تحولات منطقه

۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۰۹:۲۷
کد خبر: ۱۰۶۴۶۰۸

اینوتکس ۱۴۰۴، گامی به سوی «سیلیکون ولی» ایرانی یا بازتکرار چالش‌های قدیمی؟

عماد دولتشاه، مخترع و پژوهشگر نمونه در حوزه آینده‌پژوهی و فناوری‌های نوین

فارغ از اینکه اینوتکس ممکن است چه دستاوردهایی را رقم بزند نگاه به ایجاد نخستین منطقه بین‌المللی نوآوری کشور و فرصت‌ها و چالش‌های آن به بهانه برگزاری رویداد اینوتکس۱۴۰۴ برای شرکت‌های دانش‌بنیان و فناور و جامعه نخبگانی قابل توجه است.

زمان مطالعه: ۳ دقیقه

به‌گزارش قدس آنلاین، اینوتکس یکی از رویدادهــای ســال در حــوزه نــوآوری و فنــاوری کشــور محسوب می‌شود که در روزهای ۹، ۱۰ و ۱۱ اردیبهشت در تهران در حال برگزاری است. به صورت کلی این رویداد به عنوان نخستین رویداد پارک فناوری کشور در زمینه ارتباط جامعه نخبگانی، شرکت‌های دانش‌بنیان و فناور کشور با یکدیگر و درنهایت با سرمایه‌گذاران شناخته می‌شود. اما امسال با توجه به اینکه در موقعیت منطقه بین‌المللی فناوری کشور برگزار می‌شود از اهمیت بیشتری برخوردار است.

در سال‌های گذشته شاهد برگزاری نمایشگاه اینوتکس در قالبی کوچک‌تر در پردیس فناوری بوده‌ایم؛ اما تغییر موقعیت مکانی آن در گسترده شدن این رویداد تأثیر قابل‌توجهی داشته به نحوی که براساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته اختتامیه‌های تمامی برنامه‌های فناورانه کشور در جریان این رویداد با حضور بخش‌های دولتی و خصوصی برگزار خواهد شد.

فارغ از اینکه این نمایشگاه ممکن است چه دستاوردهایی را رقم بزند نگاه به ایجاد نخستین منطقه بین‌المللی نوآوری کشور و فرصت‌ها و چالش‌های آن به بهانه برگزاری رویداد اینوتکس۱۴۰۴ برای شرکت‌های دانش‌بنیان و فناور و جامعه نخبگانی قابل توجه است.

در توضیح ایجاد منطقه بین‌المللی نوآوری کشور باید به تلاش‌های انجام شده در دولت سیزدهم اشاره کرد. در اواخر این دولت مصوب شد تا کشور منطقه بین‌المللی نوآوری داشته باشد و به دنبال آن معاون فناوری وقت، با توجه به تأکید رئیس‌جمهور شهید در این موضوع، ایجاد منطقه را پیگیری کرد و پردیس فناوری تهران در ۲۰کیلومتری شمال شرق تهران برای ایجاد این منطقه نامزد شد.

با روی کار آمدن دولت چهاردهم، این موضوع پیگیری شد و معاونت علمی، فناوری و دانش‌بنیان دولت با استفاده از مواد قانونی برنامه جهش تولید اعتباراتی برای ایجاد این منطقه اختصاص داد و منطقه بین‌المللی فناوری کشور به طور رسمی در شهریور سال گذشته افتتاح شد تا نخبگان و شرکت‌ها و سازمان‌های فناور ایران منطقه اختصاصی خود را داشته باشند و از پراکندگی آنان جلوگیری شود و با توجه به امکانات در حال حاضر شاهد ایجاد یک شهرک علمی تحقیقاتی بزرگ هستیم.
تشکیل منطقه بین‌المللی نوآوری کشور با مخالفت‌ها و موافقت‌های بسیاری همراه بود؛ اما سرانجام توسعه این منطقه در برنامه توسعه هفتم با استدلال اینکه این منطقه در آینده می‌تواند شبیه دره فناوری سیلیکون‌ولی در آمریکا دستاوردهای مهمی را برای کشور رقم بزند مصوب شد، ضمن آنکه معرفی محصولات فناور کشور به هیئت‌های تجاری، بازرگانان، فعالان اقتصادی و کارآفرینان بین‌المللی از دیگر اهداف ایجاد این منطقه عنوان شده است.

