به گزارش قدس آنلاین، تیمور آقامحمدی، نویسنده و شاعر درباره اینکه برگزاری نمایشگاه کتاب چقدر در ترویج فرهنگ کتابخوانی و  کمک به چرخه صنعت نشر اثرگذار است به خبرنگار ما می گوید: سال گذشته نمایشگاه کتاب بعد از چند سال توقف بخاطر همه گیری کرونا برگزار شد و من در نمایشگاه حضور داشتم و آنچه مشهود بود اینکه استقبال مخاطبان از نمایشگاه کتاب پارسال با ادوار گذشته آن قابل مقایسه نبود و بسیار کم شده بود؛ اما این میزان کمِ استقبال به معنای کم شدن میزان مطالعه و خرید نیست.

به گفته او دسترسی آسان به کتاب از طریق فروشگاه‌های اینترنتی، اضافه شدن نشر کتابهای الکترونیک و توسعه کتابفروشی های بزرگ در شهرها باعث شده که مخاطبان کتاب احساس نیاز کمتری به حضور در نمایشگاه کتاب پیدا کنند؛ چون به راحتی می توانند نسخه کاغذی یا الکترونیکی کتابها را تهیه کنند.

آقامحمدی با تاکید بر اینکه نمایشگاه کتاب باید به فضایی برای دیدار مخاطب و مؤلف و همچنین مخاطب و ناشر تبدیل شود نه فضایی برای خرید کتاب خاطرنشان می کند: بخش کوچکی از نمایشگاه می‌تواند به فروشگاه کتاب تبدیل شود. کمتر نمایشگاهی در دنیا وجود دارد که به این شکل  برگزار شود.

* بستری برای نمایش اهمیت کتاب نه فروش کتاب!

نویسنده کتاب «همه» با بیان اینکه نمایشگاه کتاب تهران به سنتی ترین شکل ممکن برگزار می شود، می گوید: نمایشگاه دارد تبدیل به فروشگاه بزرگ کتاب می شود در حالی که نمایشگاه کتاب یعنی جشنی برای کتاب و فرصتی برای شناخت دوباره مولف، مخاطب و ناشران. جایی برای مراوده بنگاه ها و آژانس های ادبی، فرصتی برای عقد قرادادهای همکاری و برگزاری کارگاه های آموزشی و نشست های تخصصی.

او می افزاید: بایستی برنامه های جانبی پیرامون کتاب در نمایشگاه کتاب اجرا شود و آن‌جا، بستری امروزی برای نمایش اهمیت کتاب باشد نه فروش کتاب. فروش کتاب در بازه ده روزه، تاثیر چندانی در چرخه صنعت نشر ندارد؛ ولی اگر اهمیت کتاب بیشتر شود، اتفاقاتی که در این صنعت رخ می دهد در طول سال رونق خواهد داشت نه در یک بازه زمانی کوتاه مدت.

آقامحمدی با تاکید بر اینکه نمایشگاه کتاب بایستی از شکل سنتی که هر ساله دارد برگزار می شود خارج شود، عنوان می کند: به دلیل همین شکل برگزاری برخی از ناشران در این دوره از نمایشگاه شرکت نکردند و فقط به حضور در نمایشگاه مجازی اکتفا کردند. این شیوه برگزاری نمایشگاه برای دهه های ۶۰ و ۷۰ خوب بود چون دسترسی به صنعت نشر جهانی ممکن نبود ولی در فضای دیجیتال کنونی، خنده دار است که یک نفرِ دست چندم از کشور دیگری به نمایشگاه کتاب تهران بیاید و اینجا غرفه داشته باشد تا کتاب بفروشد! یعنی مخاطب نمی تواند این کتابها را به صورت دیجیتال بخرد؟ ما فکر می کنیم آنچه دهه‌ها پیش یاد گرفتیم یک الگوی کامل و لایتغیر است و با آن می‌توانیم جهان را فهم کنیم در حالی‌که با الگوی دهه شصت نمی توان وارد هزاره جدید شد!

به گفته این نویسنده، مدیران فرهنگی به دنبال تغییر و به روز کردن کردن الگوهای کهنه و سنتی نیستند و یادآور می شود: البته ما انتظاراتمان را می گوییم و گاهی انجام این انتظارات بسیار پیچیده می شود چون عموماً دستگاه های فرهنگی راهکار اجرایی برای آن ندارند و یا بسیار کند عمل می کنند.