هفته گذشته درگذشت یک وکیل دادگستری در مشهد به گونه‌ای غیرمعمول خبرساز شد. گرچه همه شواهد و حتی دوربین‌های دفتر کار شخصی‌اش نشان از حمله قلبی داشت، اما پیشینه محکومیت قضایی و دفاعش از محکومان امنیتی، بهانه خوبی به دست دشمنان ایران می‌داد تا پروژه کشته‌سازی جدیدی برای ضربه زدن به کشور درست کنند.
حالا وقت آن بود که فعالان ضدامنیتی و حتی برخی زندانیانی که در مرخصی به‌سر می‌بردند از سراسر کشور جمع شوند تا در کنار جمعیت حاضر در مراسم، ختم آن مرحوم را با شعارهای ساختارشکنانه و بی‌نظمی به حاشیه ببرند و شوکی ایجاد کنند برای جان گرفتن جنازه بی‌جان فتنه.
رسانه‌های ضدایرانی و همه اعوان و انصار اسرائیلی و آلبانیایی‌شان پس از فراخوان‌های متعدد و گسترده برای تجمع در سراسر کشور، که آخرینش یک‌ ماه پیش در ۲۵ آبان بود و هیچ واکنشی در کشور نداشت، حالا فرصت را برای شعله‌ور کردن ایران فراهم می‌دیدند تا بنزین اصلاح قیمت بنزینی را هم روی آن بریزند و کشور را مدتی درگیر آشوب کنند.
ممکن است پادوها و نیروهای میدانی‌شان توهماتی از جنس براندازی داشته باشند و وعده سرنگونی قریب‌الوقوع انقلاب مردم را هر روز تمدید کنند؛ اما قطعاً قوه عاقله‌شان می‌داند که براندازی یک نظام مردمی غیرممکن است. با این عده و عُده و این انگیزه‌های فانتزی و رهبران رنگارنگ آویزان به غرب مگر می‌شود در مقابل نظامی برآمده از متن مردم و عمق اعتقاداتشان برآمد و سرمایه اجتماعی انبوه آن را به چالش کشید؟
نهایتش همین است که از هر بهانه‌ای استفاده کنند و گاهی هم مگس‌وار روی زخم‌های ناشی از مشکلات و ناکارآمدی‌ها بنشینند و وقفه‌ای در حرکت مردم بیندازند. کاستی‌ها را که صدر تا ذیل نظام قبول دارند؛ همین سه روز پیش بود که رهبر معظم انقلاب گفتند کمبود زیاد داریم، اما این واقعیت را هم اضافه کردند که کشور در حال پیشرفت است.
تکمله خنده‌دار این ماجرا را بازمانده پهلوی رقم زد که از آمریکا بوی کباب استشمام کرده و نطقش برای مردم مشهد باز شده است! و توقع دارد مردمی که ۹۰ سال پیش در مقابل پهلوی اول قد بلند کردند تا کلاه سرشان نرود، حالا سر خم کنند تا کلاهشان را بردارد!
مشهدی که جلوتر از همه و با خونش، چهره عریان مدرنیته را روی سنگفرش‌های گوهرشاد نقش کرد، همان موقع قوس قلدری پهلوی را هم نزولی ساخت و مبارزات ملی علیه استبداد و استعمار را با پیشران مذهبی به نهضت اسلامی و انقلاب ۵۷ تبدیل کرد.مردم مشهد حتی منتظر پایتخت هم نماندند و انقلابشان را ۴۰روز زودتر به پیروزی رساندند تا دهم دی ‌ماه ۵۷ روز مشهد باشد. همان‌ طور که در دفاع از جمهوریت هم پیشتاز بودند و پیش از حماسه نهم دی‌ ماه ۸۸ چشمان فتنه را در مشهد درآورده بودند.
شهر مکاتب معارفی و روشنفکری دینی، شهر کانون نشر حقایق و بحث و انتقاد دینی، شهر ادبیات و مبارزه، شهر شریعتی، مطهری، هاشمی‌نژاد و خامنه‌ای، جایی نیست که بشود به این توهمات رنگ واقعیت زد.
اما چنین حرکت‌های ایذایی دشمن نباید ما را از مسائل اصلی‌مان غافل کند. به تعبیر رهبر معظم انقلاب در تحلیل اغتشاشات سال‌های گذشته «مگس روی زخم می‌نشیند؛ زخم را خوب کنید و نگذارید به وجود بیاید. ما اگر مشکل داخلی نداشته باشیم، نه این شبکه‌ها می‌توانند اثر بگذارند و نه آمریکا می‌تواند هیچ غلطی بکند».