از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نقل شده که به بلال فرمودند:

«انفق یا بلال.»

مستحضرید که بلال انسانی بود که از نظر مالی ضعیف بود.

گاهی اوقات بعضی از خرماهای خوب را کنار می‌گذاشت تا وقتی مهمانی برای پیامبر می‌آمد، آن‌ها را برای حضرت بیاورد و نگه می‌داشت.

حضرت به بلال توبیخ کردند و فرمودند: «چرا این کار را می‌کنی؟ چرا نگه می‌داری؟ بلال هرچه هست، باید ببخشی.»

همهٔ ما می‌توانیم همان بلال باشیم؛ و بلال در واقع نماد آن بخش باطنی ماست که می‌تواند لیاقت اذان پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله را پیدا کند.

پیامبر فرمودند: «انفق یا بلال؛ ولا تخشع من ذی العرش الا الله.» یعنی از خداوند متعال و صاحب اجر نترس؛ ترسی از تنگدستی و فقر نداشته باش.

هر کس انفاق کند، حتماً از طرف خداوند پاداش و عوض دارد.

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام نیز فرمودند: دنیا فانی است.

دنیای فانی را ببخشید و در عوض این بخشش، آخرت باقی و ماندنی را به دست بیاورید.

ایشان فرمودند: «جُودُوا بِما یَفنی تَعتاضُوا عَنهُ بِما یَبقی.» دنیا ماندنی نیست؛ پس دنیا را ببخشید تا در عوضش آخرت را که ماندنی است به دست آورید.

این تضمینِ امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.