به گزارش قدس آنلاین و به نقل از مهر، به نظر می رسد که هر دو کشور ایران و هند به دلیل مشترکات گذشته و دیدگاه های کنونی خود باید بازنگری جدی نسبت به یکدیگر داشته باشند. برای ایران نگاه به شرق به عنوان یک اولویت راهبردی درسیاست خارجی مطرح است. از سوی دیگر در سند چشم انداز ۲۰۲۴ جایگاه اول منطقه ای را برای ایران در نظر گرفته است که گویای تقویت نگاه منطقه ای کشور است.
همچنین شکل دهی و تقویت جبهه مقاومت جهانی علیه استکبار که عملا با حضور کشورهایی چون هند، چین، برزیل، آفریقای جنوبی از یک سو  و ایران و ونزوئلا از سوی دیگر درحال تقویت است ضرورت دیگری برای نزدیکی ایران با هند است. همچنین با توجه به نیاز هند به انرژی از یک سو و حجم بازار تجاری این کشور از سوی دیگر، هند می تواند بازار مناسبی برای کالا و خدمات ایرانی و از آن جمله نفت و گاز صادراتی باشد. افزون بر این نیاز ایران به داشتن متحدان سیاسی قابل اعتماد به منظور دفاع از سیاست تعقیب دانش هسته ای صلح آمیز خود و تعدیل فشار های وارده از سوی غرب از جمله عواملی است که ضرورت توجه بیشتر به هند را نشان می دهد.
با توجه به مولفه های فوق می توان گفت که ایران نیازمند بازنگری در روابط خود با هند است، نه از دریچه آمریکا، بلکه از نگاه ایرانی که در گذشته هند را شدیدا متاثر می ساخت. نگاهی که از عوامل همبستگی شدید فرهنگی بین دو کشور، احساس حمایت و همبستگی نسبت به مردم ایران در بین مردم هند و نبود هر گونه درگیری و نزاع بین دو کشور در دوران معاصر تاثیر می پذیرد.
با این نگاه باید در منافع هند برای ایران بازبینی شود و درک جدید برای حفظ و تعمیق آن ایجاد گردد و همچنین ایران به دنبال کشف مجدد هند درسیاست منطقه ای خود برآید.
اما باید دانست که هند درگیر چالش های کلیدی و مهمی است که آینده این کشور را به گروگان گرفته که از آن جمله می توان به رشد و توسعه اقتصادی به عنوان هدف راهبردی این کشور، امنیت عرضه انرژی که بدون تردید چالش عمده توسعه اقتصادی هند خواهد بود و همچنین امنیت مرزی و داخلی هند خصوصا در دوران بعد از ۱۱ سپتامبر و نیز ایجاد شرایطی برای بازنگری جهانی آینده هند که پیش شرط این امر، ایجاد ظرفیت و بازیگری در سطح منطقه ای و آسیایی است.
در نتیجه عوامل فوق، برای هند ساده ترین و کم هزینه ترین راه حل یک معادله چند مجهولی، ایجاد تعادل با ایران است. چرا که ایران قابل اتکاترین، امن ترین و راحت ترین منبع انرژی مورد نیاز هند است که ایجاد همکاری راهبردی انرژی بین دو کشور را می طلبد.
علاوه بر این ایران به عنوان یک کشور میانه رو در جهان اسلام و با سطح نفوذ گسترده در امت اسلامی می تواند بخش عمده ای از نگرانی های امنیتی هند را حل و روابط دوستانه تر آن کشور با جهان اسلام کمک کند.
افزون بر این ایران با موقعیت استراتژیک خود به عنوان یک قدرت توازنی و تعادلی (برای نگرانی های منطقه ای هند) می تواند موجب ثبات منطقه ای و امنیت حاصل از آن شود که تمام کشورها از جمله هند از آن سود ببرند.
در نتیجه با در نظر گرفتن شرایط فوق هند باید به سمت باز تعریف ایران در معاملات راهبردی و سیاسی خود برآید.
باز تعریف روابط ایران و هند می تواند منجر به بسط و تعمیق روابط موجود با هدف ایجاد روابطی راهبردی بین دو کشور شده، به نحوی که هند به سادگی نتواند برای اهداف خود در رابطه با آمریکا  آن را قربانی کند.
از سوی دیگر آمریکا نیز به دلیل عمق و حساسیت روابط هند و ایران، نتواند انتظارات خود از هند را به سمت ضربه زدن به روابط آن کشور با ایران سوق دهد. این رابطه تعادلی به این معناست که هزینه قربانی کردن رابطه هند-ایران به نفع روابط با آمریکا آنقدر زیاد است که امکان عملی آن نیست و چون این امر برای آمریکا نیز مشخص است، آن کشور نیز می تواند چنین رویکردی را در دستور کار خود با هند قرار دهد.