به گزارش قدس آنلاین، «گنگ» فقط یک شوی موسیقایی جدید در شبکه نمایش خانگی نیست بلکه نخستین تلاش رسمی برای نمایش رپ فارسی در یک قالب قانونی و رسانهای است به طوریکه به گفته ضیا قرار است در این برنامه برای اولین بار، موسیقی رپ کف خیابان در یک رسانه رسمی، شنیده شود.
در قسمت اول، میزبان برنامه «گنگ» به فعالیت نسل پنجم رپرهای فارسی اشاره کرد و گفت رسالت برنامه این است که بگوید رپ یک مدل موسیقی است و سلیقه موسیقیایی بسیاری از جوانان امروز است که حق انتخاب دارند.
ضیا به عنوان تهیه کننده «گنگ» تاکید کرد؛ بخش زیادی از اتفاقاتی که در این برنامه رخ میدهد، شاید برای نخستینبار در سطح کشور دیده میشود؛ از جمله اینکه موسیقی رپ را بهصورت زنده در تهران میشنویم و این همان خانواده رپ فارسی است.
شکل برنامه برخلاف برنامه های یوتیوبی ضیا که گفتگوهای صریح با چهره های مختلف از جمله رپرها بود این بار با حضور اقشاری از جوانان علاقه مند به رپ در فضایی شبیه به زیرزمین، تاریک با رقص نور و حضاری که همه جوانانی با لباسهایی مشکی بودند برگزار شد. ضمن اینکه همان ابتدای برنامه، ضیا با لحن شوخی به شایع تذکر داد که این برنامه با آن برنامه یوتیوبی فرق می کند و همین باعث شد که او در پاسخ ها و اکت هایش، محتاط تر باشد.
پس از اجرای زنده این رپر با حال و هوای برگزاری کنسرت، طرفداران این خواننده، پرسشهایی را از او می پرسیدند البته از آنجا که همه با ظن مثبت و از سر علاقه، سوالاتشان را مطرح می کردند، برنامه در سویه پرسشها، یک طرفه بود.
سر دوراهی توقیف یا پخش
پس از انتشار قسمت اول «گنگ» که در سکوت خبری منتشر شد، خبرگزاری فارس خبر داد که این برنامه مجوز تولید و انتشار ندارد و ساترا هم در حال پیگرد حقوقی نسبت به انتشارآن است. هنوز پایگاه اطلاع رسانی ساترا واکنشی در این باره نشان نداده است اما اگر خبر انتشار بدون مجوز برنامه، صحت داشته باشد شکل برخورد و توقیف یا عدم توقیف این برنامه برعهده قوه قضائیه خواهد بود.
اگرچه احتمال اینکه این برنامه بدون مجوز، منتشر شده باشد دور از ذهن نیست چرا که پیش از این نیز پلتفرم ها، مسائلی جدی با ساترا بابت انتشار مجوز داشته اند و با پخش یک قسمت بدون مجوز، این اشتیاق و تقاضا را در مخاطبان ایجاد می کردند تا خواستار پخش قسمت های بعدی شوند.
حالا برنامه ای که قرار است در قسمت ها بعدی سراغ افرادی، چون مهیار، جیجی، دورچی، چرسی، آشنا، شایان یو، پوری و پاپاپویر در همین قسمت اول با چالشهایی روبرو شده است نه فقط بابت انتشار آن که حرف و حدیث های بعد از پخش.
محمدرضا شایع، رپر شناخته شده پس از انتشار این برنامه و اعتراض دنبال کنندگان در صفحه شخصی اش که او را متهم به حضور در یک برنامه رسمی کرده بودند در ویدئویی گفت اشتباه کرده که در این برنامه شرکت کرده است و قلبا نمی خواسته برود ولی پس از ده روز تماس به او گفته اند که تو در تهران زندگی می کنی و نمی خواهی برای رپ فارسی قدم برداری و او فقط برای اینکه کاری کرده باشد رفته ولی پشیمان است. او در «گنگ» هم گفته بود؛ «اجازه برای کار هنری، کار باحالی نیست» و این یعنی علاقه ای به گرفتن مجوز برای کارهایش ندارد.
