سنت لایتغیر الهی بر این است که غبار فتنهها، محک اصالت ایمان و معیار سنجش بصیرت مؤمنان باشد. تاریخ اسلام گواهی میدهد که در بزنگاههای سرنوشتساز، این جوهره دینداری و عمق پیوند امت با امام خویش است که مسیر جامعه را از انحراف و سقوط باز میدارد. آنچه در سال ۱۳۸۸ رخ داد، فراتر از یک آزمون سیاسی، مصداق بارز چنین امتحانی بود؛ میدانی که در آن، حرمتشکنی مقدسات در روز عاشورای حسینی، پردهها را کنار زد و صفوف را از یکدیگر متمایز ساخت. قیام خودجوش نهم دی، نه یک واکنش احساسی که تجلی غیرت دینی، عمل به تکلیف الهی و لبیکی آشکار به ندای ولایت بود؛ حماسهای که در آن، امت اسلامی با بصیرتی برگرفته از مکتب عاشورا، از حریم دین و امانت حقالناس صیانت کرد. برای واکاوی ابعاد معنوی و معرفتی این یومالله و درک عمیقتر درسهای آن، با حجتالاسلام کمال خداداده، معاون مراسم و استانهای شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی و استاد حوزه و دانشگاه به گفتوگو نشستهایم.
قانونشکنی؛ تلاش برای ذبح جمهوریت
حجتالاسلام خداداده در ابتدا با تأکید بر اینکه حوادث سال ۸۸ یک نزاع انتخاباتی ساده نبود، ماهیت اصلی آن را تهاجمی سازمانیافته به اصل جمهوریت نظام میداند و میگوید: اگر بخواهیم تحلیلی ریشهای از وقایع سال ۱۳۸۸ داشته باشیم، باید از سطح یک منازعه انتخاباتی فراتر برویم. آنچه رخ داد، پیش از آنکه یک چالش امنیتی یا سیاسی صرف باشد، در هسته مرکزی خود، یک شورش تمامعیار علیه صندوق رأی و تلاشی سیستماتیک برای ابطال اراده ملی بود. بزرگترین ظلم و جنایتی که در آن مقطع به کشور و مردم شد، تلاش برای تحمیل دیکتاتوری یک اقلیت بر اکثریت قاطع ملت و بیاعتبار ساختن صندوق رأی به عنوان نماد شرافت سیاسی، میثاق ملی و امانت مقدس مردم بود. نظام اسلامی در آن پیچ حساس تاریخی، هزینههای مادی و معنوی گزافی را متحمل شد تا یک اصل بنیادین و غیرقابل تغییر را برای همیشه در تاریخ خود تثبیت کند: «رأی مردم، ناموس نظام است» و هیچ فرد، گروه یا قدرتی حق دستدرازی به این حقالناس را ندارد. این ایستادگی حماسی، در واقع صیانت از میراث گرانبهای امام راحل(ره) بود که با قاطعیت فرمودند: «جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد.»
ایشان اضافه میکند: جریانی که بعدها به فتنه معروف شد، با زیر پا گذاشتن اصول قانونی و بیاعتنایی کامل به سازوکارهای مشروع، عملاً ساختارهای قانونی کشور را که ضامن اصلی حقوق، آزادیها و انتخابهای ملت است، هدف قرار داد. آنها به جای پیمودن مسیرهای قانونی مشخص برای پیگیری شکایات خود، که حق هر نامزدی است، خیابان را برگزیدند و با این کار، تلاش کردند تا با فشار اجتماعی و رسانهای، نظام را وادار به عقبنشینی و ابطال انتخابات کنند. این یک قانونشکنی آشکار و خطرناک بود که متأسفانه با حمایت و پشتیبانی همهجانبه رسانههای بیگانه و دشمنان قسمخورده نظام همراه شد و کشور را برای چندین ماه درگیر آشوب، اغتشاش و خسارتهای جبرانناپذیر کرد. این حرکت، در واقع تلاش برای ذبح جمهوریت نظام به بهانههای واهی بود که مردم با هوشیاری و بصیرت خود، اجازه تحقق آن را ندادند.
بصیرت؛ پادزهر جنگ شناختی و رسانهای
این کارشناس دینی با اشاره به پیچیدگیهای آن دوران تصریح میکند: ما در آن مقطع با یک جنگ شناختی و رسانهای تمامعیار مواجه بودیم. فتنهگران از شگردهای بسیار پیچیدهای استفاده میکردند؛ از جمله درآمیختن حق و باطل، استفاده از شعارهای جذاب و عامهپسند، تحریک احساسات و شبههافکنی گسترده برای ایجاد فاصله میان مردم و حکومت. در چنین شرایط غبارآلودی که تشخیص حقیقت از دروغ دشوار میشود، تنها عنصر نجاتبخش، بصیرت است. بصیرت به مثابه یک فرآیند شناختی جمعی، هوشمندانه و پویا در جامعه ایرانی فعال شد. مردم بهتدریج و با دقت دریافتند که اگر امروز در برابر این قانونشکنیهای آشکار و نادیده گرفتن آرای اکثریت سکوت کنند، فردا سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. حماسه ۹ دی، خروش و خیزش خودجوش مردمی بود که با چشمان باز دیدند چگونه عدهای به بهانههای واهی، قصد ویرانی ساختار قانونی کشور را دارند و با حضور میلیونی خود فریاد زدند: «ما اجازه نمیدهیم جمهوریت نظام ذبح شود و حقالناس پایمال گردد.»
