در مراسم نهایی افتتاح سالن مدرن و زیبای شهید رئیسی در مجموعه ثامن‌الائمه(ع) مشهد، با حضور دکتر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی، احمد دنیامالی وزیر ورزش و جوانان، استاندار خراسان رضوی و جمعی از مسئولان و البته در غیاب پیشکسوتان، بزرگان و چهره‌های اثرگذار ورزش استان ـ و حتی حضور محدود اصحاب رسانه ـ انتظار عمومی بر آن بود که پس از گذشت حدود چهار ماه، حکم مدیرکلی امیر زارعی بالاخره توسط وزیر ورزش صادر شود؛ انتظاری که متأسفانه محقق نشد و بار دیگر سرنوشت مدیریت ورزش خراسان رضوی در هاله‌ای از ابهام و اما و اگر باقی ماند.
این بی‌توجهی و تعلل طولانی، در ذهن جامعه ورزشی و مردم غیور و ورزش‌دوست خراسان بزرگ، این پیام تلخ را تقویت می‌کند که اراده‌ای جدی برای پایان دادن به چرخه فرسایشی سرپرستی‌ها وجود ندارد؛ چرخه‌ای که یک سال و اندی است ورزش استان را معطل، بی‌ثبات و از مسیر توسعه باز داشته است. نتیجه این وضعیت، فرصت‌سوزی‌های پیاپی، تضعیف ساختار ورزش حرفه‌ای و تاریک‌تر شدن ویترین افتخارات ورزش خراسان رضوی است.
از سوی دیگر، ادامه این روند غلط به‌تدریج این برداشت نگران‌کننده را ایجاد می‌کند که شاید سیاست وزارتخانه، ادامه فعالیت سرپرست فعلی با عنوان «سرپرست ارشد ورزش و جوانان» باشد؛ فردی که قرار است امور جاری را مدیریت و در مقاطع مختلف نیز برای زیردستان خود حکم سرپرستی صادر کند! به‌گونه‌ای که گویی سرپرست برای سرپرست حکم بزند امری عادی و بی‌مسئله است.
اما باید هشدار داد عادی‌سازی و نهادینه شدن فرهنگ سرپرستی، تبعات سنگینی برای ورزش استان خواهد داشت. اگر این مسیر ادامه یابد، آینده‌ای نزدیک را پیش رو خواهیم داشت که سراسر مملو از تصمیمات مقطعی، اختلافات درونی، بی‌ثباتی مدیریتی و سردرگمی ساختاری است.
برای نمونه: اگر سرپرست اداره کل برای یکی از همکاران خود حکم سرپرستی یک هیئت ورزشی را صادر کند، آن فرد نیز به‌عنوان سرپرست جدید، ناچار خواهد بود برای دبیر، رؤسای کمیته‌ها، مربیان و اعضای دیگر، حکم‌های سرپرستی صادر کند. مسئولان این کمیته‌ها هم به همین ترتیب برای زیرمجموعه‌های خود حکم موقت صادر می‌کنند و در مدت کوتاهی، لشکری از سرپرستان بی‌اختیار اما مسئولیت‌بردوش شکل می‌گیرد؛ افرادی که نه می‌دانند تا چه زمانی در سمت فعلی خواهند ماند و نه انگیزه‌ای برای برنامه‌ریزی بلندمدت و کار پایدار دارند. تجربه سال‌های گذشته نیز نشان داده است بزرگ‌ترین آسیب‌ها، بی‌ثباتی‌ها و بحران‌ها، دقیقاً در دوران سرپرستی‌ها رخ می‌دهد؛ چه در وزارت ورزش، چه در فدراسیون‌ها و چه در اداره‌های کل و هیئت‌های ورزشی.
اکنون زمان آن رسیده است که وزارت ورزش به این چرخه آسیب‌زا پایان دهد و با صدور حکم مدیرکلی برای ورزش خراسان رضوی، ثبات و شفافیت را به این ساختار بازگرداند. ورزش استان سال‌هاست ظرفیت و استعداد بالایی دارد، اما بدون مدیریت رسمی، مقتدر و پاسخگو، این ظرفیت‌ها نه تنها شکوفا نمی‌شوند؛ بلکه در مسیر فرسایشی سرپرستی‌ها آرام‌آرام تحلیل می‌روند.