«می خواهم به خاطر حرف هایی که چهارشنبه زدم عذر خواهی کنم. در شان من نیست که کسی را این طور بزنم. استفاده از کلمات بیگانه‌ستیزانه و نژادپرستانه در شان من نیست. منی که دوست هایی از همه رنگ ها و ادیان دارم. بنابراین از طارمی عذرخواهی می کنم. فقط می خواستم به سبک بازی اش اشاره کنم چرا که برای مستطیل سبزی که او در آن بازی می کند احترام خیلی زیادی قائلم. من برای طارمی و کاری که او برای کشورش کرده احترام زیادی قائلم.»
این صحبت کارلوس خاویر، ستاره سابق باشگاه فوتبال اسپورتینگ پرتغال است. او بعد از بازی پورتو و آروکا که داور یک برخورد با مهدی طارمی در محوطه جریمه حریف را ابتدا پنالتی تشخیص داد و بعد بدون مراجعه به VAR از تصمیمش برگشت، با لحنی تند طارمی را به شبیه سازی متهم کرد و با الفاظ نامناسبی که تعبیر نژاد پرستی از آن شد، او را خطاب قرار داد. مساله ای که تبدیل به جنجالی در فوتبال پرتغال شد و در نهایت، خاویر ناچار شد به صورت رسمی از طارمی، به خاطر الفاظ ناشایستی که به کار برده است، عذرخواهی کند.
اینکه مدیران پورتو از این عذرخواهی قانع نشده و خواستار برخورد جدی و قانونی با خاویر شده اند و اینکه پرتغال، مثل بسیاری از کشورها، قوانین سخت گیرانه ای درباره هر گونه نژاد پرستی دارد، موضوع الان ما نیست. موضوع اتفاقا رفتار خاویر است بعد از آنکه به این نتیجه رسیده که حرف و کلامش اشتباه بوده و تصمیم گرفته است بدون هیچ توجیه یا عذر و بهانه ای، فقط عذر خواهی کند. گفته هایش را دوباره بخوانید؛ در آغاز کلام بدون هیچ مقدمه و توضیح اضافه ای، عذرخواهی کرده است. سپس توضیح داده که چرا باید عذرخواهی می کرده و بعد دوباره و اینبار با اسم بردن از مهدی طارمی، به طور رسمی از او عذرخواهی کرده است.
بله می دانم حق با شماست. برای ما چنین رفتاری خیلی غریب است. ما به سختی به خاطر می آوریم کسی در وهله اول رفتار اشتباهش را بپذیرد و بعد به خاطر آن عذرخواهی کند. آن هم در شرایطی که خاویر بابت استفاده از کلمات ناشایست خطاب به یک نفر، این گونه عذرخواهی کرده است و چهره های ورزشی ما بابت آسیب های ناشی از گفتار و کردارشان به کلیت ورزش و به خصوص فوتبال ما، نه تنها عذرخواهی نمی کنند که آن را به هزار بهانه توجیه کرده و از اساس گردن نمی گیرند.
نگاه کنید به وضعیت آشفته و شرم آور مهم ترین ورزشگاه فوتبالی کشور در آستانه میزبانی مهم ترین رویداد باشگاهی آسیا و نگاه کنید به وضعیت اسفناک مالی و مدیریتی دو باشگاه بزرگ فوتبال این کشور که حاصل سوء مدیریت کسانی است که در این سال ها هدایت آن ها را بر عهده داشته اند و بعد در ذهن خود مرور کنید و ببینید آیا به خاطر می آورید حتی یک نفر از آن ها که مسبب این وضعیت بوده اند و هستند، حتی در ظاهر، بابت آن عذرخواهی کرده و مسئولیتش را پذیرفته باشند؟
ورزش ما بیشتر از پول و زیر ساخت، نیازمند فرهنگ مسئولیت پذیری است. نیازمند این است که مدیران و تصمیم گیرانش، پایبند مسئولیتی که بر عهده گرفته اند باشند و اگر خطا کردند، پیش و بیش از هرگونه توجیه، عذرخواهی کنند.
نظر شما