چارلی ویت، روزنامه نگار انگلیسی نشریه سان مفصل در مورد تیتر جنجالی این روزنامه بعد از قرعه جام جهانی انگلیس و ایران توضیح داده است.

ماجرای جالب تیتر جنجالی انگلیسی‌ها علیه تیم ملی ایران!

فردای قرعه کشی جام جهانی بود که نشریه سان اسپورت انگلیس با این تیتر جنجالی به این رویداد واکنش نشان داد؛ به ایران خوردیم، خدا رو شکر. آلن شیرر، کاپیتان سابق تیم ملی انگلیس نیز در چاپ همان روز نشریه سان مدعی شد اگرچه گرت‌ ساوتگیت علاقه داشته حس خوشحالی خود را پنهان کند، اما او قطعا از این قرعه خوشحال خواهد بود.

در ادامه تصویری از محل کار دراگان اسکوچیچ منتشر شد که بریده این روزنامه نیز در گوشه تصویر دیده می شد. این تیتر اینقدر جنجالی و تحریک کننده بود که برخی از بازیکنان از جمله کنعانی و بیرانوند از انگیزه های بالای خود برای اثبات قدرت تیم ملی ایران به نشریات انگلیسی و تیم گرت ساوتگیت سخن گفتند. 

چند روز پیش به همین بهانه قبل با "چارلی ویت"، یکی از روزنامه نگاران قدیمی و انگلیسی نشریه سان در این رابطه صحبت کردیم. بر خلاف تصور، چارلی ویت از تیم ملی ایران به عنوان دومین شانس صعود از گروم دوم نام برده و حتی پیروزی سه شیرها مقابل ایران را محتمل نمی دانست. تقریبا با او در مورد همه چیز صحبت کردیم، پس در ادامه با ما باشید تا بدانید منظور اصلی سان اسپورت از این تیتر چه بود؛.it’s Iranian men, halleluiah

همانطور که می دانید ایران و انگلیس برای اولین بار در تاریخ فوتبال باهم بازی می‌کنند. نظرتان درباره این بازی چیست؟

فکر می کنم بازی واقعا سختی برای انگلیس خواهد شد. فکر می‌کنم از آنجایی که ایرانی های زیادی در استادیوم حضور دارند این بازی کمی دشوار خواهد بود. این تعداد شاید به سی هزار نفر برسد. فکر نمی کنم انگلیس از این تعداد هوادار در قطر برخوردار باشد. شاید فقط سه یا چهار هزار نفر حضور داشته باشند. بنابراین جو بازی بسیار خوب خواهد بود. 

این بازی برای ایران مثل یک بازی خانگی است. انگلیس باید خودش را برای چنین بازی سنگینی آماده کند چون این دیدار برای آن ها شبیه به یک بازی سخت خارج از خانه است. به همین دلیل بازی دشواری خواهد بود. انگلیس در همه بازی های گروه، مقابل امریکا، و مقابل ولز یا اسکاتلند و یا اوکراین از بازیکنان خوبی برخوردار است. اما در مقابل ایران بازی پایاپایی خواهد داشت. گرت ساوتگیت از این مسئله آگاه است. فکر می‌کنم بازی سختی است. و این موضوع را هم نمی توان فراموش کرد که ایران هم بازیکنان خوبی دارد.

شما بازیکنان ایرانی را می شناسید؟ مثلا مهدی طارمی که فصل گذشته یک گل با قیچی برگردان به چلسی زد. او را می شناسید؟

او در پورتو بازی می کند؟ درست است؟

بله. در پورتو است. 

بله او را دیده ام. آزمون را هم در بایر لورکوزن دارید.

بله سردار آزمون. علیرضا جهانبخش هم فصل گذشته در برایتون بازی می کرد. 

دو بازیکن شما در انگلیس بازی می کنند. سامان قدوس هم برنتفورد بازی می کند. یک بازیکن دیگر هم در هال سیتی دارید.

الهیار صیادمنش. 

بازیکنانی دارید که در دیناموزاگرب بازی می کنند. چند بازیکن در یونان دارید. 

