امروز کمترین تردیدی وجود ندارد که ایالات متحده اصولاً چیزی به نام قانون یا حقوق بین‌الملل، دولت‌های ملی و منتخب، اراده عمومی ملت‌ها و حق تعیین سرنوشت آن‌ها برای خود را به رسمیت نمی‌شناسد و اکنون این اذعان وجود دارد که آمریکا، تمام یا لااقل بخش عمده‌ای از تلاش خود برای تغییر رژیم در ایران را صرف کرده و عقب‌نشینی فعلی، نه از روی تغییر که ناشی از ناتوانی در نیل به این هدف است و لاغیر! در نیمکره غربی و موضوع ونزوئلا؛ آنجا که به شکل سنتی حیاط خلوت یانکی‌ها به شمار می‌رفته نیز همین گزاره صادق است.اگر این اطمینان در طرف آمریکایی وجود داشت که مداخله مستقیم و تمام‌عیار نظامی در ونزوئلا با جابه‌جایی سایر مهره‌های شطرنج در صفحه ژئوپلیتیک جهانی روبه‌رو نمی‌شود، لحظه‌ای درنگ را شاهد نبودیم؛ تایوان، کره جنوبی، فلسطین اشغالی، اوکراین و... شاید مهم‌ترین سرزمین‌هایی هستند که بازیگران نافذ منطقه‌ای و جهانی مترصد یک حرکت نابجا در حوزه کارائیب بوده تا نظم و توازن نیم‌بندی که توسط «ابرقدرت» در حال بر هم خوردن است را دوباره در آنجا برقرار کنند!
تماس اخیر رئیس جمهور کشورمان با نیکولاس مادورو، فارغ از تعارفات مرسوم و دیپلماتیک، حامل یک پیام روشن برای جهان است؛ ایران حالا فراتر از محدودیت‌ها و محاصرات تحمیلی محور غربی، منافع و علائقی در حوزه کارائیب و آمریکای لاتین داشته که نه فقط بر پایه تجارت و اقتصاد، که حول یک محور مرکزی با عنوان مقابله با یکجانبه‌گرایی یا همان ضدیت با استکبار معنا می‌یابد! ایده‌ای که امروز، بسیاری از کشورهای جهان، قدرت‌های نوظهور منطقه‌ای و بین‌المللی و حتی احزاب و جریان‌های مستقل و آزاده غربی را نیز همراه خود کرده است؛ از چین و روسیه تا آفریقای جنوبی!
آقای پزشکیان در این گفت‌وگوی تلفنی ضمن اشاره به اینکه ایران، ونزوئلا را دوست و متحد واقعی خود می‌داند و در تمامی شرایط به‌ویژه در وضعیت حساس کنونی، از این کشور حمایت می‌کند، افزوده است: «تحولات منطقه کارائیب و تحرکات آمریکا را با دقت دنبال می‌کنیم؛ اقدامات آمریکا در سواحل ونزوئلا، بدعتی خطرناک در تهدید صلح جهانی است». رئیس‌جمهور ونزوئلا نیز در پاسخ گفته است: «سلام‌های گرم من را به رهبر ایران و ملت شریف خود برسانید؛ ما از حمایت‌های همیشگی جمهوری اسلامی ایران ممنونیم. ادعاهای آمریکا علیه ملت نجیب ونزوئلا با مخالفت افکار عمومی جهان، حتی در داخل آمریکا و همچنین مخالفت قاطع مردم ما روبه‌رو شده است. اطمینان می‌دهم که ملت ونزوئلا امروز قوی‌تر و متحدتر از گذشته است و هر روز برای دستیابی به صلح و پیروزی آماده‌تر می‌شود».
اینکه وزن هر یک از بازیگران در مناقشه کارائیب چقدر است و اساساً کشور ما تا چه اندازه می‌تواند بر مناسبات جاری اثرگذار باشد، امری است که نیازمند مرور زمان و صبر و نظاره است، اما سمت و سوی افکار عمومی و اراده‌های ملی در مقیاسی جهانی، مؤید این ادعاست که جمهوری اسلامی ایران به عنوان پرچم‌دار استقلال‌خواهی در عرصه بین‌المللی و سر خم نکردن در برابر زورگویی‌های مستکبران، اکنون و در آستانه ۴۸ سالگی انقلاب اسلامی، مبدأ و منشأ قدرت نرمی است که مجموعه تمدن غربی را به چالش می‌کشد و با وجود تحمل فشار فزاینده، برای دشمن خود و امپراتوری استکباری آمریکا هزینه‌سازی می‌کند و همین هزینه‌هاست که در منطق مادی یانکی‌ها، مانع بسیاری از خباثت‌ها و شرارت‌هایی است که به شکل طبیعی از آن‌ها انتظار می‌رود اما گاهی به وقوع نمی‌پیوندد.