جمعی از کارگران بیکار صالح‌آبادی از عملکرد برخی وزرا و مسئولان که تاکنون نتوانسته‌اند زمینه اشتغال آنان را در این شهرستان محروم و مرزی فراهم کنند، انتقادکرده وخواستار چاره اندیشی وتدبیر آن‌ها برای مصونیت از آسیب‌های اجتماعی شدند.

اشتغال و امنیت شغلی، خواسته جوانان شهرستان صالح‌آباد

یک کارگر صالح‌آبادی می‌گوید: مسئولان باید مشکلات قشر کارگر را درک کنند و بدانندکه این قشر مظلوم که دشوارترین کارها را انجام می‌دهند امنیت شغلی ندارند وهمواره درحالت نگرانی و دلواپسی و شرمندگی ناشی از پیدا نکردن کار بسر می‌برند و دایم شرمنده زن و بچه‌های خود هستند.

احمدی افزود: بیشتر ما کارگران تاکنون سهام عدالت وحتی سبدکالا نگرفته‌ایم و دفترچه خدمات درمانی و یا بیمه تأمین اجتماعی نداریم و هزینه‌های دارو و ویزیت پزشکان ما رامستأصل کرده و بعضی مواقع به خاطر بی پولی ناچاریم که درد و رنج بسیاری تحمل کنیم و به عبارتی بسوزیم و بسازیم.

یک کارگر دیگر هم که چند سرعائله دارد، گفت: در این شهرستان محروم و مرزی، دولت، سرمایه گذاران و خیران چندان رغبتی به سرمایه‌گذاری نداشته و ندارند؛ بنابراین از کارخانه، شهرک صنعتی، شرکت تولیدی وحتی از بازارچه مرزی هم خبری نیست و از سویی برخی کارفرماها، یا کارگر افغانستانی و یا براساس قومیت و آشنایی افراد خاصی را به طور موقت سرکارمی برند و به دیگران توجهی نمی‌کنند.

رضایی افزود: متأسفانه هرساله تعداد زیادی ازروستاییان این شهرستان به علت بیکاری مجبورمی شوند روانه کوره پزخانه‌های مشهد، تهران، همدان و یا شهرستان‌های اطراف شوند و یا به شهرستان‌های همجوار مهاجرت کنند تا به قول خودشان سرگذر بروند تا شاید به طور موقتی هم که شده کاری دست و پا کرده و معاشی تأمین کنند.

وی تأکید کرد: کارگری موقت درشهرستان‌ها هم هیچ دردی را دوا نمی‌کند زیرا هم دستمزدها ارزان است وهم کار همیشگی نیست و به عبارتی فصلی است و مهم‌تر از همه باید این پول ناچیز را صرف خواب و خوراک و کرایه رفت و آمدمان کنیم و یا از روی ناچاری در پارک‌ها و خیابان‌ها کارتن خواب بشویم که این در واقع یعنی تهدید سلامتی و امنیت قشر ضعیف کارگر!

یک شهروند دیگرصالح آبادی علت اصلی بیکاری را وابستگی به شغل کشاورزی و دامداری می‌داند و از آنجاکه کاهش بارندگی وخشکسالی‌های پی درپی، کشاورزی ودامداری را از رونق انداخته و بیشتر قنات‌ها و چشمه‌های روستاها خشک شده وجایی برای کار کارگران باقی نگذاشته است؛ بنابراین انتظار می‌رود دولت برای قنات روبی و احیای آن‌ها آستین همت بالا بزند تا زمینه اشتغال فراهم شود.   محمدزاده به مسئولان توصیه کرد اگر خواهان حل معضل بیکاری کارگران شهرستان تازه تأسیس صالح آباد هستید می‌توانید با طرح‌های مختلف از جمله راه‌اندازی بازارچه مرزی و یا انتقال آب سد دوستی مقدار زیادی از اراضی بایر و دیم منطقه را پوشش داده وجوانان زیادی را در کار زراعی فعال و پای کار آورده و از مخمصه بیکاری نجات دهید.

یک دانش آموخته بیکار هم می‌گوید: وضعیت نامساعد بازار کار، کارگران را شرمنده خانواده و بازاریان و اصناف کرده چون در حقیقت کسی که کار نمی‌کند بضاعت مالی ندارد؛ بنابراین با آبرو و حیثیت خود معامله می‌کند به طوری که مشکلات اقتصادی، زندگی‌های خانوادگی را تحت فشار و تا مرز جدایی و طلاق کشانده است.

وی می‌افزاید: متأسفانه تاکنون در بحث استخدام و به کارگیری نیرو در ادارات هم به صالح‌آبادی‌ها ظلم و جفا شده و سهمیه این شهرستان به شهرستان‌های همجوار تعلق گرفته و جوانان این مرز و بوم مظلوم واقع شده‌اند، این در حالی است که همین نیروهای غیربومی در کمترین زمان ممکن به فکر انتقال از این شهرستان هستند و به مشکل کمبود نیرو دامن می‌زنند.

وی اظهار داشت: یارانه قلیلی هم که دولت ماهانه به ما می‌دهد کفاف قبض‌های آب، برق، تلفن و گاز را نمی‌دهد چه رسد به هزینه‌های سرسام‌آور زندگی که امان ما را گرفته و باید دولت پاسخگو باشد، زیرا مسئله بیکاری و معضل موادمخدر در همجواری با دو کشور مسئله دار افغانستان و ترکمنستان بشدت سلامت و پاکی جوانان این مرز و بوم را تهدید می‌کند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.