۱۷ خرداد ۱۴۰۱ - ۱۲:۱۱
کد خبر: 802384

کرامت در یک‌کلام، نقطه اوج و فوران اخلاق انسانی است. نمی‌توان آن را در یک کلمه خلاصه کرد یا با یک واژه ترجمه. بااین‌حال آن را «بزرگواری» معنا کرده‌اند که بازهم معنی گنگی است، یعنی اخلاق بزرگان. آن را معادل بخشش یا سخاوت نیز دانسته‌اند اما کرامت معنایی بزرگ‌تر از سخاوت دارد. سخاوت یکی از میوه‌های درخت تناور کرامت است.

ردپای کرامت در آموزه‌های دین

به گزارش قدس آنلاین، کرامت به‌طور خلاصه به معنای دوری از هرگونه پستی، کوچکی، تنگ‌نظری، حقارت و فرومایگی بوده و روح بزرگوار و منزه از هر نوع از پستی را کریم می‌خوانند. کرامت در مقابل دنائت، ذلت و خواری است. برای رسیدن به اوج قله بلند کرامت، تنها باید به سلاح تقوا و پرهیزگاری مجهز گشت و بدون تقوا نمی‌توان به قله کرامت دست‌یافت. به فرموده حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام: «آن‌کس که تقواپیشه کند به هر چه که دوست دارد جاودانه دسترسی پیدا می‌کند؛ خدا او را در منزل کرامت خویش مسکن می‌دهد. خانه‌ای که مخصوص خداست. سقف آن عرش پروردگاری و روشنایی آن از جمال الهی و زائرانش فرشتگان و دوستان و هم‌نشینان پیامبران الهی هستند.»

رسول مکرم اسلام صلوات‌الله‌علیه می‌فرماید: «خدای بزرگ، کریم است و کرم را دوست می‌دارد».

‏امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «کسی که قبل از سؤال می‌بخشد، کریم است». «حوادث ناگوار در روح کریم اثر نمی‌گذارد». «کریم، انسانی است که از حرام اجتناب کند و از همه عیب‌ها منزه و پاک باشد». «انسان کریم از چیزی که لئیم به آن فخر می‌کند، بیزار است». «کریم، انسانی است که آبروی خود را با مال حفظ می‌کند، ولی لئیم کسی است که مال را به‌وسیله آبرو حفظ می‌کند». «اگر کسی روح را به کرامت و عظمت بشناسد همه دنیا در چشمش کوچک می‌شود».

به فرموده رسول مکرم اسلام : «دوستی دنیا ریشه هر معصیت و ابتدای هر گناه است»؛ لذا دنیا، دنیا نامیده شد، چون‌که «بی‌مقدارتر از هر چیزی است». چون دنی و دنائت و دنیا هم‌ریشه‌اند ازاین‌رو نمی‌توان کرامت و بزرگواری را در دوستی دنیا جستجو نمود؛ چراکه به فرموده حضرت امیر: «دنیا انسان را خوار و ذلیل می‌کند».

پس کرامت نقطه مقابل ذلت و خواری است. باید برای رسیدن به قله بلند کرامت و پرهیز از گناه، دنیاطلبی، هوا و هوس، به سلاح تقوا مجهز گشت. به فرموده امیرالمؤمنین: «کرامت بدون تقوا حاصل نمی‌شود». همچنین به فرموده خدای بزرگ در قرآن کریم: باکرامت‌ترین (گرامی‌ترین) شما نزد خداوند باتقواترین شماست.

خدای بزرگ می‌فرماید: «ما انسان را گرامی داشتیم». چون در خلقت او گوهری کریم به کار رفته است. اگر انسان مانند سایر موجودات فقط از خاک خلق می‌شد، کرامت برای او ذاتی یا وصف اولی نبود. ولی انسان دارای فرع و اصل است؛ فرع او به خاک برمی‌گردد و اصل او به الله منسوب است.

خدای کریم در قرآن مجید روح را به خود نسبت داد و جسم را که به خاک و طبیعت مرتبط است به طین منسوب کرد. نفرمود: من انسان را از گل و روح مجرد خلق کردم! بلکه فرمود: انسان را از گل ساختم، سپس از روح خود در او دمیدم. پس روح انسانی به خداوندی که معلم اکرم است، ارتباط دارد. بنابراین سهمی از کرامت داشته و روح الهی به معنای روح کرامت است.

در ایران ده روزی که میان ولادت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها و امام هشتم علیه‌السلام فاصله است را دهه کرامت می‌خوانند. چه نامی بهتر از کرامت برای این دهه وقتی خواهر ملقب به کریمه است و برادر متصف به رئوف؟ 

انتهای پیام/

منبع: رسالت

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.