این شبها مردم بیننده بازی شما در سریال «پریا» هستند. دیدگاه خودتان درباره کاراکتر حسین در این سریال چیست؟
حسین پدری است که همسرش را از دست داده است و یک دختر و پسر دارد. تمام سعی او بر این است که مراقب فرزندانش باشد و در عین حال که فرزندانش مشکل دارند، احساس تنهایی میکند و تصمیم به ازدواج میگیرد. ولی معمولاً در مملکت ما کسانی که مسن میشوند، وقتی ازدواج مجدد انجام میدهند با مخالفتهایی روبهرو می شوند. این مخالفتها اول از خانواده شروع میشود که این قضیه را ناپسند میدانند. به نظر من، این بدترین برخورد با آدمهایی است که پا به سن گذاشتهاند در صورتی که این افراد بیشتر به مراقبت و همزبان احتیاج دارند چون ممکن است هر اتفاقی برایشان بیفتد. به نظر من علاوه بر این سریالها، باید کارهای دیگری در این زمینه و برای فرهنگسازی انجام شود.
مسأله دیگر این پدر آن است که پدرها و مادرها هر زمانی که ازدواج میکنند و صاحب بچه هم میشوند، هیچوقت احساس خاص بین آنها و فرزندانشان عوض نمیشود و بچههای خود را رها نمیکنند زیرا فرهنگ ما اروپایی نیست که در سن پایین فرزند را رها کنیم بلکه همیشه این احساس را داریم که باید مراقب فرزندمان باشیم. جوانان بسیار زود فریب میخورند و خیلی زود وارد مقولههایی میشوند که احتمال آسیبپذیری در آنها وجود دارد و همیشه افراد مسن از جمله پدر و مادر سعی میکنند که فرزندانشان را از این مسایل باز دارند.
از طرف دیگر، فرزندان این احساس را دارند که پدر و مادر آنها را نصیحت میکنند و همیشه در برابر این قضیه مقاومت میکنند. ولی حُسن این سریال در آن است که وقتی قصه پیش میرود و پدر متوجه میشود که فرزندش در چه معضلی گرفتار شده و همه اعضای خانواده متوجه بیماریاش میشوند، از فرزندش مراقبت میکند و همیشه این احساس را دارد که باید همراه و همگام فرزندش باشد تا درمانی برای این درد باشد.
موضوع این سریال، موضوع خاص و تازه ای است. به نظر شما آیا صدا و سیما تا کنون به اندازه کافی به این امر اهمیت داده است؟
در مورد ایدز فکر کنم اولین سریالی است که ساخته شده است. همیشه این موضوع به این دلیل که باعث ناراحتی خانوادهها نشود، مخفی مانده اما به حال این یکی از معضلات جامعه ماست که تاکنون مسکوت مانده است. اگر فرزندی در خانوادهای دچار این بیماری میشود، سعی میکنند او را دور از اجتماع نگه دارند و حتی خود آن فرد سعی میکند این موضوع را به اطرافیانش نگوید. این خیلی بد است که آدم احساس تنهایی و ناامیدی کند و گمان کند که جامعه پذیرای او نیست و این شکل، بدترین نگاه به این قضیه در جامعه ما است.
بنده معتقدم که باید در این زمینه باید تولیدات و فرهنگسازی بیشتری انجام شود. باید فضای جامعه را برای کسانی که دچار بیماری شدهاند باز بگذاریم تا این افراد احساس وحشت نکنند.
با توجه به اینکه عموم مردم شما را با سریالهایی همچون یوسف پیامبر(ع)، شهرزاد و در حال حاضر هم سریال پریا در نقش یک پدر میبینند، شما به عنوان بازیگر چه تفاوتی بین این 3 کاراکتر میبینید؟
در سریال مرحوم سلحشور، حضرت یعقوب(ع) یک شخصیت مذهبی دارد که در قرآن داستان او گفته شده است و ادیان مختلف در این رابطه اتفاق نظر دارند. تلاش ما بر این بود که آن چیزی که در ذهن داشتیم، در قالب تصویر در بیاید. او هم یک پدر و صاحب 12 فرزند بود که هر کدام از این فرزندان دارای خصلت خاصی بودند اما حضرت یوسف(ع) در این میان یک تافته جدابافته است. ارتباط حضرت یعقوب(ع) و حضرت یوسف(ع) خیلی خاص بود چرا که یعقوب(ع) میداند که یوسف(ع) قرار است ولیِ خدا شود و ولیِ مؤمنین خواهد شد، بنابراین به او عشق میورزد. بین پدر کیوان در «پریا» و پدر شهرزاد تفاوت شخصیتی زیادی نمیبینیم. چون هر 2 پدر هستند ولی در آنجا جمشید دخترش را به این دلیل که زندگی خود را مدیون بزرگآقا میداند، فدای او میکند؛ یعنی در حقیقت شهرزاد را با دستان خودش ذبح میکند ولی ما در اینجا با پدری روبهرو هستیم که مانند همه پدران فداکار دیگر است.
خود بنده که پدر و دارای 2 فرزند و نوه هستم، همان حسی که به فرزندانم دارم را برای فرزندانم در نقشهایم مخصوصاً برای کیوان دارم ولی شخصیت این پدر با پدر شهرزاد فرق میکند. بنده چند وقت پیش در روزنامهای خواندم که این پدر، همانند کاراکتر پدر شهرزاد در آن سریال است. در صورتی که اصلاً اینطور نیست؛ اگرچه هر 2 پدر هستند و موفقیت فرزندان خودشان را میخواهند.
شما به عنوان یک از عوامل اصلی «پریا»، استقبال و بازخورد این سریال را در بین مسؤولان و مردم چگونه دیدهاید؟
در رابطه با مسؤولان باید گفت که در واقع خود این عزیران خواستار ساخت این سریال بودند؛ همچنان که وزارت بهداشت یکی از حامیان اصلی این سریال بوده است و صدا و سیما هم با این خواسته موافقت کرد تا برای این مسأله فرهنگسازی شود. مردم هم از این بابت که این موضوع را برای بازی انتخاب کردم، خیلی راضی بودند چون مسأله ایدز معضل بزرگی در جامعه ما است که مخفی مانده است و باید آشکار شود.
نظر شما