هدف این حضور، ورود عراق به گود میانجی‌گری میان روسیه و اوکراین عنوان شده اما به نظر می‌رسد این مسئله مانور و پوششی برای اهداف حقیقی سفر باشد. واقعیت این است بغداد از نظر شاخص‌های بین‌المللی از چنین ظرفیتی برخوردار نبوده و در جایگاهی نیست که بتواند در این حوزه بازیگری کند. وقتی حتی ترکیه در چنین نیتی ناکام ماند مسلماً عراق نمی‌تواند در جنگ نیابتی شرق و غرب نقش‌آفرینی کند. در مجموع چین شاید تنها طرفی باشد که از چنین ظرفیتی برخوردار باشد.
در گام نخست به نظر می‌رسد توسعه همکاری‌های اقتصادی یکی از اهداف حضور کولبا در شهر «هزار و یک شب» باشد. کی‌یف به دلیل جنگی که حالا دیگر بیش از یک سال به درازا کشیده، زیر فشار زیادی قرار دارد و به همین دلیل در تلاش است از طریق رابطه با دیگر کشورها از این مشکلات بکاهد. این کشور به‌ویژه شاید بتواند روی همکاری در حوزه انرژی و نفت عراق حساب باز کند. اوکراین هم یک کشور کشاورزی و صنعتی است و بغداد می‌تواند به عنوان کانالی برای فروش و صادرات تولیدات آن مدنظر باشد. با این حال نباید سابقه اقدامات خصمانه اوکراین در قبال عراق را از یاد برد؛ موضوعی که مسلماً بر این همکاری‌ها سایه انداخته است. این کشور یکی از دولت‌هایی بود که در ائتلافی که آمریکا و انگلیس در سال ۲۰۰۳ برای تجاوز به عراق به راه انداختند مشارکت نزدیکی داشت. کی‌یف حتی سربازانی هم برای تثبیت اشغالگری ایالات متحده به عراق گسیل داشت و این موضوع از دید مقامات بغداد پنهان نخواهد ماند.
برخی نیز معتقدند سفر کولبا با هدف متقاعد کردن عراق به رویکرد ضدایرانی است. به این معنی که وی از بغداد خواهد خواست کانال ورود ارز به کشورمان را ببندد و از تهران بخواهد به همکاری تسلیحاتی با روسیه پایان دهد. این تحلیل چندان دقیق نیست چرا که موضع رسمی ایران بی‌طرفی است و تهران تأکید دارد همکاری نظامی با مسکو مربوط به پیش از آغاز جنگ است. ضمن اینکه اوکراین در چنین جایگاهی نیست که بتواند در نوع رابطه تهران و بغداد اثر تعیین‌کننده‌ای داشته باشد. حتی واشنگتن با وجود فشارهای همه‌جانبه در قطع همکاری ایران با همسایه غربی‌اش به بن‌بست رسیده؛ وضعیت اوکراین که دیگر مشخص است.