«اردوغان» به کاخ سفید هشدار داده است که باید میان کردها و «آنکارا» یکی را انتخاب کند. این هشدار وقتی جدی‌تر می‌شود که پیامد آن در اوایل هفته جاری ترکیه مرزهایش را برای بیش از 400 تن از تروریستهای مسلح گشود تا به کمک دیگر همتایان تروریست خود در میان داعش و جبهه النصره جلوی پیشرویهای ارتش سوریه از یکسو و کردها را از سوی دیگر به سمت شهرکهای شمال و شرق حلب بگیرند همزمان ارتش ترکیه چندین شهر و روستای تحت کنترل کردها را بی‌محابا زیر آتش سنگین توپخانه خود گرفت، رفتاری که در نوع خود کم سابقه بود و در همان ابتدا به کشتار حدود 30 تن از غیرنظامیان انجامید. این عدم خویشتنداری عجیب اردوغان البته از سوی بسیاری از مجامع حقوق بشری مستقل تقبیح شد و حتی وزارتخارجه فرانسه نیز بلافاصله آن را محکوم کرد.
در بحبوحه این نبردهای میدانی، سران آل سعود تهدید کرده‌اند چنانچه مذاکرات صلح فعلی به نتیجه نرسد، آنها برای کمک بیشتر به مخالفان مسلح اقدامات جدید و بیشتری انجام خواهند داد. تهدید اخیر می‌تواند با وعده اعزام 150 هزار نیروی نظامی به سوریه از سوی عربستان مرتبط تلقی شود. چرا که علیرغم تکذیب اولیه ترکیه، در صورت عملی شدن چنین اعزامی، بناست این نیروها از مرزهای مشترک این کشور وارد سوریه شوند و این یعنی آنها در قدم اول وارد حومه حلب و شمال لازقیه خواهند شد و این مناطق مشخصاً میدانهایی است که ارتش سوریه در حال حاضر پیشرویهای چشمگیری در آنها داشته و روند این پیروزیها همچنان ادامه دارد. همین پیروزیهاست که حامیان تروریستها را وحشت‏زده کرده و آنها بیم آن دارند در ادامه، این عملیات به سقوط حلب منجر شده و عملاً راههای زمینی از سمت ترکیه برای کمک به تروریستها مسدود شود، که در نتیجه در پاکسازی پس از آن تومار تکفیری‌ها در کل سوریه در هم پیچیده شود. در این بازی پیچیده ترکیه نیز از اقدام احتمالی ارتش عربستان از مرزهای خویش چراغ سبز نشان داده است چرا که امیدوار است سود خویش را از این معامله ببرد. اردوغان علاوه بر اخذ احتمالی باجهای کلان نظیر گذشته از خزانه آل سعود، امیدوار است از این رهگذر کارکردهای سوریه را نیز در شمال شرق این کشور یکسره کند. اما در این میان راز حمایت کاخ سفید از کردها چیست؟ روشن است که در جنگ سوریه، عربستان و متحدان منطقه‌ای آن نظیر ترکیه و قطر و حتی
«تل آویو»، گروه‌های دست نشانده خود را برای نفوذ و فشار به دمشق و در ادامه تهران و مسکو در اختیار دارند. اما در سوی دیگر معارضینی که خود را ارتش آزاد می‌نامند و آمریکا حامی آنهاست عملاً هیچ حضور و نفوذی در میدانهای نبرد ندارند. در ماههای اخیر اما کردها با نوعی همسویی و همراهی با ارتش سوریه و نیروهای مقاومت به یک جریان مهم در معادلات این کشور بدل شده‌اند. کاخ سفید هوشمندانه در حال سرمایه گذاری بر روی کردهاست تا هم در صورت نابودی تروریست ها در آینده ارتش برای فشار بر دولت مرکزی بدون حامی نباشد و هم در مقابل ریاض و آنکارا نیز یک نیروی عملیاتی مؤثر در اختیار داشته باشند، نیرویی که در صورت لزوم با کارت آن هم در تقابل با دولت سوریه و هم عربستان و ترکیه می‌توان بازی کرد!