بله سه بازیکن. حاج صفی، انصاری فرد

شما تیمی هستید که فوتبال خوبی ارائه می دهد. بنابراین شکی ندارم که این بازی دشوار است. در این روزها در جام جهانی دیگر از بازی های آسان خبری نیست. پس بازی خوبی خواهد شد. فکر می‌کنم ایران در مقابل تیم های دیگر گروه، شانس صعود به مرحله حذفی را داشته باشد. 

این بهترین انگلیس تاریخ حداقل از حیث نتیجه گیری است، در جام جهانی اخیر، چهارم شد، و در یوروی قبل هم نائب قهرمان. پیش بینی شما از نتایج انگلیس در جام جهانی چیست؟ آیا می‌توانند برای دومین بار قهرمان دنیا شوند؟

نمی دانم. آن ها بازیکنان خوبی دارند. فکر می‌کنم انگلیس قهرمان یوروی دو سال بعد در آلمان خواهد شد. قهرمان یورو 2024 می شویم. در این جام جهانی هم شانس قهرمانی دارند؛ اما در نقاطی از تیم ضعف وجود دارد. این خیلی خوب است که جام جهانی در حال حاضر نیست. چون همانطور که می دانید جام جهانی معمولا در ماه ژوئن برگزار می‌شود. در انگلیس هم بازیکنان زیادی داریم که الان خوب بازی نمی کنند. 

هری مگوایر که کاپیتان منچستریونایتد است. من زمانی که در کمپ تمرینی در انگلیس بودم با او صحبت کردم. او به من گفت که به دلیل اینکه در منچستریونایتد فصل بسیار بدی داشته، بسیار خوشحال است که جام جهانی الان برگزار نمی شود. مدافعین مصدوم هم داریم. بنابراین خیلی خوب است که انگلیس در حال حاضر در جام جهانی بازی نمی کند و این رویداد به ماه نوامبر موکول شده است. اما خب بازیکنان خوب هم داریم. 

بازیکنان جوانی که به تیم آمده اند. مثلا فیل فودن در منچسترسیتی، او واقعا بازیکن ویژه ای است. جود بلینگام در دورتموند هم بازیکن ویژه ای است. هری کین هم یه مهاجم عالی است. اما نگرانی من این است که برای قهرمانی در جام جهانی، تیم به یک دفاع منسجم نیاز دارد و فکر نمی‌کنم دفاع ما آنقدر خوب باشد. در نتیجه احساس می‌کنم انگلیس جام جهانی خوبی داشته باشد اما قهرمان آن نخواهد شد.

شاید دلیل اصلی این مصاحبه، تیتر روزنامه سان اسپورت در روز بعد از قرعه کشی جام جهانی بود. آن ها نوشته بودند: بازی با ایرانی هاست. خدا را شکر! این تیتر در ایران بسیار خبرساز شد. مردم و بیشتر فوتبال دوستان احساس کردند که انگلیسی ها و رسانه های این کشور، تیم ملی ایران را دست کم گرفتند و فکر کردند ایران یک حریف ضعیف است. درباره این تیتر برای ما بیشتر توضیح دهید. 

این تیتر در روزنامه ما بود؟ در سان؟

بله. سان اسپرت 

می دانید که یک آهنگ معروف در انگلیس هست با نام it’s raining man, halleluiah. این آهنگ در انگلیس بسیار محبوب است. اگر این آهنگ را در گوگل جستجو کنید، می بینید که نوشته weather girls در سال 1983 است. و این تیتر بیشتر بازی با کلمات است. چون ما قبلا با امریکا بازی کرده ایم. این تیتر بیشتر جنبه طنز دارد و بی احترامی به هیچ کس نیست. اگر به تیم های دیگر هم نگاهی بیندازید، البته نمی دانیم با چه تیمی روبه‌رو خواهیم شد. شاید اسکاتلند یا ولز یا اوکراین باشد. فکر می‌کنم واژه "مردان ایرانی" با "raining man" هم آوا باشد، به همین دلیل در این تیتر استفاده شده است و بیشتر جنبه طنز دارد. من فکر می‌کنم برعکس، این بازی بسیار سخت خواهد بود. 

