به گزارش قدس آنلاین به نقل از نسل فردا ؛ با نگاهی گذرا به زندگی اجتماعی و سیاسی بشر دلایل متنوعی برای از هم پاشیده شدن حکومت ها می یابیم. دلایلی که مردم را علیه یک حکومت می شوراند یا حمایتشان از حکومت را در بر دارد. رعایت عدالت یکی از مهم ترین دلایلی است که می توان آن را در میان اهداف اکثر انقلابیون یافت. از سوی دیگر اجرای عدالت در حکومت و رعایت حقوق همه افراد جامعه از دستورات صریح و اکید اسلام است.
مولا علی (ع) را می توان یکی از عادل ترین حاکمان ، و حکومت ۴ سال و ۹ ماهه ایشان بر جامعه اسلامی را یکی از عادل ترین حکومت های تاریخ بشر دانست.
در زمان حکومت ، ایشان همواره به کارگزاران و عاملان خود بر رعایت عدالت تاکید داشته اند و در مقابل عدم اجرای عدالت به سختی با آنها برخورد می کردند. در عرف امام علی (ع) اجرای تعالیم دین و اقامه حدود الهی بر حفظ شخصیت افراد تقدم داشته و هرگز دین زیر پای اشخاص حقیقی و حقوقی ذبح نمی شد بلکه این افراد بودند که بسیار از خود مراقبت می کردند تا مبادا با بهره برداری از موقعیت خویش از دین استفاده ابزاری کنند و مورد عتاب امام (ع) قرار گیرند.
امام علی (ع) معتقد بودند که ثبات و پایداری دولت ها به برپایی قسط و عدل است و به همین دلیل در نامه های خود به کارگزارانش بارها این موضوع را تاکید می کنند.
درنامه ای به زیاد ابن ابیه می نویسند : «به خدا سوگند می خورم ، سوگندی راست که اگر به من خبر رسد که در غنائم مسلمانان به اندک یا بسیار خیانت کرده ای چنان بر تو سخت گیرم که کم مایه مانی و بار هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و خوار شوی».
و نیز به اشعث ابن قیس که او را به فرمان روایی آذربایجان منصوب کردند ، می فرمایند : «حوزه فرمانروایی ات طعمه تو نیست ، بلکه امانتی است بر گردن تو».
تمام این سخنان نشان از اهمیت اجرای عدالت بدون توجه به جایگاه و موقعیت افراد است.
امام علی (ع) در اجرای عدالت حتی با نزدیک ترین افراد خویش هیچ مسامحه ای را روا نمی داشتند و عدالت را در مورد همه افراد جامعه اجرا می کردند و کم ترین ظلم و تعدی نسبت به ضعفا حتی غیر مسلمین برای ایشان قابل تحمل نبود. داستان برادرش عقیل برای دریافت سهم بیشتر از بیت المال و کشیدن خلخال از پای دختر یهودی در قلمرو حکومت ایشان مشهور است.
مسئولین ایران به عنوان مسئولین یک جامعه اسلامی می بایست عدالت اسلامی را به نحو احسن در جامعه اجرا کنند. اما متاسفانه مدتی است که شاهد اتفاقاتی هستیم که نشان از اجرای کامل عدالت ندارد.
افزایش تخلفات مسئولین و حمایت برخی دیگر ، از آنان تا جایی که این افراد متخلف را خط قرمز خود می دانند و مانع محاکمه شدن آنان می شوند ؛ عدم محاکمه مسئولین متخلف در زمان مسئولیت و عدم عزل آنان و پرداخت حقوق های نجومی آن هم در روزگاری که کارگران زحمت کش به جای دریافت حقوق خود حکم زندان و شلاق دریافت می کنند نشانه هایی از بی عدالتی است.
این روز ها صحنه هایی در جامعه به چشم می خورد که به هیچ وجه در شان یک جامعه اسلامی نیست ؛ تماشای نگاه های بغض آلود کودکان گل فروش به دست مدیران چند صد میلیونی ، نگاه های حسرت بار کودکان ژنده پوش به لباس های میلیونی آقازادگان و... صحنه هایی است که بارها و بارها دل جوانمردان را به درد آورده است.
صدور حکم محرومیت یک جوان از تحصیل به دلیل انتقاد از مسئولین که می تواند تمام آینده او یا حتی چند خانواده را بر باد دهد در مقابل حکم بازداشت چند روزه برای یک خائن به ملت ....
انتقاد اگر هست به معنای مخالفت با حکومت و نظام اسلامی نیست ، انتقاد ما تنها از سر دلسوزی و برای بر طرف شدن مشکلات است؛ مشکلاتی که می تواند مردم را نسبت به راه رفته دل سرد کند.
مقام معظم رهبری در سخنانی در سال ۸۴ فرمودند : «یک لحظه از درخواست و مطالبه‌ی عدالت کوتاهی نکنید؛ این شأن شماست. جوان و دانشجو و مؤمن شأنش همین است که عدالت را بخواهد. پشتوانه‌ی این فکر هم با همه‌ی وجود، خودم هستم. گفتمان عدالت خواهی را فریاد کنید» و ما در راستای عدالت خواهی که خود زیر مجموعه ای از اسلام خواهی است به بیان انتقادت و مطالبات خود می پردازیم .
جوانان این کشور مدت هاست که آماده خدمت به ایران و اسلام هستند اما دریغ از ذره ای توجه از سوی مسئولین. بی توجهی به حقوق ملت علی الخصوص جوانان از سوی برخی مسئولین و به دنبال آن عدم توجه به راهکار های ارائه شده از سوی آنان برای رفع مشکلات و قدرت طلبی برخی افراد که پس از سالیان طولانی تصمیمی برای واگذاری مسئولیت و قدرت ندارند سبب شده است تا انتقاد ها کمی رنگ و بوی اعتراضی به خود بگیرد.
آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک/ فکر ویران شدن خانه صیاد کنید
نظر شما