اوایل همین امسال وقتی یکی دو تا از سایتهای خبری-تحلیلی تیتر زدند: «خطر افزایش فروش داروی تجاوز جنسی در ایران»، خیلی از ما که چیزی به اسم «داروی تجاوز» را نشنیده بودیم، ماجرا را بازهم ندیده و نشنیده گرفتیم. فروشندگان و خریداران اما از آن تاریخ به بعد در سایه بیخبری ما و بیخیالی ناظران، انگار کار و کاسبیشان را رونق دادهاند و همین رونق سبب شد از آبان امسال چشممان به جمال هشدارهای تازه در خبرگزاریها روشن شود. هشدارها هر یکی دوهفته یک بار تکرار شدند و به هفته جاری رسیدهاند، اما هنوز هیچ مسئول یا سازمانی خبری درباره برخورد با این پدیده یا چارهاندیشی برای آن نداده است!
بیدفاع و ناتوان
از حیث شیمیایی و دارویی، قرص و داروی مستقل و مجازی که بشود اسم آن را «داروی تجاوز» گذاشت وجود ندارد! آنچه مدتی است در اینترنت تبلیغ میشود و به فروش میرسد شامل ترکیبی از مخدرهای تفریحی و داروهای رایجی مثل «فلونیترازیپام»، «کتامین»، «گاما-هیدروکسیبوتیریک اسید»، انواع خوابآورها از جمله «متاکوالون»، «زوپیکلون» و دارویی بسیار دردسترس یعنی «زولپیدم» است که در ایران مثل نُقل و نبات دَمدست است! آرامبخشهایی مثل کلرال هیدرات و داروهای ضد روانپریشی را هم به این فهرست اضافه کنید. هر ترکیبی از این داروها و مواد که بتواند مصرفکننده را برای چند ساعت کاملاً بیحال، بیدفاع و ناتوان کند، بسته به نیت و اهداف کسی که آن را به فردی خورانده، داروی تجاوز جنسی محسوب میشود. برای همین غربیها از این ابزار جرم و تجاوز با عناوینی مثل «داروی تجاوز جنسی»، «قرصهای درنده» و یا «داروی شکارچی» یاد میکنند.
اولین گزارشهای استفاده مجرمانه از چنین ترکیبات دارویی به دهه۹۰ میلادی در آمریکا برمیگردد. هرچند دانشمندان میگویند هیچ اطلاعات جامع و مدونی در مورد میزان و فراوانی سوءاستفاده و یا تجویز مخفیانه این دارو برای تجاوز جنسی وجود ندارد، اما این واقعیت هم وجود دارد که از قربانیان این نوع تجاوز جنسی معمولاً آزمایشی برای تشخیص این مواد در بدنشان انجام نمیشود و آزمایشهایی هم اگر انجام شود مربوط به زمانی است که این مواد پس از متابولیزه شدن و خروج ادرار، از بدن آنها خارج شده است. مشکل اصلی هم این است که معلوم نیست فرد مجرم از کدام داروها در ترکیب داروییاش استفاده کرده تا پزشکان در آزمایشها دنبال آن مواد بگردند و پزشکان باید پرکاربردترین داروهای اینچنینی را حدس زده و دنبال نشانههای همانها در بدن قربانی بگردند. مثلاً یک مطالعه که در سال ۱۹۹۹ روی هزارو۱۷۹ نمونه ادرار از قربانیان مشکوک به تجاوز جنسی با مواد مخدر در ۴۹ ایالت آمریکا انجام شد، نتایج و نشانههای یقینبخشی از وجود مواد در نمونهها بدست نیامد و بعضاً در بیش از ۴۰درصد موارد اصلاً نشانهای از آن ماده در ادرار قربانی یافت نشد. یا در مطالعهای دیگر که روی ۲هزارو۳ نمونه ادرار از قربانیان مشکوک به تجاوز جنسی با مواد مخدر انجام شده بود، کمتر از ۲درصد نمونههای ادرار حاوی ماده مورد نظر بود.
در انگلستان نیز پژوهشی درباره داروهای آرامبخش یا مهارکنندهای که قربانیان مدعی بودند آن را داوطلبانه مصرف نکردهاند، انجام شد و فقط در ادرار ۲درصد از قربانیان مواد مخدر شناسایی شد. مطالعاتی که در استرالیا هم روی این ماجرا انجام شده نتوانسته است نتایج قابل توجهی را بدست بدهد. همه اینها به این معنی است که قربانیان تجاوز با داروهایی از این دست مسیر مشکلی را برای اثبات جرم انجامگرفته توسط تجاوزگران پیش رو دارند.