تصور این بود که قرعه برای انگلیس می توانست خیلی بدتر از این باشد؛ مثل حضور در گروه مرگ. اجازه بدهید نگاهی به گروه های سخت دیگر در جام جهانی بکنم. مثلا حضور اسپانیا، آلمان و ژاپن در یک گروه. مثلا شاید با آلمان هم گروه می شدیم. و چون آن ها در پات دوم بودند، همه فکر می کردند، آلمان با آن ها همگروه خواهد شد. بنابراین این تیتر بیشتر جنبه طنز دارد و ما معمولا در انگلیس با کلمات آهنگ های مشهور به این شکل بازی می کنیم. و کلمه halleluiah فقط به این دلیل در این تیتر است که در اسم آن آهنگ وجود دارد. و هیچ جنبه مذهبی یا توهین آمیز به هیچ چیز و هیچ کس ندارد.

اما مربی تیم ایران، دراگان اسکوچیچ، عکس این روزنامه را در دفتر خود دارد تا با آن به بازیکنانش انگیزه دهد. بازیکنان در این باره مصاحبه کرده اند و می خواهند در بازی اول خود را به انگلیس ثابت کنند. این تصویر در ایران بسیار مشهور شده و مردم در رسانه های اجتماعی درباره آن صحبت می کنند. و همه مصمم هستند تا خود را به تیم انگلیس ثابت کنند.

 ما قطعا حرف هایی از مربی هم خواهیم شنید. جالب است چون در جام جهانی گذشته هم قبل از بازی با کرواسی بحث و جدل هایی مطرح بود. لوکا مودریچ هم در آنجا انتقاد کرده بود. چون ما در اینجا یک آهنگ دیگر داریم به اسم: It’s coming home و خیلی از هواداران انگلیس این آهنگ را برای قهرمانی می خواندند. این آهنگ برای سال 1996 است که انگلیس میزبان یورو 96 بود. همسر من ایتالیایی است و متوجه شدم که در ایتالیا هم در این باره صحبت می کنند. مردم هم مثل لوکا مودریچ و بازیکنان کرواسی هم از این جمله به عنوان یک انگیزه استفاده کردند چون فکر می کردند انگلیسی ها درباره آوردن قهرمانی به خانه صحبت می کنند، درحالیکه کل آهنگ درباره این است که هیچ وقت پیروزی به دست نمی آوریم. و این آهنگ بیشتر درباره انتظارات در فوتبال است. اینکه هر سال فکر می کنید موفق می شوید اما نمی توانید؛ چون تیم انگلیس اینطور است. 

کل این آهنگ درباره انتظارات و شکست است. اما در کرواسی این برداشت شده بود که منظور ما از it’s coming home آمدن قهرمانی به خانه است. اما این منظور این آهنگ نبود. و متاسفانه کرواسی از این موضوع به عنوان یک انگیزه استفاده کرده بود و درنهایت هم توانستند در جام جهانی انگلیس را شکست بدهند. درباره تیتر روزنامه سان هم همین اتفاق افتاده، و تشابه آوایی اسم آن آهنگ با عبارت انگلیسی "مردان ایرانی" هم باعث چنین سوبرداشتی شده است. همین جا اعلام می‌کنم که این هم بازی با کلمات بوده و منظور از آن این بوده که می توانست بدتر از این باشد.

جدا از این ها، من برای قرعه کشی جام جهانی در دوحه بودم و دیدم که گرت ساوتگیت چقدر به تیم ایران احترام می گذاشت. ما فراموش نکردیم که انگلیس در جام جهانی 2014 در برزیل تیم آخر گروه شد؛ با ایتالیا، کاستاریکا و اروگوئه همگروه بودیم، و آخر شدیم. در یورو 2016 تیم ایسلند، انگلیس را حذف کرد. جمعیت ایسلند 300هزار نفر است. در افریقای جنوبی به امریکا باختیم، ما در بازی هایی که فکر می‌کردیم باید برنده باشیم، به اندازه کافی نتایج بد داشتیم و البته با بازی های شوکه کننده زیادی هم روبرو بودیم، من از این بابت بسیار نگران هستم. هیچ چیز من را غافلگیر نخواهد کرد. انگلیس از این گروه در جام جهانی صعود خواهد کرد اما اگر با تیم ایران مساوی کنیم اصلا تعجب برانگیز نخواهد بود. 