از فتنه داخلی تا تهدید خارجی
خداداده با طرح یک مقایسه راهبردی، به تشریح سازوکار وحدتبخش ملت ایران در برابر انواع تهدیدات میپردازد و میافزاید: تجربه تاریخی چند دهه اخیر به وضوح نشان داده است که جامعه ایران، جامعهای بسیار هوشمند، حساس و آگاه به سرنوشت کشور و منافع ملی است. این حساسیت و هوشمندی ذاتی، پیوندی ناگسستنی و عمیق با جایگاه رفیع «ولایت فقیه» دارد. این یک اصل ثابت شده است که هرگاه مردم احساس کنند کیان کشور، امنیت ملی و تمامیت ارضی در خطر است، فارغ از هرگونه اختلاف سلیقه جزئی، حول محور رهبری منسجم و حکیم خود جمع میشوند. این الگو را هم در بحرانهای بزرگ خارجی نظیر جنگ ۱۲ روزه و تهدیدات مستمر نظامی رژیم صهیونیستی شاهد بودهایم و هم در فتنه عمیق داخلی سال ۸۸. منطق این رفتار ملی روشن است؛ مردم به تجربه دریافتهاند که ولایت فقیه، صادقترین حافظ منافع ملی، امینترین پاسدار آرای مردم و استوارترین سپر در برابر توطئههای دشمنان است، خواه این دشمن در مرزهای جغرافیایی باشد، خواه در قالب یک جریان قانونشکن داخلی.
ولایت؛ لنگرگاه اطمینان و وحدت ملی
این استاد حوزه و دانشگاه بر نقش بیبدیل رهبری در آن مقطع حساس تأکید کرده و میگوید: در فتنه ۸۸، رهبر معظم انقلاب اسلامی با تمام توان، قاطعیت و صبر راهبردی در برابر فشارهای عظیم داخلی و خارجی ایستادند تا از حقالناس یعنی رأی و انتخاب مردم دفاع جانانه کنند. این ایستادگی بینظیر، اوج وفاداری رهبری به اصول مردمسالاری دینی و تعهد عملی ایشان به آرای ملت بود. در واقع، چه در آتش جنگهای نظامی بیرونی و چه در غبار فتنهها و بحرانهای داخلی، این «وفاق ملی حول محور ولایت» است که کشور را از بنبستهای مرگبار خارج میکند و اجازه نمیدهد بیگانگان یا قانونشکنان داخلی، سرنوشت ملت ایران را به بازی بگیرند. این ایستادگی رهبری، آن لنگرگاه ثبات و اطمینانی بود که به مردم جسارت و انگیزه داد تا برای دفاع از حق خود و کیان نظام به صحنه بیایند.
فعالسازی الگوریتم انسجام و بقا
ایشان اضافه میکند: بنابراین، حماسه ۹ دی ۱۳۸۸ بیش از آنکه صرفاً یک واقعه سیاسی گذرا باشد، بازتابی عمیق از فرآیند انسجام اجتماعی و فعالسازی سازوکارهای تابآوری ملی بود. میتوان آن را یک الگوریتم خودکار وحدتبخش در کالبد نظام جمهوری اسلامی دانست. در آن روز تاریخی، این الگوریتم به طور خودکار فعال شد؛ خطوط فرعی، اختلافات سلیقهای و حاشیهای رنگ باختند و خط اصلی مقاومت یعنی حفظ قانون، ثبات نظام و دفاع از جمهوریت، به طرز خیرهکنندهای پررنگ شد. این تجربه ثابت کرد که مدل مردمسالاری دینی، کارآمدترین و مؤثرترین مدل حکومتی برای عبور از بحرانهای پیچیدهای است که در آنها، مشروعیت سیاسی، آرای مردم و ساختار قانونی به طور همزمان هدف دسیسهها و حملات قرار میگیرند. این حماسه، نقطه پایانی بر فتنه و بیداری بزرگی بود که دشمنان بیرونی را ناامید کرد و انسجام درونی را به اوج رساند.
حجتالاسلام خداداده در پایان خاطرنشان میکند: رمز ماندگاری و جاودانگی حماسه ۹ دی، جوشش غیرت دینی پاک؛ عقلانیت انقلابی پخته و بصیرت ولایی متعالی در دفاع از قانون و ارزشهای بنیادین است. ۹ دی یک واقعه در گذشته نیست، بلکه یک معیار و شاخص زنده برای امروز و فردای انقلاب است که راه را از بیراهه مشخص میکند. این روز نشان داد ملت ایران، ملتی بصیر، یکپارچه و همیشه بیدار است که هرگاه مصالح و منافع اسلام و ایران اسلامی به خطر بیفتد، با دقت و سرعت، راه را از بیراهه بازمیشناسد؛ ملتی که هم پاسدار غیور احکام خداوند متعال است و هم نگهبان تیزبین آرای خود، و با تجمع و همبستگی حول محور ولایت فقیه، پرچمهای حقیقت، جمهوریت و استقلال را با افتخار بر دوش میکشد و تا ابد برافراشته نگه میدارد.
نظر شما