بازار بدون تورم
در اولین گزارشی که «تبیان» اردیبهشت امسال از فروش داروی تجاوز منتشر کرده بود، فروشندگان در کانالشان در یکی از پیامرسانها، قیمت هر ورق قرص ۱۰تایی(۲ میلیگرمی) این دارو را یک میلیون و ۵۰۰هزار تومان اعلام کرده بودند. با تضمین اینکه کاملاً بیرنگ، بیبو و بیمزه است و میتوان آن را با هر نوع نوشیدنی مخلوط و فرد مورد نظر را دو تا پنج ساعت بیهوش کرد!
آبان امسال همین خبرگزاری، گزارش دومش را منتشر کرد که نشان می داد کار و کاسبی قرصفروشها گرفته و بازارشان داغتر هم شده است! نکته تعجبآور اینکه در بازار اینترنتی قرصهای تجاوز، برخلاف بازارهای دیگر، خبری از تورم و گرانی و کمبود کالا نیست؛ چون این بار ورقهای قرص ۱۰ تایی (یک میلیگرمی) به قیمت ۶۴۰هزار تومان برای خریداران ارسال میشود!
تقریباً ۹ ماه بعد از اینکه اولین اخبار فروش اینترنتی قرص تجاوز منتشر شد و پس از هشدارهای پیدرپی خبرگزاریها و برخی روزنامهها، بالاخره سرپرست دفتر بازرسی و مدیریت عملکرد سازمان غذا و دارو هم وارد گود شد! «سعید مهرزادی» روز ۹ آذر به خبرنگار«مهر» گفت: «هرگونه عرضه، نگهداری یا مصرف این مواد مصداق تخلف و قاچاق است و هیچ مسیر قانونی برای تهیه این ترکیبات وجود ندارد... شناسایی این مواد تنها با نمونهگیری فوری و آزمایشهای تخصصی ممکن است، اما برخی از این ترکیبات در مدت کوتاهی از بدن پاک میشوند و همین موضوع روند تشخیص را با مشکل مواجه میکند.
وی، علائمی مانند سرگیجه ناگهانی، تاری دید، گیجی، ضعف عضلانی و اختلال حافظه کوتاهمدت را از نشانههای احتمالی قرارگیری در معرض این مواد دانست و تأکید کرد: جوانان و دانشجویان در محیطهای اجتماعی از پذیرش خوراکی و نوشیدنی از افراد ناشناس خودداری کنند».
به آدامس و شکلات هم اعتماد نکنید!
«فرارو» دیروز و درباره بازار فروش قرصهای تجاوز جنسی در اینترنت نوشت: «اواخر آبانماه خبر دستگیری مردی چهلوپنج ساله به گوش رسید که به پسران جوان آبمیوه مسموم تعارف کرده و بعد از تجاوز آنان را بیهوش کنار خیابان رها میکرد. اما، این تنها یک نمونه از دهها نوع تجاوزی است که از ابتدای سال۱۴۰۴ تاکنون در ایران رخ داده است. البته درخصوص تجاوز کمتر آمارهای رسمی منتشر میشوند، اما وقوع این جنایت در شکلهای مختلف در ایران غیرقابل انکار است». نکته قابل توجه دیگری که در این گزارش آمده بود، استفاده از انواع دیگر این دارو توسط مجرمان است. یعنی ماجرا فقط به قرص و قطره و پودر محدود نمی شود. نسل جدیدی از محصولات آلوده مانند آدامس، شکلات، اسپریهای استنشاقی و نوشیدنیهای تقلبی در بازار سیاه و فضای مجازی عرضه میشوند؛ محصولاتی که با ظاهری کاملاً معمولی اما ترکیبات نامعلوم و با شعارهای جذاب، بستهبندی فریبنده و عبارات گمراهکننده مثل کاملاً طبیعی، افزایش میل جنسی یا مخصوص میهمانی به مصرفکنندگان معرفی میشوند!
خطر نمونه استنشاقی آن هم چندی پیش در فضای مجازی مورد توجه قرار گرفت؛ یکی از کاربران شبکه اجتماعی ایکس نوشته بود: «ممکن است داخل تاکسی اینترنتی نشسته باشید که راننده شروع به سرفه کند و بعد به شما یک ماسک پیشنهاد دهد تا از او بیماری نگیرید؛ اما این آغاز کابوس شماست. داروی استنشاقی شما را بیهوش میکند و...!».
نظر شما