به نظرت به جز انگلیس، در این گروه چه تیمی مدعی است که به دور بعد راه پیدا کند؟

فکر می‌کنم انگلیس چون در جام جهانی به نیمه نهایی هم رسید.

منظورم تیم دوم است. 

فکر می کنم ایران می تواند صعود کند. چون امریکا یک تیم جوان و بسیار بی تجربه است. در بازی های مقدماتی هم آنقدر قوی بازی نکرد، بنابراین قطعا امریکا را مدعی نمی دانم. اگر تیم دیگر گروه، اسکاتلند باشد، باز هم مدعی نخواهند بود چون آن ها از سال 1998 تا به امروز در جام جهانی بازی نکرده اند. تیم ولز هم هست که چند بازیکن خوب دارد اما آن ها هم از سال 1956 در جام جهانی نبوده اند.(این مصاحبه پیش از مرحله نهایی پلی آف اروپا انجام شده)

فقط بیل و رمزی را دارند

بله فقط بیل و رمزی هستند. گرت بیل هم بازی نمی کند. شاید الان در لیگ جزیره بازی کند. و شاید هم با اوکراین بازی کنیم و درباره آن ها هم فکر نمی کنم مدعی باشند. و به همین دلیل می گویم ایران شاید به عنوان تیم دوم صعود کند. 

اما ما هم در حال حاضر شرایط خیلی خوبی نداریم. به دلیل برخی مشکلات، دیدار تیم ملی ایران با کانادا لغو شد. قرار بود این دیدار در هفته آینده برگزار شود. ما بودجه کافی در اختیار نداریم و موقعیت تیم ملی ایران به اندازه ای که باید، خوب نیست. جام جهانی قبلی ما روی نیمکت مربیگری کارلوس کی روش را داشتیم. او مثل یک رئیس برای فوتبال ایران بود، او فقط مربی نبود. شاید به نوعی رئیس فدراسیون هم بود. او توانست چند بازی دوستانه ترتیب دهد و خودش با کشورهای دیگر ارتباط برقرار کند. ما در حال حاضر زیاد آماده نیستیم و فقط شش ماه به جام جهانی مانده

اینطوری نیست، همه چیز برای شما مهیا می شود. شما بازیکنان خوبی دارید. مهم این است که دو یا سه هفته قبل از جام جهانی چه اتفاقی می‌افتد. ما هم لیگ جزیره را پیش رو داریم. مثلا قبل از جام جهانی کسی دوست ندارد منچستریونایتد باید با لیورپول بازی کند چون ممکن است بازیکنان در این بازی مصدوم شوند. پس به کمی شانس هم نیاز است. این مورد را درباره عدم آماده سازی مناسب فراموش نکنید. بهترین نمونه که من همیشه به آن فکر می کنم، یورو 1992 است که یوگسلاوی که الان صربستان، کرواسی، اسلونی و کوزوو هستند، در آن بود. 

آن تیم یوگسلاوی به تیم جام جهانی راه پیدا نکرد، چرا که کشور به دلیل جنگ، تجزیه شده بود. در دقیقه آخر دانمارک که به جام جهانی راه پیدا نکرده بود و در حال عیش و نوش بود، توانست در همان دقیقه آخر تیمی را جمع کند و قهرمان یورو 1992 شد. خیلی تلاش کردند و باهم یکی شدند. فکر می کنم گاهی ایده آل به این شکل است که بهتر هست آماده سازی حرفه ای وجود داشته باشد. اتفاقی که درباره ایران و انگلیس رخ می دهد، از اول ماه نوامبر مهم خواهد بود یعنی دو هفته قبل از جام جهانی. آن مدت از بیشترین اهمیت برخوردار است. فکر می‌کنم آماده سازی از آن زمان مناسب خواهد بود. 

