به گزارش قدس آنلاین، در این سال‌ها رویه ساخت برنامه‌های مناسبتی چنین بوده که در برنامه‌ای گفت‌وگومحور، کارشناسی بنشیند روبه‌روی مجری و یک‌نفس درباره اتفاق‌های تاریخی حرف بزند و آن قدر لحن کلام و محتوای سخنانش یک‌خطی و کلیشه‌ای باشد که مخاطب به رسم عادت و نداشتن حق انتخابی متنوع در دیگر شبکه‌ها، توفیق اجباری تماشای برنامه را پیدا کند در حالی که نگاه دم‌دستی و کلیشه‌ای به برنامه‌های مناسبتی و مذهبی از آسیب‌های این حوزه است زیرا مخاطب را نسبت به موضوعاتی مهم و حساس، بی‌توجه و سِر می‌کند. در این بین تلاش‌های پراکنده‌ای هم برای ساخت آثاری که نگاهی متفاوت دارند انجام شده و با وجود اهمیت منبر در برنامه‌های مذهبی اما صرفاً در برنامه‌های مناسبتی، فقط به منبر رفتن برای مخاطب نباید بسنده کرد. در میان برنامه‌های محرمی امسال، برنامه «معلی» شبکه۳ سعی کرده در قواره‌ای متفاوت ظاهر شود. برنامه «با حسین حرف بزن» هم که هشتمین فصل خود را تجربه می‌کند، بازخوردهای خوبی در این سال‌ها از مردم گرفته و توانسته مخاطبان جدیدی هم پیدا کند.
مجمع ذاکران گمنام
برنامه «معلی» در نگاه نخست چیزی شبیه به یک برنامه استعدادیابی در حوزه مداحی و تعزیه‌خوانی است اما برخلاف تصورات، مخاطب با یک تلنت مداحی مواجه نمی‌شود. برنامه‌ای که تولید آن با چراغ خاموش انجام شد، توانست شبکه‌ای از نهادهای مردمی و مذهبی را از سراسر کشور به هم متصل کند تا شبکه محتوایی کار شکل بگیرد. از دل این شبکه انسانی ۱۲۰ اجرای مداحی و تغریه‌خوانی درآمد که محتوای برنامه را تا پایان ماه صفر تأمین می‌کند. در حسینیه معلی که با اجرای حامد سلطانی روی آنتن شبکه۳ می‌رود، میزی به نام میز ذاکرین و جایگاه مجمع‌الذاکرین هست که چهار نفر از مداحان شناخته شده پشت آن نشسته‌اند؛ سعید حدادیان، محمد صمیمی، مجید بنی‌فاطمه و مهدی رسولی اما نه به قصد داوری، آنچه ذاکرین حسین(ع) می‌خوانند به قصد همراهی و همخوانی و گاهی اصلاح و راهنمایی ذاکران جوان و گمنامی است که اجرای مداحی دارند و گاهی این اجراها، غافلگیرکننده و تأثربرانگیز است. به گفته «سعید ستودگان» تهیه‌کننده این برنامه، ویژه‌برنامه معلی بنا دارد با قاب‌هایی از آیین‌های عاشورایی و عزاداری نواحی و اقوام استان‌های مختلف کشور برای امام حسین(ع)، دل‌های مردم را به حرم اباعبدالله(ع) ببرد. آنچه در این برنامه اهمیت دارد عزاداری‌های نواحی، استان‌ها، اقوام و گویش‌های مختلف ایرانی و همچنین جهان اسلام است به همین دلیل مداحانی از قومیت‌ها و زبان‌های مختلف به این برنامه دعوت شده‌اند. تأکید ستودگان بر این است که هیچ گونه رقابتی در این برنامه بین شرکت‌کنندگان وجود ندارد و صرفاً همه اجراها برای عرض ارادت به مقام امام حسین(ع) است.
برنامه‌ای که معنای نامش در بلندمرتبگی یادآور عتبات عالیات کربلا به عنوان میعادگاه عاشقان و دلدادگان حسینی است تلاش دارد در قواره خود هر شب، روضه‌ای کوچک در خانه‌های مردم برپا کند. روضه‌ای که در میان اشک‌هایش، تبلوری از تنوع و تکثر شکل و زبان عرض ارادت اقوام مختلف ایران و شیعیان جهان به اباعبدالله الحسین(ع) است، روضه‌ای که ذاکرانش، گاه به زبان آذری و گاه به زبان افغانستانی ذکر مصیبت دارند.
قایق کوچک نجات
یک صندلی سفید که وسط تلی از عریضه‌های مردمی به امام حسین(ع) قرار گرفته است. این صندلی جایی برای اعتراف نیست، فرصتی برای درددل و خالی شدن از غم و رنج دنیوی است و یادآوری رنج عظیم از ظلمی که بر امام حسین(ع) و یارانش شد. برنامه «با حسین حرف بزن» دکور خاصی ندارد، ایده عجیبی ندارد اما حرف‌های تکان دهنده‌ای در آنجا گفته می‌شود، حرف‌هایی از زبان کسانی که روی صندلی سفید می‌نشینند. میهمانان برنامه از آدم‌های معمولی کوچه و خیابان هستند از یک باتری‌ساز خودرو و تراشکار گرفته تا مهاجر عراقی، نویسنده، تولیدکننده لبنیات و دانش‌آموز. این آدم‌ها قرار نیست ادبیات و نگاه مشترکی به امام حسین(ع) و راهش داشته باشند، هر کدام از آن‌ها متناسب با روش زندگی و دایره زیستشان از سرچشمه معرفت حسینی نوشیده‌اند یکی کمتر و یکی بیشتر، اما آنچه زنجیره اشتراک و اتصال این آدم‌هاست عشق و علاقه‌شان به آزادمرد تاریخ بشری است. هر کدامشان، زبان ارتباطی و رفاقتی متفاوت از هم دارند، یکی صریح‌تر است و دیگری حریم‌دارتر اما همه به رسم خودشان عاشق‌اند و همین ویژگی موجب می‌شود تا یک صندلی سفید وسط دریایی از حرف‌های مردمی، بشود قایق نجات آدم‌هایی که روی آن نشسته‌اند، نجات آدم‌ها از رنج‌ها و وابستگی‌های مادی و اتصالشان به منبع معرفتی دین برای اینکه یک پله بهتر و آزاده‌تر از دیروزشان باشند. «با حسین حرف بزن» برنامه جدیدی نیست و امسال هشتمین فصل خود را به تهیه‌کنندگی محمدامین پرواس روی آنتن شبکه نسیم می‌برد. برنامه‌ای که حرف‌های بی‌تکلف و احساسات درونی آدم‌ها را در جایگاه‌ها و مشاغل مختلف با امام حسین(ع) به تصویر می‌کشد در هر قسمت میزبان چند نفری است که بی‌واسطه و بدون حضور مجری، با سیدالشهدا(ع) سخن می‌گویند. این برنامه، چراغ خیمه‌ای را روشن کرده است که هر شب حوالی ساعت ۲۳ مخاطبان را میهمان روضه‌ای تک‌نفره می‌کند، روضه‌ای که ذاکرانش، آدم‌های معمولی خیابان هستند.
خبرنگار: زهره کهندل
انتهای پیام/
نظر شما