند نمی‌دانم. سپس تأمل می‌کردند و هیچ‌گاه بدون تفکر سخن نمی‌گفتند. زیرا عاقل، سخنش تابع قلبش است؛ اما احمق، قلبش تابع زبانش است و اول حرف می‌زند، بعد پشیمان می‌شود.

وی افزود: انسان عاقل از این می‌ترسد که یک جمله، او را از بهشت محروم کند. تمام دغدغه او این است که آیا مأموریت الهی‌اش را درست انجام می‌دهد یا نه.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه ترس بزرگ اولیاء این است که خدا آنان را به حال خود رها کند، تاکید کرد: انسان بدون خدا، هرچه داشته باشد بی‌ارزش است؛ اما اگر به مقام «عِندَ مَلِیکࣲ مُّقۡتَدِرِۭ» برسد، دیگر ترسی باقی نمی‌ماند.

حجت الاسلام والمسلمین صدیقی در پایان گفت: انسان باید تشنه باشد تا به حقیقت برسد. حضرت موسی(ع) تا کنار دریا نرفت و خود را به دریای ولایت نکشاند، به آن مقام دست نیافت. انسان نیز تا زمانی که قطره است، در معرض تباهی است؛ اما وقتی به دریا وصل شد، محفوظ می‌ماند.