حجتالاسلام وحیدپور به ارائه احکام «رفتوآمد و معاشرت با افراد بینماز» پرداخته و شرایط، محدودیتها و استثنائات این مسئله را با توجه به موازین شرعی تبیین کرده است.
پرسش:
حکم رفتوآمد و آمد با شخص بی نماز چیست؟
پاسخ:
در این مسئله، اصل اولیه آن است که نباید با فرد بینماز رفتوآمد داشت مگر در موارد استثنایی.
۱. شرط استثنا:
اگر یقین یا احتمال قوی عقلایی دارید که با رفتوآمدتان میتوانید در او تأثیر مثبت بگذارید و او را به نماز و دینداری نزدیک کنید، در این صورت رفتوآمد و گفتوگوی محبتآمیز جایز است.
اما اگر تجربه نشان داده که تأثیری ندارد یا حتی ممکن است رفتار شما باعث تأیید و تقویت رفتار نادرست او یا دورتر شدنش از دین شود، باید از معاشرت خودداری کنید.
۲. خطرات معاشرت با بینماز:
رفاقت و معاشرت نزدیک با فردی که نماز نمیخواند، میتواند روی روحیه و رفتار شما تأثیر منفی بگذارد. در آیات و روایات هم تأکید شده که دوستان ناباب میتوانند انسان را به سوی گمراهی بکشانند.
اهل بهشت از دوزخیان میپرسند: «چه چیزی شما را به جهنم کشاند؟»
آنان پاسخ میدهند: «ما از نمازگزاران نبودیم.»
۳. مورد خاص صلهرحم:
اگر شخص بینماز از خویشاوندان نزدیک (مانند برادر، خواهر، پدر، مادر) باشد، مسئله صلهرحم مطرح میشود. صلهرحم واجب است، اما لزوماً به معنای رفتوآمد فیزیکی نیست. میتوان از راههای دیگر مانند تماس تلفنی، پیام و احوالپرسی غیرحضوری نیز صلهرحم را انجام داد.
اگر حضور فیزیکی باعث تقویت رفتار نادرست او شود یا تاثیری در هدایتش نداشته باشد، بهتر است به صورت غیرحضوری ارتباط را حفظ کنید. حتی اگر او گلایه کند، میتوان با ادب و صراحت گفت: «از آنجا که رفتارهای شما با ارزشهای من سازگار نیست، شما تارک الصلوة هستید و ترجیح میدهم رفتوآمد حضوری نداشته باشیم».
۴. شرایط خاص:
اگر شخص بینماز تظاهر به نمازخواندن میکند یا رفتار گستاخانهای ندارد و شما میخواهید «حرمت رابطه» حفظ شود، میتوان با رعایت چند شرط ارتباط داشت:
- در عین حال که میدانید او نماز نمیخواند، غیرمستقیم فواید نماز و مضرات ترک آن را در گفتگوها مطرح کنید.
- این کار نوعی امر به معروف غیرمستقیم محسوب میشود، به شرطی که تأثیر منفی روی خودتان یا خانوادهتان نداشته باشد.
نظر شما