به خاطر تازگی رشته روباتیک در شهر مشهد، پارسا پهلوان و همه علاقه‌مندان به این حوزه باید سختی‌های زیادی را برای پیدا کردن مربی و آموزشگاهی برای آموختن مقدمات آن و حتی تهیه لوازم ساخت روبات تحمل کنند ولی این فراز و نشیب‌ها، سد راهش نشد چون همیشه به فکر راه چاره بود تا جایی که توانست با تکیه بر هوش و تلاش و مهارت‌آموزی، در بخش دانش‌آموزی رشته روبات آتش‌نشانِ «جشنواره علمی ـ پژوهشی پژوهشسراهای کشور» از پس ۱۶۳ رقیب خود در سطح ملی برآید و بر سکوی نایب قهرمانی کشور بایستد.
پارسا، دانش‌آموز پایه ششم ابتدایی پسرانه امام رضا(ع) واحد ۲ است که بخش زیادی از داشته‌های امروزش را مدیون پیگیری والدین خود است. به گفته مادرش از همان ۷ سالگی با دیدن استعداد پارسا، تمایل داشت بهره هوشی و جست‌وجوگری پسرش را در زمینه‌های پژوهشی هدایت کند. پس از آشنایی با پژوهشسرای روباتیک در فضای مجازی، خیلی زود او را در آنجا نام‌نویسی کرد. آن زمان هم‌دوره‌‎ای‌هایش، دست‌کم پنج سال از او بزرگ‌تر بودند و به‌راحتی می‌توانستند از پس امور فنی مثل لحیم‌کاری برآیند ولی پارسا با سن ‌و سال کمی که داشت، از پسِ آموزش‌های عملی روباتیک و سپس الکترونیک برآمد تا اینکه با شیوع کرونا، به ‌ناچار این دوره‌های آموزشی نیز موقتاً تعطیل شد.
اما از آنجایی که پارسا به روباتیک علاقه‌مند شده بود، منتظر مساعد شدن شرایط ننشست. او برخلاف برخی از همسن و سالانش، تهدید تعطیلی فضاهای آموزشی را به فرصتی برای رشد خود تبدیل کرد و انواع پیش‌نیازهای علمی و آموزشی ساخت روبات از جمله برنامه‌نویسی و کار با نرم‌افزارهای رایانه‌ای را در همین مدت دو ساله با استفاده از کلیپ‌های آموزشیِ فضای مجازی یاد گرفت. او تأکید دارد، اگر دانش‌آموزان آگاهی لازم را پیدا کنند، می‌توانند استفاده خیلی خوبی از ویدئوهای فضای مجازی برای ارتقای سطح مهارت‌های خود ببرند. او همچنین از یک دوره فشرده مهارت‎افزایی ساخت «روبات آتش‌نشان» پژوهشسرای امام رضا(ع) وابسته به بنیاد فرهنگی رضوی برای آمادگی بیشتر و شرکت در مسابقات پژوهشسراهای کشور استفاده کرده است. پهلوان تأکید می‌کند شاید از ظاهر روبات‌ها به نظر نرسد، ولی هر کدام دشواری‌ها و پیچیدگی‌های خاص خود را دارند و جزئیات ساخت روبات‌های آتش‌نشان به خاطر ماهیت و کاربردهایش با روبات‌های جنگجو، امدادگر یا اسباب بازی‌های روباتیک‌محور تفاوت زیادی دارد.

سختی زیادی کشیدم
وقتی از ماجرای طراحی و ساخت روباتش می‌پرسم با آب و تاب زیادی از مراحل سختی که پشت سر گذاشته برایم تعریف می‌کند: این روبات از نوع هوشمند است و به خاطر سنسورهای زیادی که باید برای انجام اهداف مختلف روی روبات فعال می‌کردم، سختی زیادی کشیدم. باید تأکید کنم خلاقیت و ایده‌پردازی به خرج دادن و دانش‌افزایی در رشته‌های مختلف در ساخت روبات خیلی اهمیت داشت. مطمئنم تعدادی از ابتکاراتی که من روی روباتم اجرا کردم تا حالا کسی انجام نداده و همین دلیل موفقیتم شد.
به عنوان نمونه اشاره می‌کنم؛ روبات‌ها باید از روی یک مسیر معین به مقصد می‌رسیدند و معمولاً دو سنسور برای تشخیص جهت‌ها روی کار سوار می‌کردند ولی من دیدم از پس گذشتن از پیچ‌های تند برنمی‌آید، پس از کلی فکر کردن و امتحان ایده‌های مختلف، به ذهنم خطور کرد دو سنسور دیگر روی روباتم ببندم و برای آن‌ها الگوریتم متفاوتی برنامه‌ریزی کنم تا دقیق‌تر مسیریابی کند.
یا در مرحله دیگری از اصلاحات، روباتم راه نمی‌رفت، به ذهنم خطور کرد بر اساس قوانین فیزیک، خوب است وزن یک طرف روبات را به سوی دیگر منتقل کنم تا با برقراری توازن، توان راه رفتن پیدا کند که خوشبختانه راه افتاد.

آرزویم این است که...
از همان دوران کودکی که فیلم‌هایی از فعالیت‌های فضایی جهان دیده بود، دوست داشت روزی دستی در فعالیت‌های فضایی داشته باشد. اما آرزوی امروزش این است که این رشته را در سال‌های آینده تا مرحله حضور در جشنواره بین‌المللی خوارزمی و در کنار آن، فعالیت در تحقیق و پژوهش رشته روباتیک دنبال کند.
او به میوه شیرین آرزویش این طور اشاره می‌کند: چون به امور فنی و مهارتی خیلی علاقه دارم، دوست دارم روزی نتیجه تلاش‌هایم، در صنعت فضایی کشورم کاربرد پیدا کند و به رشد و درخشش ایران در میان کشورهای فضایی کمک کنم.

خبرنگار: سارا صالحی