به گزارش قدس آنلاین، این سریال یکی از موضوعات حساس جامعه امروز، یعنی تجاوز را برای روایت قصه انتخاب کرده است. شاید این ایده برای جذب مخاطب، عالی باشد اما استفاده از یک سبک روایی تکراری باعث می شود تا بخش زیادی از ماجراها برای بیننده قابل پیش بینی باشد. دختری که قربانی تجاوز شده، قرار است عروس خانواده ای بشود که متجاوز، عضوی از خانواده نامزد اوست. عشق دختر و پسری از دو خانواده با سطوح اقتصادی و فرهنگی کاملا متفاوت.
شخصیت ها و خرده داستانها در این سریال، کلیشه ای هستند و طبق الگوهای از پیش تعیین شده طراحی شده اند. خلافکارها و بدمن های سریال، موادمخدر و مشروب مصرف می کنند، بیلیارد بازی می کنند و قمار می کنند و آدم های فقیر لب خط راه آهن، انسان های شریف و زحمت کشی هستند که مورد تجاوز قرار می گیرند و این نگاه ایدئولوژی زده و تکراری در شخصیت پردازی سریال، از معایب آشکار سریال است که سبب می شود احساس تکرار و کلیشه ای بودن به مخاطب دست بدهد.
از سوی دیگر پرداختن به بحث تجاوز و انتقام از موضوعاتی است که می تواند قابل پیش بینی باشد و نوع پرداخت داستان باید به سمتی برود که مسیرهای امتحان پس داده را تکرار نکند تا در دام داستانهای کلیشه ای آثار ترکی و فیلمفارسی نیفتد. اما یکی دیگر از نقاط ضعف آشکار سریال، بازی های تخت و نچسب بازیگران ناشناخته و نوچهره آن است.
بهرنگ توفیقی با معرفی «پردیس پورعابدینی» در سریال آقازاده و بازی خوب و روان او در نقش «راضیه» توانست نظر مخاطبان را جلب کند و یک بازیگر توانمند و خوش آتیه را به سینمای ایران معرفی کند اما این اتفاق بعید است که برای «نورا محقق» در نقش «آوا» سریال شغال رخ دهد.
بازی تخت و بدون اکت این بازیگر که پیش از این در «ملکه گدایان» نقش آفرینی کرده و در این سریال، بار اصلی درام را با ایفای نقش اصلی زن به دوش می کشد نشان از ضعف توان حرفه ای و کم استعدادی او در ایفای این نقش پیچیده و دشوار دارد.
نورا محقق علاوه بر بازی تخت، لحن خوبی هم ندارد و به نظر می رسد او هم مانند دیگر بازیگران چشم رنگی سینما فقط بر زیبایی ظاهری اش تکیه کرده است. او در خلق لحظات عاشقانه با نامزدش یا در لحظات سخت مواجهه با اتفاق هولناک تجاوز، نمی تواند بروز احساسی خوبی داشته باشد، لحظاتی که می توانست بسیار نفس گیر و غم انگیز باشد، آنطور که باید مخاطب را درگیر نکرد و این بازیگر هم در خلق شخصیتی آسیب دیده و عاشق پیشه، یک بازی تماشایی نداشت. در واقع موضوع تجاوز به دختری جوان آنقدر هولناک و سخت است که بازیگر آن بایستی توانایی بالایی در ایجاد احساسات متناقض، اضطراب آور و پرتنش داشته باشد. موقعیتی که نورا محقق از پس خلق آن برنیامده است.
دیگر بازیگر کمترشناخته شده این سریال «سولماز حسینی» است که پیش از این در سریالهای «قلب یخی»، «آقآزاده»، «افرا» و «بی همگان» که همگی ساخته همسرش بهرنگ توفیقی است نقش آفرینی های کوتاهی داشته است. او در این سریال «نقش تارا» نامزد کامیار (با بازی امیرحسین فتحی) را بازی می کند که نقشی نسبتا پرچالش در رابطه ای پرمخاطره است اما به نظر می رسد که نسبت فامیلی بسیار نزدیک با کارگردان، این نقش را به او داده است. چهره بدون اکت و مصنوعی این بازیگر زن باعث می شود که در مواجهه با بازی پر اکت پارتنرش (امیرحسین فتحی) نتواند واکنش های خوبی داشته باشد و احساسات این سکانس های پرتنش را به خوبی نمایش دهد.
دیگران بازیگران سریال همچون شبنم مقدمی، امیرحسین فتحی، سجاد بابایی، کامبیز دیرباز و مهدی سلطانی که از بازیگران باتجربه و شناخته شده سینما و تلویزیون هستند، بازی هایی به اندازه و قابل قبول دارند اما بازی بد دو بازیگر زن سریال که از چهره های کمترشناخته شده هستند، یکدستی بازی ها را به هم ریخته و سطح بازی ها در این مجموعه را پایین آورده است.
نظر شما