شاید شما هم تا به‌حال مثل من در میان پرسه زدن لابه لای کتاب هایی که برای شهدا و قهرمان های ملی نوشته شده اند؛ دچار یاس فلسفی شده اید! یا حتی روی صندلی های سینما، میخکوب تیتراژ پایانی فیلم هایی که قرار بود قهرمان داشته باشند، شده اید و با یک دنیای ابهام سینما را ترک کرده اید!
آری ما دوباره قهرمان هایمان را شهید می کنیم! آن هم درست وقتی که مثلا می خواهیم آن هارا به جامعه معرفی کنیم! شاید تا به حال کمتر اثری در خصوص ارائه ی ایدئولوژی قهرمان های ملی ما به چاپ رسیده باشد در صورتی که آن طرف دنیا کتابی تحت عنوان "میشل شدن" می نویسند، ولی ما به خاطرات و چند برگ دلنوشته و مناجات قهرمان هایمان بسنده کردیم! یا حتی افسانه ی جومونگ که شخص اول آن سال ها تبدیل به قهرمان ذهن های مردم شده بود! در واقع آن ها ، از "هیچ" قهرمان می سازند یا به قول معروف: کلاغ را رنگ می کنند و جای قناری به دست مردم می دهند! و ما در پرداختن به قهرمان های راستین و حقیقی خود،چندان موفق نیستیم! شاید لازم باشد به این عبارت کمی فکر کنیم:یک نظریه درست،تبدیل به یک مقاله خوب می شود.چند مقاله خوب،یک کتاب خوب را شکل می دهد.چند کتاب خوب،به یک مستند قوی تبدیل خواهد شد و چند مستند قوی می توانند مولد یک فیلم اثر گذار باشند.

در این خصوص با محمد علی صباغی،کارگردان و کارشناس سینما گفت و گو کردیم تا این موضوع را ریشه یابی کنیم.صباغی درباره علت عدم موفقیت فیلم ها و داستان های ما در خصوص قهرمان های ملی گفت: این موضوع را از سه منظر می شود بررسی کرد. نکته اول و اساسی در قیاس محصولات داخلی و محصولات روز دنیا مخصوصا سینمای امریکا، بحث تکنیک و تجهیزات ساخت است. تفاوت تکنیکی و تفاوت سرمایه ای که در تولیدات داخل ایران و تولیدات روز دنیا دارد اتفاق می افتاد، به قدری زیاد است که حتی می شود گفت قطره ای در مقابل دریاست! این تفاوت فاحش تکنیک ، تجهیزات و هزینه هایی که در پروژه ها انجام می شود؛ می تواند بزرگ ترین دلیل عدم موفقیت فیلم ها ، داستان ها و محصولات داخلی ما باشد.

صباغی در ادامه گفت: محور دوم که بسیار مهم است، نحوه پرداخت نویسندگان و هنرمندانی است که می خواهند به مقوله قهرمانان ملی بپردازند. با تمام احترامی که برای این اساتید و بزرگوارن قائلم باید عرض کنم در حوزه قهرمان سازی ، قهرمان پروری، پرداخت داستانی و سینمایی بسیار مشکل داریم و یکی از ضعف های اساسی محصولات داخلی ما، مقوله نوشتن و خلق کردن قهرمان است. چرا که ما در درجه اول بعنوان هنرمند و خالق اثر باید شناخت درستی از مخاطبمان و شرایط روز دنیا و آن چیزی که مطالبه مخاطب و خاصه جوانان است؛ داشته باشیم تا پرداخت درستی در حوزه قهرمان مورد نظرمان داشته باشیم . اما متاسفانه این اتفاق در محصولات ما نمی افتد و یکی از بزرگترین ضعف ها در مسئله پرداخت و حوزه خلق و نویسندگی ما است.

وی افزود: محور سوم بحث تبلیغات است.ما نمی توانیم بدون بستر سازی و بدون اماده سازی ذهن جامعه توقع داشته باشیم تا صرفا با تولید یک فیلم یا یک سریال هرچقدر قدرتمند و پر هزینه، قهرمانی را برای مردم جا بندازیم. کافیست در این حوزه نگاهی داشته باشید به اتفاقی که برای یکسری از قهرمان ها و کاراکتر ها و شخصیت های اصلی پروژه های سینمایی و فرهنگی درکشورهای غربی اتفاق می افتد.شما تصور کنید محصولی به نام باربی ها یا محصولی به نام سوپر من بتمن، اگر قرار باشد به جامعه ارائه بشود؛ صرفا در قالب یک فیلم یا انیمیشن نیست! در جامعه سال های سال کار می شود. در قالب داستان های مصور ،اسباب بازی کودکان و در قالب اکثر رسانه های دیداری و شنیداری و اخبار های متعدد شبانه روزی، بستر سازی می شود تا یک قهرمان شکل می گیرد . واقعا خیلی ساده انگارانه است اگر فکر کنیم یک شبه و در طول یک فیلم یا سریال، می توان قهرمانی را محبوب و قدرتمند افرید و به مردم ارائه کرد و مردم هم آن را بپذیرند. به هیچ عنوان این چنین نیست! اگر ما در شناساندن قهرمان های ملی، قهرمان های اساطیری . حماسی مان اغلب با شکست رو به رو می شویم؛ باید واقع بین باشیم و بدانیم از نظر تکنیک،پروداکشن و هزینه های تولید با غرب بسیار فاصله داریم. همچنین از نظر پرداخت ، خلق و نویسندگی این موضوعات بسیار ایراد داریم و در پایان در حوزه تبلیغات وبستر سازی می شود گفت که هیچ کاری را انجام نداده ایم!

صباغی در پایان گفت: از این ها که بگذریم، بد نیست اشاره ای داشته باشیم که حالا هر محصولی و با هر کیفیتی که تولید می شود؛ دستخوش تغییرات و ممیزی ها و رفتار های سلیقه ای می شود که متاسفانه در جامعه هنری و سینمایی ما بسیار زیاد است .این ممیری ها و گرفتاری هایی که برای پروژه ها ایجاد می شود؛ در واقع تیر خلاص را به پیکر نیمه جان این آثار می زند و در خاتمه اگر اثری هم تولید بشود، اثری ناقص و بدون برد مشخص در جامعه خواهد بود! همانند یک کورسویی از ستاره دنباله دار که در اسمان خاموش می شود.

خبرنگار:فاطمه سادات حمدی