این مبلغ حدود ۷ درصد از تولید ناخالص داخلی سالانه جهانی (GDP) است.

کشورهای کم انتشار که مجبور به سرعت بخشیدن به کربن‌زدایی خود هستند، این پول را به عنوان غرامت دریافت خواهند کرد. کشورهای آسیب‌پذیر از آب و هوا به دلیل انتشار بیش از حد CO۲ دیگران، تلفات و آسیب‌هایی را تجربه می‌کنند، بنابراین جبران خسارت مالی در مذاکرات بین‌المللی تغییر آب و هوا بسیار مهم است و به همین دلیل در مذاکرات سال گذشته COP ۲۷ در مصر با ایجاد صندوق خسارات و خسارت برای کشورهای متأثر از تغییرات آب و هوایی موافقت شد.

به تازگی محققان به رهبری دانشگاه لیدز در یک مطالعه بررسی کردند که چگونه یک طرح غرامت مبتنی بر شواهد می‌تواند در تقریباً ۱۷۰ کشور عمل کند. این مطالعه با عنوان "جبران تخصیص جو" امروز در مجله "Nature Sustainability" منتشر شده، ارقام قابل توجهی را نشان می‌دهد؛ به عنوان مثال، بریتانیا ممکن است تا سال ۲۰۵۰ مجبور به پرداخت ۷.۷ تریلیون دلار برای انتشار بیش از حد CO۲ باشد.

این مطالعه نشان داده است که برخی کشورها به ویژه کشورهای صنعتی شمال جهان، به میزان قابل توجهی از ظرفیت تولید co۲ خود فراتر رفتند و به شکل ناعادلانه‌ای از ظرفیت سایر کشورها استفاده کرده‌اند. به عنوان مثال، انگلیس ۲.۵ برابر سهم منصفانه خود و ایالات متحده بیش از چهار برابر سهم خود استفاده کرده است. در مقابل، هند کمتر از یک‌چهارم سهم خود را استفاده کرده است.