می خواهم به تیترهای بحث انگیز دیگری از روزنامه سان اشاره کنم که به زمان فاجعه هیلزبورو بازمی گردد. البته نمی دانم درست است یا نه، اما در این باره خوانده ام، هواداران لیورپول از این روزنامه بسیار عصبانی بودند. سان اسپورت درباره این فاجعه صحبت کرده بود. و در آنجا اعلام کرده بود که هواداران لیورپول دلیل این فاجعه بودند. من جایی خواندم که هواداران لیورپول این روزنامه را نمی خرند. آیا درست است؟ می توانید در این باره برای ما توضیحاتی دهید؟

بله، قطعا. این تیتر در صفحه اصلی بود. در 1989 این اتفاق افتاد و 96 یا  97 نفر فوت شدند. و ما صفحه اول روزنامه را به مضحک ترین حالت ممکن به این حادثه اختصاص دادیم، و هواداران را مقصر دانستیم. طبق صحبت های یک پلیس این تیترها را انتخاب کردیم، که توسط آژانس خبری در شفیلد ارائه شده بود. ما صفحه اول روزنامه را به این شکل احمقانه در آوردیم. جالب است که همه روزنامه های دیگر این کشور هم از صحبت های این پلیس استفاده کرده بودند. 

صفحه اول روزنامه دیلی استار هم این بود: دزدی اراذل و اوباش مست از هواداران فوت شده. همه روزنامه ها به این داستان پرداخته بودند به جز گاردین. اما فکر می‌کنم تنها موردی که باعث شد ما با انتقاد روبه‌رو شویم این بود که در تیتر نوشته بودیم: "حقیقت". ما همان داستانی را کار کرده بودیم که بقیه در روزنامه هایشان نوشته بودند؛ اما بدترین کلمه ای که نوشتیم همان کلمه "حقیقت" بود. ما را از رفتن برای گزارش بازی های لیورپول محروم کردند. از سال 2016 شش سال محروم بودیم. حتی از سال 1996 که من به سان پیوستم، ما اختصاصی به مسائل باشگاه لیورپول می پرداختیم. بیشتر رسانه های اجتماعی باعث شدند که سان این سال ها محروم باشد. قبل از آن ما درباره حادثه سقوط هواپیمای لیورپول از آن ها حمایت می کردیم. شاید بدترین مسئله این باشد که این اتفاق 20 سال پیش رخ داده است.

مثل بقیه جام های جهانی، انگلیس بازیکنان خوبی در خط حمله دارد. مثل هری کین، سانچو و فیل فودن، اما مشکل اصلی شاید دروازه بان تیم باشد. شما درباره مدافعین صحبت کردید. می‌خواهم درباره دروازه بان از شما بپرسم. آیا جردن پیکفورد برای این کار سخت آماده است؟ او فصل خیلی خوب و سیوهای خوبی هم داشته اما فکر می‌کنید برای جام جهانی آماده است؟

 به مصاحبه جردن پیکفورد که دیروز انجام دادیم نگاه می‌کنم. آیا او دروازه بان فوق العاده ای است؟ من می‌گویم نه. من او را جزو 10 دروازه بان برتر اروپا یا دنیا نمی دانم. او فصل خوبی با اورتون داشته و برای انگلیس هم بهترین عملکردش را ارائه داده، او یک دروازه بان غیرمعمول است. بیشتر شبیه ادوارد مندی در چلسی است. آن ها مثل دروازه بان های قدیم هستند. تکنیک های یکسانی دارند و بسیار شبیه به هم هستند. اما پیکفورد برای انگلیس بازی می کند و خیلی مشتاق است. فصل خوبی را هم سپری کرده، در گذشته نگرانی هایی از بابت او داشتم اما فکر می‌کنم الان شاید بهترین گزینه ما برای دروازه بانی باشد. آرون رامسدل فصل خوبی در آرسنال داشته، شاید او هم گزینه خوبی باشد. 

