گزارش‌ها حاکی است نارضایتی ژاپنی‌ها از چند محور شکل گرفته است؛ از تغییر ساختار لیگ قهرمانان آسیا که با محوریت عربستان طراحی شده، تا احکام بحث‌برانگیز علیه تیم ویسل کوبه و حتی شائبه‌های گسترده فساد اداری در بدنه AFC. به نظر می‌رسد صبر و دیسیپلین همیشگی ژاپنی‌ها در برابر این نابرابری‌ها سرانجام به پایان رسیده است.
فدراسیون فوتبال ژاپن به‌دنبال تشکیل کنفدراسیونی تازه با مشارکت کشورهای شرق آسیا همچون کره جنوبی، چین و کره شمالی است؛ و حتی احتمال دارد کشورهای جنوب‌شرقی آسیا نظیر اندونزی، ویتنام و سنگاپور، و نیز کشورهای اقیانوسیه چون استرالیا و نیوزیلند نیز به آن بپیوندند. اقدامی که اگر عملی شود، می‌تواند معادلات فوتبال قاره کهن را به‌کلی دگرگون کند.
واقعیت این است که تبعیض‌ها و سیاست‌های دوگانه در AFC مدت‌هاست صدای اعتراض بسیاری از کشورها را درآورده است. از تصمیمات غیرحرفه‌ای در حوزه میزبانی گرفته تا داوری‌های بحث‌برانگیز، تعلیق‌های گزینشی و حمایت‌های آشکار از برخی کشورها. ژاپن حالا نخستین کشوری است که این اعتراض را به مرحله اقدام رسانده است.
برای فوتبال ایران، این خبر طنین خاصی دارد. کشوری که سال‌ها قربانی تصمیمات سیاسی و تبعیض‌آمیز AFC بوده است؛ از برگزاری بازی‌ها در زمین بی‌طرف گرفته تا داوری‌های ناعادلانه و پرونده‌های حقوقی یک‌طرفه. اعتراض‌های رسمی ایران معمولاً در سکوت و بی‌پاسخی فرو رفته‌اند. شاید اکنون اقدام ژاپن، همان زنگ خطری باشد که باید سال‌ها پیش به صدا درمی‌آمد.
اگر این طرح به مرحله اجرا برسد، پیام روشنی برای نهادهای بالادستی فوتبال جهان، به‌ویژه فیفا خواهد داشت؛ پیامی مبنی بر اینکه زیرمجموعه‌های فیفا نیز از شفافیت و عدالت فاصله گرفته‌اند. هرچند خود فیفا نیز از سیاست‌زدگی مبرا نیست، اما حرکت احتمالی ژاپن می‌تواند جامعه جهانی فوتبال را متوجه بحرانی عمیق‌تر در ساختار قاره‌ای کند.
سامورایی‌ها یک‌بار دیگر نشان داده‌اند که اهل سکوت در برابر بی‌عدالتی نیستند. و شاید این‌بار، خستگی آن‌ها از سیاست‌های تبعیض‌آمیز AFC سرآغاز فصلی تازه در تاریخ فوتبال آسیا باشد؛ فصلی که در آن شایستگی جایگزین لابی‌گری شود و عدالت ورزشی، نه سیاست، معیار تصمیم‌گیری باشد.