الجزیره در گزارشی با نگاه به واکنش‌های کاربران در شبکه‌های اجتماعی تلاش کرده به پشت پرده آتش‌بسی که با میانجی‌گری ایالات متحده به سرانجام رسید، دست پیدا کند و به این پرسش پاسخ دهد که واقعاً چه اتفاقی افتاد که جی‌دی‌ونس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا با نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند تماس گرفت و از او خواست سریعاً با پاکستان وارد مذاکره شود تا جنگ با همسایه غربی‌اش بیش از این شعله‌ور نشود؟ همین مداخله فوری آمریکایی‌ها در این منازعه سبب شد تلاش فوری غربی‌ها برای پایان دادن به این درگیری مورد توجه قرار گیرد و این گزاره را تقویت کند که چه بسا استفاده پاکستان از تسلیحات چینی دلیل مداخله سریع برای اعلام آتش‌بس بوده است.
بنابر این گزارش، آنچه این گزاره را بیش از همه تقویت کرد، توانایی پاکستان در سرنگون کردن همزمان پنج فروند از هواپیماهای ارتش هند در همان آغاز درگیری‌ها بود. ارتش پاکستان در بیانیه‌ای مدعی شد سه فروند جنگنده رافال (ساخت فرانسه)، یک میگ۲۹ و یک سوخو۳۰ را ساقط کرده است. هندی‌ها البته تنها انهدام سه جنگنده خود را تأیید کردند اما اقدام غافلگیرکننده پاکستان در سرنگونی همزمان این تعداد هواگرد، آن هم با استفاده از فناوری‌های نظامی چینی، نگاه‌ها را به سمت و سوی شریک راهبردی اسلام‌آباد یعنی پکن چرخاند.
به گفته ناظران، آنچه بیش از همه جلب توجه کرد، توانایی پاکستان در رهگیری موشک‌های شلیک‌شده از خاک هند و پاسخ دقیق با هدف قرار دادن مواضع حساس نظامی در هند بود. این عملکرد، پیامی واضح به جهان مخابره کرد؛ این فناوری نظامی چینی بود که موازنه را به نفع پاکستان تغییر داد.
درواقع اثربخشی تسلیحات چینی در این نبرد سبب نگرانی در اردوگاه غرب شد و البته تلنگری به کشورهای عربی بود تا در همکاری نظامی و تسلیحاتی، گوشه چشمی هم به پیشرفت‌ها در شرق داشته باشند، چرا که این جنگ، نخستین امتحان عملی برای توانایی‌های سلاح چینی به‌ویژه در مقابل همتایان غربی محسوب می‌شد. از سوی دیگر، این همکاری نظامی تعهد چین به پشتیبانی از همپیمان منطقه‌ای و تمایل این کشور به تقویت نفوذ خود در جنوب آسیا را نشان داد.
بنا بر این گزارش و از همین زاویه دید است که باید گفت آنچه میان اسلام‌آباد و دهلی‌نو رخ داد، صرفاً یک درگیری محدود نبود، بلکه لحظه‌ای سرنوشت‌ساز در شکل‌دهی دوباره به توازن نظامی جهانی بود. این درگیری چه بسا چین را به رأس رقابت تسلیحاتی جهانی رسانده و سبب تغییراتی عمیق در خاورمیانه شود. این تغییرات عمیق می‌تواند سبب شود متحدان واشنگتن به بازنگری در گزینه‌های دفاعی خود بیندیشند و تلاش کنند با خرید تسلیحات چینی، به زرادخانه‌های خود، تنوع تسلیحاتی بیشتری بدهند.
در پایان بد نیست نیم‌نگاهی نیز به علت برتری اسلام‌آباد در نبرد هوایی اخیر با هندی‌ها داشته باشیم. «ژائو داشوای» تحلیلگر نظامی چینی در این خصوص دو عامل تسلیحات برتر و یکپارچگی سامانه‌ها را در این زمینه پررنگ‌تر ارزیابی می‌کند. داشوای در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت: بیشتر تسلیحات پاکستان یا ساخت چین هستند یا با همکاری این کشور توسعه یافته‌اند و این یعنی از همان ابتدا و در کارخانه در قالب یک سامانه شبکه‌محور به‌طور کامل یکپارچه‌سازی شده‌اند. چین همچنین پشتیبانی فنی برای ادغام سامانه‌های غیرچینی که پاکستان استفاده می‌کند، ارائه می‌دهد، در حالی که هند از سامانه‌های راداری اسرائیلی روی بدنه هواپیماهای روسی استفاده می‌کند، جنگنده‌هایش ساخت فرانسه و روسیه هستند و اویونیک (الکترونیک پروازی) اسرائیلی دارند. این جنگنده‌ها نیز موشک‌های فرانسوی-انگلیسی یا روسی شلیک می‌کنند، حال تصور کنید بخواهید تمام این‌ها را در قالب یک سامانه منسجم و کارآمد ادغام کنید! هند کاملاً در این زمینه از پاکستان عقب مانده و تا زمانی که نتواند یک متحد قابل‌اعتماد برای تأمین همه سامانه‌های حیاتی‌اش پیدا کند، این وضعیت ادامه خواهد داشت. اما هیچ‌کس به هند برای چنین کاری اعتماد ندارد.
نظر شما