می خواهم از شما درباره موقعیت هری مگوایر در منچستریونایتد بپرسم. او گران ترین مدافع تاریخ فوتبال بود اما این فصل بسیار بد بازی کرد و انتقادات زیادی از او و البته سیستم دفاعی منچستریونایتد شد. چه چیزی باعث شد که او نتواند در اولدترافورد خود را ثابت کند؟ 

فکر می کنم فصل گذشته در منچستریونایتد تقریبا خوب بود. امسال فصل بسیار بدی داشت؛ اما فصل گذشته تقریبا خوب بود. هافبک بسیار بدی جلوی او حضور داشت. هیچ وقت مدافع مناسبی کنار خودش نداشت. او در جام جهانی برای ما خوب بازی کرد. در ابتدای یورو مصدوم بود و وقتی در یورو 2020 به تیم آمد، اسم هری مگوایر جز بازیکنان تیم برتر تورنمنت بود. 

بزرگ ترین اشتباهی که او کرد در شروع فصل بود. مصدوم بود و برای بازی کردن در منچستریونایتد عجله کرد درحالیکه واقعا نمی‌توانست بازی کند چون 100درصد آماده بازی کردن نبود. و روند بازی ها هم همینطور بد و بدتر شد. باعث شد بقیه ساختار تیم هم از هم بپاشد. مارکوس رشفورد هم فصل بدی داشت، جیدن سانچو هم خودش را ثابت نکرد. فقط دو نفر در منچستریونایتد خوب بازی کردند، کریستیانو رونالدو و داوید دخیا. همین. من فکر می‌کنم حتی گرت ساوتگیت هم به شما خواهد گفت که بهترین مدافع او هری مگوایر است. مثل هر مدافع میانی دیگری، شما به بازیکنی نیاز دارید که در ضربات هوایی قوی باشد، در حرکات زمینی سریع باشد، مگوایر اینطوری است. انگلیس مشکلات بزرگتری نسبت به مگوایر دارد. هری مگوایر، هری کین، دکلان رایس شاید سه نفر اول لیست تیم ملی باشند. 

دو یا سه هفته پیش، گواردیولا گفت که در انگلیس، رسانه ها، خبرنگاران و ژورنالیست ها ترجیح می دادند لیورپول به جای منچسترسیتی قهرمان لیگ جزیره شود، با او موافق هستید؟

 این صحبت به یک داستان جنجالی در انگلیس تبدیل شد. گواردیولا کاملا اشتباه می کرد. واقعا اشتباه می کرد. در انگلیس اکثریت هواداران ترجیح می دهند منچسترسیتی قهرمان شود تا لیورپول. حتی کسانی که در لندن زندگی می کنند هم این موضوع را نمی دانند. منچستر 300 کیلومتر آن طرف تر است. البته فکر نمی‌کنم این فاصله در ایران زیاد باشد. مردم درک نمی کنند که ما منچستریونایتد و منچسترسیتی را در این فاصله داریم و از آن طرف لیورپول که در 60 کیلومتری جنوب و لیدز هم 50 کیلومتری در شرق قرار دارد. 

اگر شما یک هوادار منچستریونایتد باشید، از لیورپول و از لیدز بیشتر از هر کس دیگری متنفر هستید. هواداران منچستریونایتد دوست دارند منچسترسیتی قهرمان لیگ شود. حتی اگر منچستریونایتد و منچسترسیتی نزدیک بهم باشند، آن ها ترجیح می دهند، منچسترسیتی قهرمان شود. هواداران حاضر در لندن، تاتنهام، آرسنال، چلسی، یعنی اکثریت آن ها، دوست دارند منچسترسیتی قهرمان لیگ شود. این یک منشا تاریخی دارد. و در انگلیس هم بسیار بحث شده، نمی‌دانم که شما از آن اطلاع دارید یا خیر اما هواداران لیورپول سرود ملی را هو می کنند. 

این اتفاق یک منشا تاریخی دارد که به دهه 1980 باز می‌گردد. چون آن زمان تصور می کردند که دولت به آن ها کمکی نمی کند و از سلطنت بیزار هستند. هر چه آن ها بیشتر سرود ملی را هو کنند، حتی هواداران جوان تیم های مقابل هم که شاید این مسائل را درک نکنند، دوست ندارند آن ها قهرمان شوند چون سرود ملی را هو می کنند. آن ها حتی پرنس ویلیام را هو می کنند. این اتفاق در همه بازی های لیورپول که در ومبلی برگزار می‌شود رخ می دهد. این کار باعث نمی شود تا آن ها بر مردم انگلیس برتری پیدا کنند. پسر من هم 20 ساله است. او هم اهمیتی به لیورپول و آن اتفاق تاریخی نمی دهد. وقتی می‌بیند که آن ها سرود ملی را هو می کنند، واکنش نشان می دهد. 

