شهریور امسال، شورای قیمت گذاری محصولات کشاورزی، قیمت خرید تضمینی گندم برای سال 1402 را کیلویی 19 هزار و 500 تومان تومان تعیین کرده بود که تقریبا معادل قیمت یک بسته پفک ساده است. کارشناسان اما قیمت تمام شده گندم را بر اساس نرخ تورم پیش بینی شده ۳۵ درصدی از سوی بانک مرکزی، حدود ۲۱ هزار تومان در هر کیلو برآورد کرده بودند که شورای قیمت گذاری نه تنها این رقم را نپذیرفت که نرخی که طبق گفته نماینده کشاورزان اعضای شورای روی آن به تفاهم رسیده بودند را نیز تکذیب کرد و هنوز هم خبری از اعلام نرخ رسمی نیست.

براساس قانون خرید تضمینی محصولات کشاورزی، تا پایان تیر باید نرخ خرید تضمینی اعلام شود، اما پس از 6 ماه بر دولت ضمن تکذیب نرخ ۱۹ هزار و ۵۰۰ تومان مصوب شده در شورای اقتصاد، به صورت غیر رسمی نیز اعلام کرد قیمت تحویلی گندم وارداتی ‌کیلویی 12 هزار تومان در اسکه بنادر کشور است.

طبق پیش بینی ها خرید تضمینی ۱۱میلیون تن گندم به ۲۱۰ همت اعتبار نیاز دارد، دولت تلاش دارد با این رویه از تب و تاب معامله با کشاورزان کاسته و در بودجه خرید تضمینی گندم صرفه جویی کند. اما جواب کشاورزان به تعلل دولت در اعلام نرخ گندم و تبدیل کردن خرید تضمینی به قصه هزار و یک شب این بود که نرخی کمتر از ۲۵ هزار تومان برای آنها به صرفه نیست و سپس بخشی از زمین‌های خود را از تولید گندم خارج کرده و محصولات جایگزین را کشت کرده اند.

آنها به جز دولت مشتری های دیگری برای محصولات خود دارند، مشتریان پر و پا قرصی که برخی ترجیح می دهند گندم به جان نان به ماکارونی صادراتی تبدیل شود و برخی نیز منتظرند تا حداقل 2 میلیون تن از گندم تولیدی کشور را یک سره راهی دامداری ها کنند. دلالان کشورهای همسایه نیز که در اول صف ایستاده اند و گندم را تا 30 هزارتومان هم با  کمال میل می خرند.

تا زمانی که نگاه دولت این است که کسری ۲۷۱ هزار میلیارد تومانی هدفمندسازی یارانه‌ها در بودجه ۱۴۰۳  ناشی از رشد مصارف خرید تضمینی گندم و یارانه دارو در بودجه است و سر امنیت غذایی کشور با کشاورز چانه می زند، ترساندن گندمکاران از  محرومیت دریافت کود و سم به خاطر تحویل ندادن گندم به سیلوها و مراکز دولتی فایده ای ندارد و باید منتظر باشیم تا در آینده‌ای نه چندان دور با دلار ۱۰۰ هزارتومانی گندم وارد کنیم.