این روزها، گفت‌وگوی ترانه علیدوستی بازیگر شناخته شده سینمای کشور درباره وقایع سال ۱۴۰۱ و انتشار آن از سوی بی‌بی‌سی فارسی، واکنش‌های مختلفی را در پی داشته است. آمار دیده شدن این گفت‌وگو و واکنش‌ها به آن نشان می‌دهد ماجرای اعتراضات و اغتشاشات سال ۱۴۰۱ همچنان برای بخش قابل توجهی از جامعه مهم است، اگرچه آمار بازدیدکنندگان این گفت‌وگو را نباید به معنای موافقت و همدلی با آن دانست.
به طور خلاصه این گفت‌وگو روایت بازیگر مطرح کشورمان درباره همراهی‌اش با وقایع ۱۴۰۱ است. فارغ از اینکه این روایت، صرفاً روایت یک‌سویه ترانه علیدوستی است و نمی‌توان آن را حتی به تمامی معترضان وقایع آن سال تعمیم داد، سؤال اینجاست که روایت وقایع ۱۴۰۱ برای ۱۴۰۴ ایران چه دستاوردی به همراه دارد؟
واقعیت این است که سال‌ها کم‌کاری در حوزه‌های فرهنگی و همچنین قرار گرفتن در برهه‌ای از تاریخ که تغییرات اجتماعی در آن شتابان بوده موجب شده است که نحوه پوشش و به ویژه حجاب در جامعه تغییرات قابل توجهی داشته باشد. این تغییرات که بازنمایی رسانه‌ای آن به واسطه فراگیری شبکه‌های اجتماعی، ضریب قابل توجهی یافته، موجب شد مواجهه دستگاه‌های حاکمیتی با آن با نوعی نگرانی و شتاب‌زدگی همراه شود که نتیجه آن در سازوکار پرهزینه گشت ارشاد و به دنبال آن وقوع اعتراضات و سوار شدن ضدانقلاب بر آن و تبدیل آن به اغتشاشات شد.
اکنون که حاکمیت عملاً به این نتیجه رسیده است که در کف خیابان نباید برخورد قهری با بدحجابی و بدپوششی صورت گیرد که این به معنای پذیرش فقهی و عبور از حکم الهی درباره حجاب نیست، بلکه پذیرش این واقعیت است که چنین برخوردهایی راه‌حل نتیجه‌بخشی برای بهبود مسئله حجاب نیستند.
در چنین شرایطی تلاش برای بازخوانی وقایع ۱۴۰۱ را باید اقدامی در راستای زنده نگه داشتن آتشی دانست که اگرچه سرد شده است اما برخی امید دارند دوباره از آن خاکستر، شعله‌ای بلند شود. چه چیز این امید را در عده‌ای ایجاد کرده است که دوباره فتنه ۱۴۰۱ را بازتولید کنند؟ به نظر می‌رسد دو عامل مؤثر است؛ نخست تشدید مشکلات اقتصادی با محوریت جهش نرخ ارز و تورم بالای مواد غذایی و دوم تلاش‌های گاه و بیگاه عده‌ای برای تغییر رویکرد دستگاه‌های حاکمیتی در موضوع حجاب و بازگشت به رویکردهای گذشته. بی‌جهت نیست که می‌بینیم یکی از سخنگویان این دیدگاه در اعتراض به عدم اجرایی شدن قانون عفاف و حجاب که با نظر شورای عالی امنیت ملی متوقف شده است، می‌گوید: «من به مسئولین هشدار دادم از روزی می‌ترسم که مردم از مسئولین عبور کنند و خودشان وارد میدان شوند».
در حقیقت بازخوانی وقایع ۱۴۰۱ و تلاش برای قهرمان‌سازی از بازیگری که سال‌ها با امکانات این کشور و بعضاً با پول‌های مشکوک به عنوان یک سینماگر مطرح شده است، به پشتوانه شرایط خطیر اقتصادی و تندروی برخی سوپرانقلابی‌ها صورت می‌گیرد، اما نباید از نظر دور داشت که جامعه ایران در جنگ ۱۲روزه نشان داد از وقایعی نظیر ۱۴۰۱ عبور کرده و می‌داند امروز هر فتنه‌ای، بازی در زمین رژیم جنایتکار صهیونیستی است و اجازه نمی‌دهد میهنش درگیر فتنه‌های صهیونیستی‌ساز و شازده‌پسند شود.