روزنامه کیهان درمورد عضویت در کنوانسیون‌های مبارزه با تأمین مالی تروریسم (CFT) و پالرمو هشدار داد و نوشت: این عضویت از جنجالی‌ترین مصوبه‌های مجلس دهم بودند که اجرای آن‌ها با نظر مجمع تشخیص مصلحت نظام متوقف شد. گرچه گفته می‌شود بیش از ۱۰۰ کشور به CFT پیوسته‌اند، اما تجربه عضویت ایران در NPT نشان داده هیچ کشوری مانند ایران با نظارت‌های سخت و بی‌سابقه مواجه نبوده است. شفاف‌سازی اقتصادی در قالب این کنوانسیون‌ها می‌تواند همان روند خطرناک نظارتی را این بار در عرصه‌های مالی و ارزی تکرار کند.

هوشمندی سیاسی اقتضا می‌کند از تکرار چنین تجربه‌هایی جلوگیری شود. تصور اینکه FATF که در اصل نهاد جاسوسی مالی بین‌المللی با حمایت آمریکا و گروه ۷ است، در جهت سلامت اقتصادی کشورها فعالیت می‌کند، ساده‌لوحی سیاسی است. شفاف‌سازی بر پایه قوانین داخلی قابل‌قبول است، اما تحت فشار قدرت‌های سلطه‌گر هیچ ربطی به شفافیت واقعی ندارد.

درحالی‌که رژیم صهیونیستی که خود پدر تروریسم دولتی است در FATF عضویت دارد و تنها ایران و کره شمالی در لیست سیاه آن هستند، پیوستن ایران به کنوانسیون‌هایی چون CFT و پالرمو که آمریکا، بزرگ‌ترین مجرم پولشویی جهان، نقش کلیدی در آن دارد، جز آسیب به عزت و اقتدار ایران نتیجه‌ای نخواهد داشت.

آمریکا گروه‌هایی چون سپاه، حزب‌الله، حماس و انصارالله را تروریستی می‌داند و FATF نیز گروه‌های تروریستی را بر اساس لیست SDN آمریکا و شورای امنیت شناسایی می‌کند، در نتیجه عضویت ایران در این کنوانسیون‌ها هیچ توجیه منطقی و امنیتی ندارد.

پیوستن به CFT نه‌تنها تحریم‌ها را برطرف نمی‌کند بلکه راه را برای فشارهای بیشتر، نظارت عملی و راستی‌آزمایی اقتصادی باز می‌کند، همانند آنچه در حوزه هسته‌ای رخ داد. این فشارها تمامی عرصه‌های کشور را در بر خواهد گرفت.

حق شرط در کنوانسیون‌ها در صورتی امکان‌پذیر است که مغایر اصول نباشد، اما با توجه به تفاوت بنیادین دیدگاه ایران در تعریف تروریسم، حق شرط منتفی و پذیرش آن ضربه به منافع ملی است. رهبری انقلاب نیز تأکید دارد که کنوانسیون‌های بین‌المللی در اتاق فکر قدرت‌های سلطه‌گر تهیه می‌شوند و تجربه تلخ NPT نشان داده عضویت در چنین توافقاتی به ضرر ایران تمام شده است.

همان‌گونه که در NPT دشمن با بهانه شفافیت هسته‌ای به اماکن نظامی ورود پیدا کرد، در صورت پذیرش CFT و پالرمو نیز به بهانه شفافیت مالی و حمایت از تروریسم، توطئه‌های جدید مطرح خواهد شد. خسارت‌ ناشی از پذیرش این کنوانسیون‌ها به‌مراتب بیشتر از منفعت احتمالی آن‌هاست و همان‌طور که در تمدید NPT زیانی متوجه کشور شد، تصویب این دو نیز ضربات سخت‌تری وارد خواهد کرد که با هوشیاری دلسوزان نظام، این اتفاق رخ نخواهد داد.