به گزارش قدس آنلاین، مسئله اینترنت سفید برای عده ای از اهالی رسانه باعث شده که برخی روزنامه نگاران در صفحات شخصی خود از اینکه سیم کارت سفید داشته اند، عذرخواهی کنند. موضوعی که یاسر احمدوند، روزنامه نگار و فعال فرهنگی طی یادداشتی در کانال باشگاه روزنامه نگاران نسبت به آن موضع گرفته است و باور دارد که دسترسی آزاد به اینترنت برای خبرنگاران یک ابزار لازم و قانونی بوده است.

مشروح یادداشت یاسر احمدوند، معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم را در ادامه می خوانید:

همکاران مطبوعاتی به یاد دارند سال‌ها قبل هر نشریه‌ای به اعضای تحریریه خودش کارت خبرنگاری می‌داد. کارتی که با نشان دادن آن به سربازانی که سر هر کوچه و خیابان وروردی به محدوده طرح ترافیک ایستاده بودند اذن ورود می‌گرفتی و البته امتیاز مهمی هم بود.

بعدها قرار شد این امتیاز متمرکز شود و شهرداری آن را مدیریت می‌کرد . شرطش این بود عضو انجمن صنفی روزنامه‌نگاران باشی. از خدا پنهان نیست نیت اصلی من که بیش از بیست سال قبل عضو انجمن شدم همین مجوز طرح ترافیک بود.

همکاران قدیمی به‌یاد دارند به معاونت حمل و نقل ترافیک شهرداری در اتوبان کردستان مراجعه می‌کردیم پشت در اتاق مدیر محترم تا مدارک تایید شود و دستور مساعدت بفرمایند. برخی چهره‌های رسانه‌ای مشهور همیشه خارج از صف هم البته می‌آمدند و از صف دراز قلم به دستان با جمله‌ای که رفقا شرمنده اجرا دارم یا بهانه‌ای دیگر، اجازه می‌گرفتند و داخل اتاق مدیر می‌شدند و با لبخند خارج می‌شدند. حالا البته آنها از داخل رفته‌اند خارج و دادنامه و شبنامه علیه ظلم و رانت می‌نویسند - عمرشان دراز-

این جماعت خبرنگار تنها امتیازی که سال‌ها داشت همین حق ورود به محدوده طرح ترافیک بود. که آن‌هم با هزار پیچ و خم و گرفتاری نصیبش می‌شد البته دیگرانی هم این امتیاز را داشتند.

در اواخر دهه نود فضای مجازی ‌توسعه پیدا کرد و خبرنگاران گوشی‌هایشان بیشتر از قلم و کاغذ به‌کارشان می‌آمد محدودیتهای دسترسی هم کم‌کم ایجاد می‌شد. فیلترهای داخلی و خارجی این دسترسی‌ها را سخت کرده بود. در دولت آقای روحانی گفتند امکانی را برای خبرنگاران فراهم کنیم تا دسترسی بیشتری داشته باشند. نه پنهان بود نه از در پشتی امتیازی داده شده بود.

بسیاری از این افراد هیچ‌گاه حتی درخواستی ارایه نداده‌اند ثبت نامی نکرده‌اند بلکه بر اساس فهرست وزارت فرهنگ خطشان باز شده است. هر سال هم دویست گیگ اینترنت رایگان برایشان منظور شده است. مانند همان کارت ورود به محدوده طرح ترافیک یا مثلا امکان ورود خودروهای امدادی به خط ویژه، برای خبرنگاران و اهل رسانه امکان دسترسی با محدودیت کمتر به منابع مورد نیاز فراهم شده بود. در این سال‌ها هم چنین بوده است.

جامعه خبرنگاری اکنون اما آنقدر اعتماد به نفسش را از دست داده که پرچم عذرخواهی را بالا آورده است. از چه کسی؟ مگر خبرنگار قانونی را نقض کرده است؟ مگر جرمی را مرتکب شده است؟

مگر دسترسی به اینترنت بدون محدودیت ابزار کار او نیست چرا دستپاچه با سر آستین گوشه لبش را پاک می‌کند که حرام‌خواری‌اش را پنهان کند؟

آیا هم‌دستی در غارت منابع ملی صورت گرفته است؟ دسترسی به اینترنت برای خبرنگاران یک ابزار لازم است قانونی بوده است پنهان نبوده است. این واکنش‌های هیجانی چیست؟

برای مردم توضیح دهید. چه موافق فیلترینگ باشید چه مخالف ربطی به حق خبرنگاران برای بهره‌مندی از اینترنت بدون محدودیت ندارد. سازوکارش شفاف نیست مطالبه شفافیت کنید.