معصومه ابتکار طی یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: مسئله خشکسالی و بحران آب در ایران دیگر یک حادثه غیرمترقبه نیست، بلکه واقعیتی پایدار است که باید برای آن برنامهریزی بلندمدت داشت. طی پنجاه سال اخیر، روند خشکسالی در کشور ادامه داشته و علیرغم هشدارهای مکرر نهادهای علمی و زیستمحیطی، بسیاری این واقعیت را انکار کردهاند. این بحران نتیجه مدیریت نادرست منابع آب، عدم توجه به اصول علمی، و نفوذ پیمانکاران در تصمیمات کلان است.
چالشهای مدیریت آب در ایران مدیریت نادرست منابع آب موجب افزایش هدررفت، برداشت بیرویه از منابع زیرزمینی، و نابودی تالابها و رودخانهها شده است. بسیاری از طرحهای توسعهای، بدون در نظر گرفتن تغییرات اقلیمی و اصول محیطزیستی، باعث تشدید بحران شدهاند. در حالی که میتوان بحرانهای داخلی را از طریق گفتوگو و وفاق سیاسی حل کرد، بحران آب تنها با اقدامات اساسی، بودجه کافی، و اراده ملی قابل مدیریت است.
دولت و مجلس باید سیاستهای نادرست را اصلاح کرده، بودجه را به سمت مدیریت پایدار منابع آب سوق دهند و از نفوذ ثروتمندان و مافیای آب جلوگیری کنند. برخی از راهکارهای پیشنهادی برای مدیریت بحران آب عبارتاند از کاهش هدررفت آب تصفیهشده که در حال حاضر در شهرها حدود ۳۰ درصد برآورد میشود، تصفیه و بازچرخانی آبهای سطحی در شهرها برای کاهش اتلاف منابع آبی، تصفیه و بازچرخانی آب فاضلاب در شهرهای ساحلی برای استفاده مجدد در کشاورزی و صنعت و توقف سدسازیهای غیرضروری و طرحهای انتقال آب که خسارات محیطزیستی گستردهای به همراه دارند، و جایگزینی آنها با پروژههای آبخوانداری و آبخیزداری.
لزوم یک حرکت ملی برای نجات منابع آبی ایران بحران آب، تهدیدی تمدنی و زیستمحیطی برای ایران محسوب میشود. در شرایطی که بسیاری از سیاستها و پروژههای نادرست باعث تشدید این بحران شدهاند، زمان آن رسیده که یک حرکت ملی جدی برای مدیریت منابع آب و مقابله با بحران زیستمحیطی شکل بگیرد. باید از اتلاف بودجه در پروژههای غیرضروری پرهیز کرد و سرمایهگذاریها را به سمت راهکارهای علمی و پایدار هدایت نمود. آیا وقت آن نرسیده که تصمیمگیران کشور به هشدارهای کارشناسان توجه کنند و برای حفظ آینده ایران گامهای اساسی بردارند؟
نظر شما