از جمله مشکلات حاد جامعه پرستاری می‌توان به تربیت کمک پرستار یکساله با هزینه گزاف و دوره آموزشی ناکافی به صرف دارا بودن هر دیپلم غیر مرتبط و دوره آموزشی غیر استاندارد اشاره کرد، ضمن آنکه تربیت کارشناسان پرستاری در بیمارستان‌ها به جای دانشگاه‌های پرستاری کشور را نیز می‌توان به این مسأله افزود.
آنچه مشخص است آن است که در طرح کمک پرستاری، باید ضمن تغییر در شرح وظایف این افراد، 6 مورد از شرح وظایف پرستاری را که به شرح وظایف کمک پرستاری افزوده شده، حذف کرد و نام آن به کمک بهیاری یا بیماریار تغییر یابد.پرسش اساسی اینجاست، فردی که اجازه درج اطلاعات بیمار در پرونده را ندارد، چگونه می‌تواند تکنیک‌هایی را انجام دهد که در قبال آن‌ها مسؤولیت قانونی ندارد و در حقیقت مسؤولیت کار این عده از این پس بر عهده پرستاران خواهد بود .این موضوع ضمن آنکه فشار کاری آنان را افزایش خواهد داد، استخدام و به کارگیری آن‌ها را نیز با مشکلات زیادی مواجه می‌سازد، نکته اساسی اینجاست که چرا با وجود تعداد زیادی کمک بهیار در کشور که به کار گرفته نشده اند و با وجود مشکلات اقتصادی کشور برای افرادی که با هزینه‌های گزاف تربیت شده اند، توقع ایجاد کرد؟ اگر برنامه ای برای استخدام وجود دارد، باید از همین عده استفاده کرد و اگر قرار بر استخدام نیست، چرا باید برای مردم توقع ایجاد کرد.
در گذشته پرستاران و بهیاران سه سال پس از دریافت مدرک سیکل، گواهی دیپلم بهیاری خود را دریافت می‌کردند و پس از آن در صورت تمایل وارد دانشگاه می‌شدند و مدرک کاردانی یا کارشناسی خود را دریافت می‌کردند، اما پس از آنکه مشخص شد کاردانی پاسخگوی نیاز بیماران نیست،  جایگاه علمی بهیاران به کاردان و سپس به کارشناس ارتقا یافت.
این دو رده به سمتی می‌رود که به صورت نظام‌مند حذف شوند و اگر خوب ادامه پیدا کند، می‌توانیم دیگر بهیار و کاردان در سیستم بهداشت نداشته باشیم. اما متأسفانه به دلایلی، عده‌ای یک گونه‌ای را پدید آورده اند که نه می‌توان به آن کمک بهیار اطلاق کرد و نه پرستار، آن هم با دیپلم‌های غیرمرتبط و حداقل معدل دیپلم 12. در صورتی که بیشتر دانشجویان پرستاری از مدارس خاص، نمونه و تیزهوشان و با رتبه‌های بالای کنکور با علاقه و هوش سرشار وارد دانشگاههای پرستاری شده‌اند.
تربیت پرستار یکساله را می‌توان یکی از معضلات اساسی جامعه پرستاری دانست، ضمن آنکه قرار است موضوعی همچون تربیت پرستار نیز برعهده بیمارستان‌ها گذاشته شود .در حالی که بیمارستان‌ها هم اکنون نیز در آموزش ضمن خدمت پرستاران دچار مشکل هستند با آموزش پرستاران تجربی توسط بیمارستان‌ها معلوم نیست سلامت بیماران دستخوش چه مشکلاتی خواهد شد.
اگر حرفه پرستاری را دستخوش تربیت پرستار یک ساله کنیم، پرستاری دیگر به عنوان یک علم مطرح نخواهد بود و دیگر هیچ جراحی جرأت نخواهد کرد بیمار قلب باز خود را که نیازمند مراقبت بالینی ویژه است، به پرستاران بسپارد، چرا که با اجرای این طرح  پرستاران به نیروهایی تبدیل خواهند شد که مطیع اوامر پزشک و نیروهای بی اثر در روند درمان بیمار باشند .اکنون پرسش اینجاست که آیا مسؤولانی که تصمیم بر اجرای این طرح گرفته اند، حاضر خواهند بود مراقبت بالینی خود یا عزیزانشان را در شرایط بیماری به چنین نیروهایی که تنها نام پرستار را همراه خواهند داشت، بسپارند؟
* دبیر هیأت مدیره نظام پرستاری