مرحوم حجت الاسلام محمدتقی فلسفی می‌گوید:

خاطره بزرگ من از پایان دوره رضاخانی، شادی و مسرت زایدالوصف مردم از سقوط و رفتن او بود.

تا آن موقع ندیده بودم که عموم مردم آن قدر خوشحال و مسرور باشند حتی مجسمه هایی را که به صورت ببر، شیر، طاووس از سنگ یا گچ ساخته بودند و در بعضی از میدانها نصب شده بود، مستثنی نکردند.

وقتی خلق الله آن ها را می‌شکستند و کسی به آنها می گفت چرا اینها را می‌شکنید؟ در جواب می‌گفتند اینها هم به نام رضاخان است؛ نمی‌خواهیم آثاری از زمان آن ملعون باقی باشد.

او تا این حد منفور عموم بود.