حجتالاسلاموالمسلمین دکتر محمدمهدی ایزدهی، عضو هیئتعلمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و رئیس پژوهشکده نظامهای اسلامی، در نشست علمی «شخصیت سیاسی و اجتماعی آیتاللهالعظمی میلانی» که در حاشیه کنگره بزرگداشت پنجاهمین سالگرد رحلت آیتالله میلانی (ره) در بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، به تشریح سیره سیاسی این مرجع عالیقدر پرداخت.
وی با بیان اینکه سیره سیاسی آیتاللهالعظمی میلانی در دو بخش «قولی» و «فعلی» قابلبررسی است، گفت: در حوزه سیره قولی، ایشان در آثار علمی خود بهصورت مستمر به مسائل سیاسی و بهویژه موضوع ولایتفقیه پرداخته است.
ایزدهی افزود: آیتالله میلانی در کتاب «الخمس» پس از بررسی ادله روایی ولایتفقیه، با پذیرش دو روایت معتبر، به اثبات ولایتفقیه میپردازد. روایت نخست «مَجَارِیَ الْأُمُورِ وَ الْأَحْکَامِ عَلَی أَیْدِی الْعُلَمَاءِ بِاللَّهِ» و روایت دوم توقیع شریف «وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ» است که جایگاه فقها در اداره امور جامعه را تبیین میکند.
رئیس پژوهشکده نظامهای اسلامی، در ادامه با اشاره به سیره عملی آیتاللهالعظمی میلانی اظهار کرد: عملکرد عملی ایشان تصویری روشن از یک فقیه انقلابی و مبارز ارائه میدهد. حضور فعال در مقابله با طاغوتهای زمان، چه در نجف در برابر نفوذ و سلطه انگلیس و چه در ایران در مبارزه با رژیم پهلوی، از شاخصترین جلوههای این سیره است.
وی ادامه داد: ارادت عمیق آیتالله میلانی به امام خمینی (ره) از دیگر ابعاد برجسته سیره عملی ایشان بود؛ بهگونهای که تعابیر احترامآمیزی همچون «سلاماللهعلیه» درباره امام خمینی (ره) به کار میبرد. همچنین، عدمپذیرش پیشنهاد مرجعیت پس از رحلت آیتالله بروجردی، با این استدلال که این امر به تضعیف جایگاه امام خمینی (ره) میانجامد، نشاندهنده بصیرت سیاسی ایشان است.
ایزدهی، به دیگر مواضع سیاسی آیتالله میلانی اشاره کرد و گفت: اعتراض و ارسال نامه جدی به دربار در ماجرای فاجعه فیضیه، مخالفت با لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی، طرح مسئله اسرائیل و مبارزه با آن و حمایت گسترده مالی، اجتماعی و سیاسی از مبارزان و انقلابیون، از اقدامات شاخص ایشان در عرصه عمل بود.
وی در پایان درباره دلایل کمرنگشدن حضور سیاسی آیتاللهالعظمی میلانی در سالهای پایانی عمر گفت: ایشان هیچگاه از انقلاب اسلامی و امام خمینی (ره) فاصله نگرفت. بخشی از این وضعیت به شرایط جسمی و بیماری و بخشی دیگر به تمرکز ایشان بر امور اجتماعی، اداره حوزههای علمیه و فعالیتهای فرهنگی اختصاص داشت.
نظر شما