۴هزار صیاد در مازندران چشمشان به دریا و آسمان است و ۶ماه از سال دل به دریا میزنند تا روزیِ خود را از دل امواج سنگین دریا صید کنند اما متأسفانه سالهاست دستانشان همانند تورهایشان خالی است و انبوه مشکلات و وعدههایی که در میان موجهای دریا فراموش شده حال و روزشان را بد کرده است.
روز خوب دریا در فصل صید، هنگامی است که پس از کشیدن تور، صیادان سبدها را به اندازه کافی برای فروش از ماهی پر کنند اما چند سالی است که حال و روز صید خوب نیست و صیادی کمرونق است.
دریا هم در سالهای اخیر همانند مسئولان بدقول شده و روزهای زیادی تورهای صیادان از آب خالی بیرون کشیده میشود.
شرایط سخت
پسروی ۱۸متری دریا، گرانی تجهیزات صید، نبود بیمه و شرایط سخت مناطق حفاظت شده، معیشت صیادان شمال کشور را به خطر انداخته است.
در حالی که شیلات تلاش دارد ذخایر ماهی را حفظ کند، صیادان با ابزارهای فرسوده و بدون امکانات به دریای خالی از ماهی میروند، تا رزق و روزی خود را از امواج متلاطم کسب کنند.
از بین رفتن شرایط تکثیر و بازسازی طبیعی ماهیان در رودخانههای مهم شیلاتی ناشی از ورود انواع آلایندههای صنعتی، شهری و کشاورزی، شنبرداری، کمبود آب و صید غیرمجاز در مصب و بالادست رودخانهها توسط افراد محلی و بومی نیز اثرات نامطلوبی بر ذخایر آبزیان دریای خزر و صید شرکتهای صیادی پره گذاشته است.
بیشتر ماهیهای دریای خزر در آب شیرین تخمریزی میکنند، اما در مسیر رسیدن به آبهای شیرین صید میشوند و به این ترتیب ماهیهای انگشتشماری میتوانند برای تخمریزی به رودخانهها برسند، از همین رو بسیاری از صیادان معتقدند رودخانههای استان به حال خود رها شدهاند و در زمان تخمریزی ماهیها به نحو مطلوب از رودخانهها حفظ و حراست نمیشود.
از طرف دیگر در فصول مختلف جمیعت زیادی از ساحلنشینان و همچنین گردشگران به رودخانهها و سواحل برای صید هجوم میآورند و از آنجا که همه برای خود ایجاد حق کردهاند که از دریا و رودخانه ماهی صید کنند روند تکثیر و بازیابی جمعیت ماهیان دچار اخلال جدی شده است.
نقش صیادان
ماهیان استخوانی از جمله سفید، سوف، سیم کولمه، سیاکولی و شاهکولی که باید از کانال انزلی و پنج رودخانه خروجی از تالاب عبور کرده و به محلهای تخمریزی برسند اما متأسفانه صیادان عبور ماهیان به تالاب انزلی را سلب کرده و امر تکثیر را ابتر میگذارند، از این رو نباید نقش صیادان غیرمجاز و حتی مجاز را در خالی شدن سفره دریای خزر نادیده گرفت زیرا در چندین دهه اخیر بدون توجه به آینده صید برداشتهای بیرویه داشتهاند.
دوستداران محیط زیست در این ارتباط معتقدند برنامهریزی شیلات نیز برای رهاسازی ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون بچه ماهی یک یا ۲ گرمی به طور واقعی محقق نمیشود و بیشتر به ارائه آمار بسنده میشود.
ناگفته پیداست که باید در این مسیر مشکلات اقتصادی، معیشتی و بیکاری جوانان استانهای شمالی نیز دیده و حل شود تا مجبور نباشند برای امرار معاش تنها گزینه جنگل و دریا را انتخاب کنند.
نظر شما