به گزارش قدس آنلاین و به نقل از آس، ایران با وجود محدودیت‌های مهاجرتی دولت دونالد ترامپ، قرار است سه بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۲۶ را در خاک آمریکا برگزار کند و شهر لس‌آنجلس عملاً به خانه تیم ملی تبدیل شده است.

در ژوئن ۲۰۲۵ و پس از آن‌که ترامپ ورود شهروندان ۱۲ کشور از جمله ایران را به آمریکا ممنوع کرد، گمانه‌زنی‌ها درباره انتقال دیدارهای تیم ملی به کانادا یا مکزیک بالا گرفت. اما با انجام قرعه‌کشی مشخص شد که ایران تمام مسابقات گروهی‌اش را در ایالات متحده برگزار خواهد کرد؛ در شهری که بزرگ‌ترین جامعه ایرانیان خارج از کشور را در خود جای داده، اکنون آماده است تا نقش «خانه دوم» تیم ملی را بازی کند.

در فاصله تنها ۲۱ دقیقه با ورزشگاه SoFi – میزبان بازی‌های جام جهانی در لس‌آنجلس – محله معروف وست‌وود قرار دارد؛ محدوده‌ای که پس از عبور از تقاطع راچستر اونیو، به‌خاطر تراکم چشمگیر مهاجران ایرانی، با عنوان «تهرانجلس» شناخته می‌شود.

تخمین زده می‌شود بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار ایرانی در لس‌آنجلس زندگی کنند؛ عددی که می‌تواند فضای دو بازی ایران را عملاً به یک مسابقه خانگی تبدیل کرده و ایران را میزبان جام جهانی کند.

این نخستین‌بار نیست که تیم ملی ایران چنین حمایتی را در لس‌آنجلس تجربه می‌کند. در سال ۱۹۹۹، دیدار دوستانه ایران و آمریکا در ورزشگاه رز بول برگزار شد؛ مسابقه‌ای که با نتیجه ۱-۱ به پایان رسید و با حضور پررنگ جامعه ایرانی در سکوها همراه بود. در آن مسابقه بیش از ۱۰۰ هزار تماشاگر ایرانی در ورزشگاه حضور داشتند و این بازی را تبدیل به پرتماشاگرترین بازی استادیوم رز بول کردند.

اما چرا لس‌آنجلس چنین جمعیت بزرگی از ایرانیان را در خود جای داده است؟ موج اصلی مهاجرت از دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی آغاز شد و سپس شدت گرفت؛ مهاجران در لس‌آنجلس شهری را پیدا کردند که از نظر آب‌وهوا و روح فرهنگی، بیش از هر جای دیگری در آمریکا، آنها را به یاد خانه سابق‌شان می‌انداخت.

ایران در جام جهانی ۲۰۲۶، در لس‌آنجلس مقابل نیوزیلند کارش را شروع می‌کند و شش روز بعد در همین شهر به مصاف بلژیک می‌رود. سومین مسابقه مرحله گروهی برابر مصر در سیاتل برگزار خواهد شد.