لیورپول باشگاه بزرگی در انگلیس است. بزرگ ترین باشگاه منچستریونایتد است. اما مردم به کاری که آن ها کردند، احترام می گذارند. درباره منچسترسیتی می گویند که پول آن ها از ابوظبی می آید، یا پول نیوکاسل از عربستان سعودی می آید، اما پول لیورپول از خرید و فروش به دست می آید با اینکه صاحبان امریکایی دارد. بنابراین مردم به آن ها احترام می گذارند. یورگن کلوپ خریدهای خوبی انجام داده، بازیکنان خوبی به تیم آورده، و در این شش سال و نیم ورودی های خوبی به باشگاه داشته. اما اگر لیورپول با منچستریونایتد یا منچسترسیتی بازی کند، یا با چلسی، تاتنهام، آرسنال یا با وستهام، اگر لیورپول در فینال لیگ قهرمانان با رئال مادرید بازی کند، اکثریت هواداران انگلیسی دوست دارند لیورپول ببازد. 

در ایران هم ما چنین شرایطی را داریم. تیم آبی و قرمز. پرسپولیس و استقلال. هواداران این دو باهم یک جورایی دشمن هستند. 

اخیرا مربی های مشهوری در لیگ جزیره مربیگری می کنند. این موضوع چقدر در پیشرفت فوتبال انگلیس نقش داشته؟ اصلا آیا تاثیری داشته؟ پپ گواردیولا، کلوپ، پوچتینو

من فکر می کنم آرسن ونگر اولین مربی ای بود که به اینجا آمد و ما شاهد تغییر نظرات بودیم. او بود که بازیکنان انگلیسی را از مصرف مشروبات الکلی منع کرد و تغذیه درست را به آن ها آموزش داد. اگر مربی ای داشته باشید که از خارج از کشور آمده باشد، و یک دفعه بازیکنان پرتغالی زیادی به تیم بیاورد، مثل نونو سانتو مربی ای بود که به ولوز آمد و مدیربرنامه هاش ژرژ مندز بود و یک دفعه بازیکنان پرتغالی زیادی را به تیم راه داد، وولوز کارش را خوب انجام داد. آیا این بازیکنان مناسب انگلیس بودند؟ نه! 

کسی مثل پپ گواردیولا به اینجا آمد و بازیکنان خیلی خوبی از سراسر جهان خرید، اما بازیکنان جوان را هم فراموش نکرد، مثل فیل فودن، جان استونز، کایل واکر و رحیم استرلینگ را خرید. نمی دانم این را می دانید یا نه، اما پپ گواردیولا وقتی نتوانست هری مگوایر را بخرد با هیئت مدیره باشگاه دعوا کرد. او هری مگوایر را می‌خواست و از این موضوع بسیار عصبانی شد که پیشنهاد منچستریونایتد با منچسترسیتی بر سر هری مگوایر به نتیجه نرسید. بنابراین گواردیولا مثل کلوپ بود. کلوپ بازیکنان انگلیسی زیادی را به تیم آورد. حضور مربی هایی مثل گواردیولا و کلوپ برای فوتبال انگلیس سودمند است چون ترکیب کردن بازیکنان را دوست دارند. 

برای هواداران هم خوب است چون بازیکنان انگلیسی به تیم ها می آیند، اما خب همه دوست ندارند فقط بازیکنان انگلیسی را ببینند، دوست دارند بازیکنان خوب از آلمان یا سراسر دنیا هم به تیم بیاید. این دو نفر برای ما بسیار مفید بودند. البته چلسی میلیون ها برای سیستم جوان گرایی تیمش خرج کرد گاهی قوانین را هم شکست. بیشتر مربی های خارجی خوب هستند. اما سال های اخیر ما شرایط آکادمی های خود را در انگلیس بهبود بخشیدیم و حالا شاهد حضور بازیکنان جوان زیادی هستیم. 

منبع: ورزش سه

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.