علیاصغر نخعیراد، عضو کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی با اشاره به سخنان اخیر رئیس مجلس شورای اسلامی درباره استفاده ناکافی از ظرفیتهای زغالسنگ کشور، تأکید میکند که ایران دارای ذخایر عظیم زغالسنگ است که این منابع میتوانند نقش قابل توجهی در تأمین انرژی کشور داشته باشند. وی خاطرنشان میکند که تاکنون توجه کافی به این ظرفیت نشده و بیشتر تمرکز بر منابع گازی بوده است، در حالی که کشورهای پیشرفته مانند چین، هند و حتی برخی کشورهای اروپایی هنوز هم بخش قابل توجهی از برق خود را از زغالسنگ تأمین میکنند. این موضوع نشاندهنده اهمیت این منبع انرژی در تأمین امنیت انرژی جهان است.
وی در ادامه میافزاید که یکی از دلایل اصلی استفاده نکردن از ظرفیتهای زغالسنگ در ایران، سرمایهگذاری سنگین در زیرساختهای تولید برق با استفاده از گاز طبیعی در دهههای گذشته بوده است. به گفته وی، برخی ملاحظات زیستمحیطی نیز مطرح شده که البته قابل درک است، اما فناوریهای جدید میتوانند تا حد زیادی مشکلات زیستمحیطی ناشی از استفاده از زغالسنگ را کاهش دهند. وی همچنین اشاره میکند که میتوان نیروگاههای مبتنی بر زغالسنگ را در مناطقی دور از شهرهای بزرگ احداث کرد، همانگونه که بسیاری از کشورها این رویکرد را در پیش گرفتهاند.
نخعی راد با اشاره به تحریمهای بینالمللی میگوید که این تحریمها مانع از انتقال فناوریهای پیشرفته به کشور شدهاند و این موضوع نیز یکی از موانع اصلی افزایش بهرهوری و کاهش خطرات زیستمحیطی بوده است. وی تأکید میکند: در شرایطی که کشورهای خارجی ما را تحریم کردهاند و ما با محدودیتهایی مواجه هستیم، دیگر خودمان نباید دست به تحریم داخلی بزنیم و از منابع طبیعی و مواهب خود محروم شویم.
وی خاطرنشان میکند که باید رویکردی متوازن اتخاذ شود؛ به گونهای که در کنار حفظ محیط زیست، از منابع طبیعی کشور نیز به صورت بهینه بهرهبرداری شود. این موضوع به ویژه در شرایط کنونی که ایران تحت فشار تحریمهای اقتصادی قرار دارد، اهمیت بیشتری پیدا میکند. وی با اشاره به نگرانیهای زیستمحیطی در خصوص استفاده از زغالسنگ بیان میکند که این نگرانیها قابل درک است، اما در شرایطی که دسترسی به منابع ارزی محدود است و نیاز به تولید برق پایدار وجود دارد، نمیتوان از منابع داخلی صرفنظر کرد. او تأکید میکند که مهم این است که بهرهبرداری از این منابع به شکلی انجام شود که کمترین آسیب به محیط زیست وارد شود.
عضو کمیسیون تلفیق تأکید میکند که ایران باید از تمام ظرفیتهای خود برای تأمین انرژی استفاده کند. این شامل زغالسنگ، انرژیهای تجدیدپذیر، و همچنین بهینهسازی مصرف انرژی میشود. وی معتقد است که باید یک سیاست جامع انرژی تدوین شود که هم نیازهای اقتصادی کشور را تأمین کند و هم به حفظ محیط زیست توجه داشته باشد.
وی میافزاید: ما با عدم استفاده از زغالسنگ در واقع داریم محدودیتهایی برای خود ایجاد میکنیم، زیرا در تلاش هستیم برخی از پیمانهای خارجی را رعایت کنیم. اما این پیمانها باید در اولویت اجرا برای کشورهای صنعتی مانند آمریکا و کشورهای اروپایی باشد، که بیشترین سهم را در آلودگی محیط زیست جهانی دارند.
نخعیراد تأکید میکند که در شرایطی که کشورهای مختلف دنیا به دلیل تحریمهای ظالمانه دشمن نمیتوانند با ایران تجارت کنند و کشور در محدودیت قرار دارد، اگر خودمان هم برخی از امکانات داخلی را کنار بگذاریم، این کار اشتباهی است. بنابراین، باید در شرایطی که کمترین زیان برای محیط زیست کشور ایجاد میشود، از این منابع استفاده کنیم و همانند دیگر کشورها از ظرفیتهای داخلی بهره ببریم.
وی در پایان افزود: به طور خلاصه ؛ در شرایطی که بحران ناترازی انرژی به یکی از چالشهای اصلی کشور تبدیل شده، زغالسنگ میتواند بهعنوان یک ظرفیت مغفول، نقش کلیدی در تأمین پایدار برق و کاهش وابستگی به منابع محدود ایفا کند.
نظر شما