به گزارش قدس آنلاین، برای آغاز قصه هالیوود، باید به اواخر قرن ۱۹ میلادی سفر کنیم، به زمانی که عدهای از یهودیان ساکن اروپای شرقی، با رویای یک زندگی بهتر به آمریکا سفر کردند. کارل لملی هم جزو همین مهاجران بود. او بعد از سالها کار کردن و بدست آوردن سرمایه، تصمیم گرفت کسبوکار خودش را راهاندازی کند اما درست در شبی که قرا بود قرارداد خرید فروشگاه را امضا کند، در یکی از سالنهای نمایش شهر، فیلم کوتاه خنده داری دید؛ اتفاقی که مسیر زندگی او و خیلیهای دیگر را تغییر داد!
شم اقتصادی لملی، او را از فکر فروش فیلم و سینماداری رها نمیکرد. سه هفته بعد از آن، توانست اولین سالن سینمایی خودش را در شیکاگو افتتاح کند و به همراه خانوادهاش به مدیریت آن بپردازد. لملی بعد از مدتی خرید حق پخش فیلم را شروع کرد تا بدین ترتیب علاوه بر سود مالی بیشتر، وارد سیستم توزیع و نشر فیلم هم بشود. اما در آن زمان یک رقیب بزرگ بر سر راه این مهاجران یهودی بود که کارشان را مشکل میکرد.
توماس ادیسون، که اغلب او را به اختراع لامپ میشناسیم، در آن دوران نقش اصلی را در تولید و پخش فیلم در آمریکا ایفا میکرد و اغلب سالنهای نمایش نیز زیر نظر او اداره میشد...
ادیسون به طور رسمی وارد صنعت سینما شد
ادیسون که به واسطه اختراع کینهتوسکوپ و ویتاسکوپ قدرت و ابزار خوبی برای فیلمسازی در اختیار داشت، توانست سایر رئیسان فیلمسازی آمریکا و فرانسه را متحد کرده و شرکتی واحد برای تولید و پخش فیلم ایجاد کند که به تراست معروف شد. با تاسیس این شرکت قوانین جدیدی برای فیلمسازی نیز وضع شد و بعد از آن، خرید فیلم خام، دوربین و پروژکتور به انحصار این شرکت درآمد و فقط اعضای آن بودند که میتوانستند به فیلمسازی ورود کنند! قوانین سفت و سخت ادیسون دست و پای یهودیان مهاجر را بسته بود و به آنها اجاره نمیداد در آمریکا فیلم بسازند. اما لملی و شرکایش عقب نکشیدند...
یهودیان مهاجر گوی رقابت را از ادیسون امریکایی ربودند
بعد از این محدودیتها، لملی به سراغ شرکتهای اروپایی خارج از قرارداد تراست رفت و با آنها متحد شد، فیلم خام خرید و با کرایه دوربین توانست اولین فیلم رسمی مهاجران یهودی را تولید کند. دعوای لملی و ادیسون اما دیگر بر سر سود نبود؛ یهودیان برای تثبیت موجودیت خود در آمریکا میجنگیدند و ادیسون برای حفظ قدرت آمریکاییش!
علیرغم امکانات و سالنهای بیشتری که در اختیار تراست بود، استعداد شگفتانگیز یهودییان در ساخت فیلم موجب شد تا مخاطبان بیشتری را جذب کنند. در زمانی که تراست فیلمهای ۱۰دقیقهای میساخت، لملی اولین فیلم اقتباسی سینما را از افسانه ایوانهو به مدت ۵۰ دقیقه تولید کرد! علاوه بر این، شگرد یهودیها برای جذب مخاطب، خلق صحنههایی نو و البته خلاف ارزشهای جامعه آمریکایی بود!
قدرت سینما دست کسی است که مخاطب بیشتری جذب کند!
باوجود بالاگرفتن رقابت سینمایی بین ادیسون و لملی، اما سینما هنوز هم برای خانوادههای آمریکایی ناشناخته بود؛ آنها ترجیح میدادند به جای تماشای صحنههای صامت و متحرک، به کنسرت بروند یا تئاتر تماشا کنند. در این میان، برنده رقابت کسی بود که بتواند پای خانوادهها را به سینما باز کند!
هوش مهاجران یهودی باز هم به کمکشان آمد! آنها ترتیب دادند تا قبل از شروع فیلم نمایشهای زنده در سالن اجرا شود یا از دختران رقاصه و گروههای موسیقی دعوت میکردند. بعدتر با دستمزدهای کلان پای ستارههای تئاتر را هم به فیلمها باز کردند و افرادی که تا دیروز علاقهای به تماشای فیلم نداشتند، با دیدن اسم بازیگران محبوبشان در تبلیغات، برای ورود به سالنهای سینما صف کشیدند.
ریش و قیچی فیلمسازی به دست صهوینیستها افتاد!
لملی و شرکایش، یهودیان مهاجری بودند که به قوانین و ارزشهای کشور میزبان توجهی نداشتند؛ آنها در فیلمهایشان تصاویری را به نمایش میگذاشتند که تا پیش از آن برای جامعه آمریکایی تابو بود!
تا آن زمان قمار بازی کردن و خوردن مشروب خلاف قانون بود اما صهیونیستهای فیلمساز، شخصیتهای منفی فیلم را پای میز قمار نشادند و جام شراب به دستشان دادند. رفته رفته پای شخیتهای دوستداشتنی و مثبت داستان هم به این هنجارشکنی باز شد. این فیلمها آنقدر گسترش یافت که تابوی قماربازی و خوردن مشروب در بین مردم شکسته شد و رفتهرفته، جامعه آمریکا را به سمتی سوق داد که در سال ۱۹۳۳ قانون آزادی قمار و مشروب را تصویب کرد!