به نظر می رسد این ویدئوی شایع در دفاع از حملات غیرمنصفانه ای بوده که عده ای برای او در صفحه شخصی اش، نوشته اند و خواننده ای که ترجیح داده در کشور خودش بماند و کار کند را مجبور به عذرخواهی بابت کاری کرده اند که او فکر می کرده در مسیر کمک به این شکل از موسیقی بوده است.
رپ فارسی از بدو پیدایش سالها بهعنوان یک موسیقی زیرزمینی شناخته می شده و هنوز هم هنرمندان این نوع موسیقی برای برگزاری کنسرت رسمی یا انتشار آلبوم قانونی با چالش و ممنوعیت مواجه هستند.
گنگِ ما بالا نبود؟!
پخش «گنگ» از «فیلمیو» صدای اعتراض پلتفرم رقیبش را هم درآورد. نماوا با انتشار بیانیه ای اعلام کرد؛ حدود دو سال است که میخواهد برنامهای با حضور یک رپر معروف با نام «فلفور» بسازد ولی هنوز نتوانسته مجوز دریافت کند.
اگرچه در آغاز متن بیانیه این پلتفرم، بابت تولید و انتشار برنامه «گنگ» و جسارتی که در به رسمیت شناختن ارزش موسیقی رپ نشان دادهاند، به همکاران سکوی نمایشی رقیب تبریک گفته اند این اقدام را گامی مهم برای هنرمندان این حوزه و مخاطبان این سبک از موسیقی توصیف کرده اما از به ثمر نرسیدن برای گرفتن مجوز برنامه ای با مرکزیت سهراب مصطفوی - سهراب ام.جِی - از رپرهای باسابقه خبر داده و نوشته است: این برنامه حتی موفق به دریافت استعلامات حراست ساترا هم نشد و بعد از گذشت دو سال هنوز هم دلیل به نتیجه نرسیدن مجوز «فلفور» از ساترا مشخص نیست.
در این بیانیه آمده است: یک بار خواستیم به سمت تولید نهایی و عرضه برویم ولی با اتفاقاتی که برای «سووشون» و فیلتر پلتفرم رخ داد، منصرف شدیم. ضمن امیدواری برای اینکه اتفاق مشابه برای «گنگ» و پلتفرمش رخ ندهد، پرسش اینجاست چرا چنین مجموعههایی را که کاملا براساس نیاز نسل نوجوان و جوان است، نباید به صورت قانونی عرضه کرد؟ آیا مگر نه اینکه موسیقی رپ یکی از شاخههای موسیقی است و اینکه کلا رپ را غیرقانونی بدانیم فایدهای دارد جز اینکه فعالان و علاقهمندان این حیطه را به سمت شبکه زیرزمینی سوق دهیم؟ و اصلا مگر در همه این سالها کم داشتهایم فیلم و سریالهایی حتی در خود تلویزیون که در سکانسهایی - به شوخی یا جدی - اقدام به پخش موسیقی رپ کردهاند؟ پس چرا اجازه عرضه محتواهایی مرتبط با رپ و رپرها را نمیدهد؟ امید است این نقطه آغاز، به فرصتی برای هنرمندان رپ تبدیل شود تا بتوانند بدون حاشیه و محدودیت، در چارچوب قانونی فعالیت کنند و مخاطبان نیز از محتوای مورد علاقهشان در بستری رسمی بهرهمند شوند.
اگرچه این بخش از علاقه مندی جامعه به موسیقی رپ قابل چشم پوشی نیست و صحبت های محمدرضا شایع بعد از فراخوان یک برنامه استعدادیابی رپ که ۷ هزار اثر را به دست او دوستانش رسانده، نشان از وجود تقاضا و بازار پررونق این شکل از موسیقی غیرقانونی در کشورمان دارد اما باید دید که مواجهه سیاستگزاران فرهنگی با این موسیقی اعتراضی خیابانی چیست و آیا برنامه «گنگ» قدمی برای به رسمیت شناختن رپ فارسی است؟
نظر شما