حضرت آیت الله جوادی آملی در بیانی به «وظیفه انسان نسبت به گذشته و آینده بنیاد خانواده» اشاره کردند و اظهار کردند:
"فرزندان شایسته ای همچون اسماعیل و اسحاق (سلام الله علیهما) که در مراحل دریافت وحی و الهامات رحمانی، مورد عنایت پروردگار بودند، بهترین نعمت و عطیّ الهی اند، از این رو حضرت ابراهیم (سلام الله علیه) وظیفه خود می داند که خدا را بر این نعمتِ بزرگ شکر گزارد و این، نشان مقام والا و مرتبه بلند اوست: «اَلحَمدُ للهِ الَّذی وَهَبَ لی عَلَی الکِبَرِ اِسمـٰعیلَ و اِسحـٰقَ»

اصولاً انسان باید در امور خانواده، هم گذشته را فراموش نکند؛ هم به فکر آینده باشد؛ یعنی از یک سو به پدر و مادر و نیاکان خود احترام گذارد و زحمت و خدمات آنان را نادیده نگیرد و برای آمرزش آن ها قدم بردارد و با دعا و انجام دادن کارهای شایسته، آنان را از رحمت خاص خدا بهره مند سازد، هرچند انسان هر کار خیری انجام می دهد، ثوابی از آن نثار پدر و مادر، معلّم و گذشتگانی می شود که در تربیت وی مؤثر بودند، و از سوی دیگر باید برای تربیت و پرورش فرزندان و نسل آینده کوشا باشد، تا در آینده نیز همگان از خوبی ها و نیکی ها برخوردار باشند.

انسان در میان گذشته و آینده قرار گرفته، تا گذشته و آینده را دریابد و حضرت ابراهیم (سلام الله علیه) برای تحقّق این مهم در نیایش های خود، هم برای پدر و مادر خود که در آموزش و پرورش او زحمت کشیدند، از خدا آمرزش خواست: «رَبَّنَا اغفِر لی و لِوالِدَیَّ و لِلمُؤمِنینَ یَومَ یَقومُ الحِسابُ»
هم از نسل آینده غفلت نورزید و برای شایستگی و وظیفه شناسی آنان دعا کرد : «رَبَّنا لِیُقیمُوا الصَّلوٰةَ فَاجعَل اَفئِدَةً مِنَ النّاسِ تَهوی اِلَیهِم وَارزُقهُم مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُم یَشکُرونَ»؛ «رَبِّ اجعَلنی مُقیمَ الصَّلوٰةِ و مِن ذُرِّیَّتی رَبَّنا و تَقَبَّل دُعاءِ»‌.

تفسیر تسنیم ج۴۴ ص۱۶۴