شاید برای توسعه فناوری، همجواری و استقرار آزمایشگاه‌ها، متخصصان، شرکت‌های دانش‌بنیان و نخبگان کشور یک فرصت باشد؛ اما تأمین زیرساخت‌ها، شریان‌های اساسی مواد اولیه و انرژی از چالش‌های اساسی این منطقه است ضمن آنکه این منطقه در نزدیکی مناطق نظامی قرار دارد که در صورت هرگونه حادثه‌ای ممکن است بخش زیادی از نخبگان و دانش فناورانه ایجاد شده کشور به یک‌باره از میان برود که در بخش پدافند غیرعامل متمرکز کردن تمام نخبگان در یک منطقه کار اشتباهی است و باید برای آن از همین ابتدا چاره‌اندیشی شود.

در کنار موضوعات اینچنینی باید به مشکلات قوانین و ابعاد ارزیابی‌ها در سیستم نخبه‌پروری کشور که تأثیر مستقیمی بر ورود شرکت‌ها یا نخبگان به این منطقه بین‌المللی و استفاده از فرصت‌های آن دارد نیز پرداخت. به صورت کلی سیستم و قوانین چیده شده و تفاوت در بازار عرضه و تقاضا و ناترازی موجود در این زمینه، استفاده از جامعه نخبگانی کشور و دستاوردهای آنان را با چالش جدی مواجه کرده است که موجب شده معیارهای انتخاب شرکت‌های فناور، دانش‌بنیان و نخبگان ما هم دستخوش این ناترازی شوند.
به عنوان مثال یک شرکت فناور و دانش‌بنیان یا یک فرد نخبه دانش و فناوری را تعریف یا ثبت می‌کند که ده‌ها سال از بازار مصرف ایران جلوتر است، این‌گونه طرح‌ها در داخل کشور یا حتی ورود به این مناطق رد می‌شوند؛ اما در خارج از ایران به شدت مورد استقبال قرار می‌گیرد و همین امر زمینه مهاجرت نخبگان و سرمایه‌های فکری ایران را فراهم می‌کند. یا اینکه اگر دنیا از نظر فناوری در سطح ۶ قرار دارد، استاندارد ورود برای شرکت‌های دانش‌بنیان، فناور و حتی نخبگان به این منطقه بین‌المللی ایجادشده در کشور در سطح ۳ تعریف شده که نیازمند بازنگری است.

کشورهای خارجی پیشرفته در بیشتر مواقع دانشی بالاتر از ما دارند بنابراین به دنبال فناوری و دانشی پیشرفته‌تر از سطح خود هستند در صورتی که فناوری های نسل قدیمی که در کشور به آن‌ها بها می‌دهیم و براساس آن‌ها شرکت‌های فناور را در این منطقه بین‌المللی پذیرش می‌کنیم، مورد پذیرش آنان نیست پس نیاز است در این منطقه بخشی برای فناوری‌های نوظهور دیده شود تا حرفی برای گفتن در عرصه سرمایه‌گذاری فعالان اقتصادی بین‌المللی هم داشته باشیم. به هر تقدیر اینوتکس می‌تواند یک نقطه عطف باشد به شرط آنکه جسارت تغییر با تدبیر همراه آن شود و چالش‌های این منطقه بین‌المللی به بهانه این رویداد با نقد و بررسی دقیق به سمت اصلاح حرکت کند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • مدیر سایت مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظرات پس از تأیید منتشر می‌شود.
captcha