و سرانجام؛ فیلمسازی در هالیوود!
ادیسون به عنوان آخرین سلاح علیه یهودیها از اهرم فشار قضایی علیه لملی استفاده کرد. شکایتها علیه لملی و دیگر صهیونیستها تا جایی بالا گرفت که آنها را مجبور کرد تا نیویورک را ترک کنند. مهاجرین یهودی که سینمای آمریکا را روی انگشت میچرخاندند، به منطقهای خوش آب و هوا در کالیفرنیا کوچ کردند، منطقهای در شمال غربی لسانجلس که هالیوود نام داشت!
بعد از مهاجرت یهودیها به هالیوود، استودیوهای مطرحی همچون Universal, Paramount,Columbia,Warner brothers ایجاد و شروع به کار کردند. اولین فیلم هالیوود نیز به نام «درکالیفرنیای قدیم» به کارگردانی دیوید وارک گریفیث در سال ۱۹۱۰ ساخته شد و بدین ترتیب هالیوود به عنوان قدرتمندترین مرکز فیلمسازی آمریکا کارش را رسما آغاز کرد.
با رونق گرفتن فیلمسازی در هالیوود، جمعیت لسآنجلس ظرف چندسال ۲۰ برابر شد و قیمت زمین در ان منطقه به شدت بالا رفت. علاوه بر این، عاشقان سینما و بازیگری نیز از سراسر دنیا خودشان را به آمریکا میرسانند تا به آرزویشان دست پیدا کنند؛ چاپلین هم یکی از این مسافران بود که از انگلیس به هالیوود امد و به یک ستاره جهانی تبدیل شد. آوازه هالیوود به ایران هم رسید و منطقه لالهزار تهران نیز تحت تاثیر هالیوود به مرکز دفاتر فیلمسازی بدل شد و شکل و شمایلی تازه به خود گرفت!
نفوذ یهودیها به قلب آمریکا با عصای جادویی!
هالیوود ستاره سازی را از همان ابتدا آغاز کرد. با شروع جنگ جهانی اول و درگیری سایر کشورهای فیلمساز، هالیوود به قله فیلم سازی جهان دست پیدا کرد و به بزرگترین صادرکننده فیلم در جهان تبدیل شد. با ورود آمریکا به جنگ، هالیوود نه تنها عقب ننشست، بلکه به عنوان سرباز کشورآمریکا به میدان آمد! تولید فیلم، اعزام سرباز رسانه و حتی کشته و زخمی شدن آنها تصویر جدیدی از سینما در ذهن مردم به جا گذاشت که مقدمهای بر مسیر تازه هالیوود بود.
با پایان گرفتن جنگ، هالیوود کارخانه سلبریتیسازیاش را رسما راه انداخت! در پیاده روهای منتهی به سالن سینما مکانهای خاصی در نظر گرفته شده بود تا ردپا یا جای دستان بازیگران بر آن حک شود. مردم نیز برای دیدن ردپا یا دستان بازیگران موردعلاقهشان صف میکشیدند! حالا دیگر مخاطبان، فیلم را به ستارههایش میشناختند.
نمایش قصههایی با مضامین خاص، مثل خیانت، فرار و حتی نمایش صحنههایی با رگههایی از تجاوز جنسی که تا آن زمان تابوی خانوادههای آمریکایی بود، زنان و دختران جامعه را به مسیری متفاوت کشاند. حالا دیگر بازیگران زن مشهور در فیلمها سیگار میکشیدند، مشروب میخوردند و از لباسهای هنجارشکن یا آرایشهای غلیظ استفاده میکردند...
صهیونیستها برای نفوذ هرچه بیشتر به بطن جامعه آمریکایی، نامهای یهودی خود را تغییر دادند و اسامی آمریکایی انتخاب کردند. برای مثال ساموئل گلدوینِ فیلمساز، تونی کرتیس و شلی وینترزِ بازیگر، یهودیتبارانی بودند که برای فرار از انگشت نما شدن و همرنگ شدن با جامعه، نام یهودی خود را تغییر دادند تا رسما به عنوان شهروندان امریکایی فعالیت کنند و از سایه سنگین مهاجران یهود رها شوند.
در جنگ جهانی دوم هالیوود نقش موثری در آماده سازی اذهان عمومی برای ورود به جنگ داشت. فیلمسازان صهیونیست با نمایش اهداف سیاستمداران آمریکایی و ساخت آثار مشهوری مثل کازابلانکا، در حمایت از آمریکا نقش مهمی ایفا کردند و علاوه بر این با اعزام ستارگان هالیوودی به جنگ، اعتماد عمومی را به خود جلب کردند.
پایان گرفتن جنگ نیز بهترین فرصت بود تا فرهنگ و سنت یهودیهای ساکن آمریکا بر پرده نقرهای به نمایش دربیاید؛ حالا نوبت نمایش تصویری از یهودیها بود تا همذاتپنداری مردم دنیا را همراه کند؛ تعاریف اغراقآمیز از هلوکاست، خلق شخصیتهای زجرکشیده و مظلوم به نمایندگی از صهیونیستها و استفاده از کودکان برای تحریک احساسات، بهترین راه بود تا جامعه جهانی تصویری که هالیوود میخواهد را از صهیونیستها ببیند! تصاویری که میتوانست ظلم آشکار صهیونیسم به فلسطینیان را توجیه و بر آن سرپوش بگذارد!
خبرنگار: محدثه مودی
نظر شما