در روزی به یادماندنی برای فوتبال خراسان، ورزشگاه امام رضا(ع) میزبان یک رویداد ویژه بود؛ استقبالی بی‌نظیر به همراه حضور بانوان در ورزشگاه برای تماشای یک بازی دسته سومی میان تیم‌های ابومسلم ثامن و شاهین بجنورد. شاید بگویید بازی یک تیم دسته سومی چطور می‌تواند به یادماندنی باشد! این روز نه به خاطر برگزاری یک مسابقه ورزشی؛ بلکه به دلیل حضور بی‌نظیر هواداران و البته ورود آزاد و بدون حاشیه خانم‌ها برای تماشای بازی در ورزشگاه امام رضا(ع)، در تاریخ فوتبال مشهد ماندگار شد.
زنانی که با عشق و علاقه به تیم محبوبشان، ابومسلم ثامن، پا به ورزشگاه گذاشته بودند، نشان دادند هیچ چیز نمی‌تواند مانع از حمایت آن‌ها از تیمشان شود. آنجا که حضور زنان شعارهایی مانند «توپ تانک فشفشه» را با عبارات دیگری چون «این توپ باید گل بشه» تکمیل می‌کند و به خوبی نمایانگر برش جدیدی از «هواداری بالغانه زنانه» است که همراه با دختران خود پا به ورزشگاه گذاشته و رعایت احترام و ادب برایشان جایگاه ویژه‌ای دارد و با صدای بلند و دلنشین خود، فضای ورزشگاه را پر از شور و هیجان کردند و نشان دادند حتی در سطوح پایین‌تر فوتبال، عشق و تعصب نسبت به تیمی خاطره‌انگیز وجود دارد.
این بازی در نهایت با نتیجه مساوی به پایان رسید؛ اما تا لحظات آخر از تعداد هواداران کم نشد و روی سکوها باقی ماندند. حضور پرشور زنان و مردان در ورزشگاه فارغ از نتیجه، یک پیروزی بی‌نظیر برای تیم ابومسلم ثامن بود که توانست دل‌ مشهدی‌ها را این‌گونه همراه خود کند و نشاط اجتماعی کم‌سابقه و دور از انتظاری را رقم بزند.
این روزها هواداری برای مشکی‌ها به یادماندنی است و کسی نمی‌تواند باور کند این حجم از هوادار برای یک تیم دسته سومی به ورزشگاه بیاید که ریشه آن را باید در سال‌ها عقب نگه داشتن این شهر از تیم‌داری جست‌وجو کرد. زنان و مردان مشهدی تمام‌قد از تیم خود دفاع کردند و نشان دادند عشق به فوتبال هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد و در شهری چون مشهد نیز با ایجاد زیرساخت صحیح، بانوان می‌توانند از حق طبیعی خود برای تماشای بازی تیم مورد علاقه‌شان بهره‌مند
شوند.
نکته جالب توجه، اکوسیستمی از هواداری بود که جای آن دست‌کم در لیگ برتر و چه بسا جام ملت‌هاست و تیم نوپای ابومسلم که نامش یادآور بهترین خاطرات فوتبالی مشهدی‌ها در سال‌های دور به شمار می‌آید، چند سالی از این درجه از هواداری عقب است و هوادار «مشکی با تعصب» باید کمی صبوری کند تا این تیم جان بگیرد و خودش را پیدا کند.
اگر قرار باشد حمایت از ابومسلم به عنوان یک تیم ریشه‌دار مشهدی ادامه‌دار باشد، از همین حالا که نوپاست، می‌توان برای باشگاه هواداران آن، متشکل از زن و مرد مشهدی برنامه‌ریزی کرد به این دلیل که خالی ‌گذاشتن این فضا می‌تواند تبعاتی را به دنبال داشته باشد که در آینده با کمترین اتفاق شاید حتی ناشی از سهل‌انگاری هیجانی، دوباره مسئولان را به سمت پاک ‌کردن صورت مسئله ببرد.