امام هادی علیه السلام:

اَلشَّاکِرُ اَسْعَدُ بِالشُّکْرِ مِنْهُ بِالنِّعْمَةِ الَّتِی اَوْجَبَتِ الشُّکْرَ،لِاَنَّ النِّعَمَ مَتاعٌ وَ الشُّکْرَ نِعَمٌ وَ عُقْبی.

شخص سپاسگزار از شکرگزاری خود، بیش از آن نعمتی که موجب شکر او شده، سعادتمند است؛ زیرا نعمت‌ها گذرا هستند، ولی شکر نعمتی پایدار و دارای عاقبتی نیکوست.

بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۴۱۷