در سال های اخیر کلاس درس برای بعضی از دانش‌آموزان به فضایی کسل‌کننده تبدیل شده اما می‌توان با تغییراتی هرچند کوچک، انگیزه یادگیری را در دانش‌آموزان تقویت کرد. نقش معلمان و اولیای مدارس در این موضوع بسیار پررنگ است. آنها با ایجاد خلاقیت و انجام کارهای هنرمندانه می‌توانند موجب افزایش اشتیاق بچه‌ها به درس شوند. در مدرسه صاحب الزمان(عج) شهرستان سبزوار، معلمی نقاش با خلاقیت فراوان و به شیوه‌ای جدید و جالب دروس را آموزش داده و در کنار آن ارزش هنر را نیز به دانش آموزان نشان می‌دهد.
مریم پروانه، تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس ادامه داده و حدود ۶ سال است که معلمی را به عنوان شغل خود برگزیده و الان معلم پایه دوم است؛ او با گچ‌های رنگی بر تخته سیاه کلاس درسش، رنگ و طرحی جدید می‌بخشد و تفکری خلاقانه دارد. هنر نقاشی با گچ وجه تمایزی بین این معلم با سایر معلمان است. شاید در سراسر کشور بازهم معلمان هنرمندی باشند که هنوز کسی به سراغ‌شان نرفته‌است.
در ادامه گفت‌وگو با معلم هنرمندی که درس را به کمک نقاشی به دانش آموزانش یاد می‌دهد را می‌خوانید.
چرا شغل معلمی را انتخاب کردید؟
پدرم و یک برادر و دو خواهر من از اهالی فرهنگ هستند؛ آنها یکی از دلایل معلم شدن من بودند و علاوه بر آن خودم علاقه دارم به بچه‌ها انگیزه بدهم و آنها را به هر نحوی تشویق کنم.
چه شد به نقاشی علاقمند شدید؟
از زمان کودکی به نقاشی علاقمند بودم و استعداد بسیاری نیز در این هنر داشتم؛ در دوران مدرسه هربار نقاشی می‌کشیدم همکلاسی‌ها و معلمانم بالای سر من آمده و با دقت به نقاشی‌های من نگاه می‌کردند. تا ببینند قرار است چه چیزی را به تصویر بکشم.
و چرا نقاشی با گچ را انتخاب کردید؟
ازهمان ابتدا که در روستا آموزش می‌دادم و تخته وایت برد در دسترس نبود، دوست داشتم حتی با همان ابزار ساده برای دانش‌آموزان کاری را انجام بدهم که آنها نیز دوست داشته باشند؛ و این شد که نقاشی را با گچ را انتخاب کردم. همین علاقه به نقاشی کافی بود تا از همان سال اول تدریس در مدرسه، نقاشی با گچ بر تخته سیاه کلاس را آغاز کنم. یکسال بعد به صورت جدی‌تر آن را ادامه دادم.
تصاویر نقاشی‌های آموزشی شما در فضای مجازی بسیار دست به دست شده است، برای هر نقاشی چقدر زمان می‌گذارید؟
طبیعتا هر نقاشی نیازمند زمان است؛ به طور متوسط برای کشیدن نقاشی‌ها ۲ روز زمان نیاز داشتم. من در زمانی که معلم ورزش داشتیم یا طول مدت زنگ‌های تفریح یا درطی مراسمات مدرسه، نقاشی‌ام را تکمیل می‌کردم.
اولین نقاشی خود را به خاطر دارید؟
اولین نقاشی من بر تخته کلاس، یک تصویر تلفیقی از چشم و اجسامی که با چشم قابل دیدن هستند بود، که برای تدریس مبحث مرتبط با نور درپایه سوم و فقط با گچ سفید کشیدم. در سال دوم نیز تصویری از فضا و یک فضانورد را بر تخته کشیدم پس از آن نیز تصاویر مختلفی را برای آموزش درس فارسی و گاها درس علوم می‌کشیدم. از سال سوم تدریس، نقاشی بر تخته سیاه را در محیطی با رویکرد بهتر نسبت به هنر با جدیت بیشتری ادامه دادم.
خاطره‌ای جالب از ذوق بچه‌ها نسبت به نقاشی‌هایتان دارید؟
از همان ابتدا من در مدرسه پسرانه تدریس می‌کردم وتنها در سال اول تدریس چند دانش‌آموز دختر داشتم؛ نکته جالب اینجا بود که با توجه به حجم شیطنتی که پسرها دارند، اصلا نقاشی‌ها را پاک نمی‌کردند و حتی به آن دست نمی‌زدند. حتی گاهی اگر دانش‌آموزی از کلاس‌های دیگر به نقاشی دست می‌زد، با واکنش دانش‌آموزان کلاس مواجه می‌شد.
تاثیر این هنر روی دانش آموزان شما چطور بوده است؟
زمانی که در روستا تدریس می‌کردم، دانش‌آموز دیر آموزی داشتم که استرس بسیار بالایی داشت اما ارتباط خوبی با من و نقاشی‌هایم گرفت. به او گفتم که اگر تعداد غلط‌هایت در هر بار املا کمتر شود، نقاشی که دوست داری را برایت می‌کشم و او می‌گفت به مرد عنکبوتی علاقه دارم. پیگیری‌های پدر و مادرش و تلاش من در طی سال نتیجه داد و شاهد پیشرفت درسی او بودیم. به مدرسه علاقمند شد و من مرد عنکبوتی را برایش کشیدم.
انگیزه و هدف اصلی شما برای این هنر چیست؟
تصور کنید شما در مکانی زندگی می‌کنید که هیچ طرح و نقشی بر در و دیوار آن نیست؛ قطعا تمایل به ماندن درآن فضا روز به روز کاهش می‌یابد. اگر آن فضا به زیبایی آراسته شود و رنگ و طرح مناسب با روحیه افراد بر آن باشد، بدون شک بازخورد مثبتی را از بقیه خواهد گرفت. نگرش بچه‌ها نسبت به شغل آینده‌شان برای من جالب بود؛ اغلب آنها شغلی پر درآمد را انتخاب می‌کردند و می‌خواستند پولدار شوند، اما حالا آموختن هنر در کنار شغل را لازم می‌دانند و این نوعی درک کردن هنر است.
آینده خود را در این شغل و هنر چطور تصور می‌کنید؟
معلم بودن و در کنار آن نقاش بودن برای من جذاب است. حتی با وجود پیشنهاداتی که برای تدریس در پایه متوسطه به من شد، ترجیح دادم با کودکان کار کنم و به این رده سنی بیشتر علاقمند هستم؛ بازخوردی که از آنها گرفتم باعث شد که این سختی کوچک را به راحتی کار با بچه‌های بزرگتر ترجیح میدهم. من همچنان یک معلم نقاش خواهم ماند!
زهرا جوانشیر_ خبرنگار تحریریه جوان قدس
نظر شما