کشور ما پس از انقلاب شکوه مند سال 57 به سرعت در همه رشته ها به پیشرفت های چشمگیری دست یافت که می توان دست یابی به دانش هسته ای صلح آمیز را یکی از مهمترین این پیشرفت ها دانست.همچنین سینمای ایران سال های پر افتخاری را پشت سر گذاشت و حضور در جشنوارهای معتبر خارجی شاهد این گواه است. سینمای ایران با تمام کاستی ها و کمبود امکانات فنی توانست در 3 دهه از انقاب اسلامی حرفی برای گفتن در سینمای جهان داشته باشد .اما همیشه این سینمای نو ظهور و جوان به علت نگاه نادرست مسئولین و عملکرد اشتباه برخی از متولیان سینما مرتب زخم هایی را بر پیکر خود تحمل کرد تا جایی که امروز در بحرانی ترین وضعیت قرار دارد و روز به روز مخاطبین خودش را از دست می دهد. با حماسه ملی 24 خرداد سال 92 و انتخاب آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور منتخب همه ی قشرهای جامعه و بخصوص قشر زحمت کش سینما به آینده ی رو به رشد سینما امیدوار شدند و منتظر اتفاقات خوبی در حوضه ی سینما هستند.در این راستا و در گفتگو با هنرمندان و مسئولین سینمای کشور این سئوال مطرح شد که مشکل سینما کجاست؟
کمبود نقد ینگی در تولید / ضعف در فیلم نامه ها و مردمی نبودن قصه ی فیلم ها / استفاده از نابازیگران و عوامل غیر حرفه ای در تولید و ضعف مدیریت در هدایت جریانات سینما را مهمترین مشکل سینما بیان کردند.
علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی سیاست‌ زدگی را یکی از آفت‌های عرصه فرهنگ و هنر می داند و و می گوید که مدیریت را در این حوزه به اهلش می‌سپارد.
وزیر ارشاد بیان می دارد که تهاجم فرهنگی، توهم توطئه نیست. در شرایط فعلی کشورهای اروپایی هم از تهاجم فرهنگی آمریکا بی‌نصیب نیستند و نسبت به آن نگرانند، پس شایسته است که ما هم به این موضوع نگاه جدی داشته باشیم.
او به بحث ممیزی هم اشاره می کند و می گوید که ممیزی براساس سلیقه‌های شخصی دست نویسندگان توانا را کرخت خواهد کرد. ممیزی قانونی حق حاکمیت است و تلاش می‌کنیم با مشورت ناشران و اصحاب رسانه، و صاحبنظران عرصه نشر راهی برای برون رفت از این مشکلات پیدا کنیم. او از اهالی فرهنگ و هنر خواست که همه با هم عقاید گروهی را بر عقاید فردی ارجحیت بدهیم و باهم عهد ببندیم که روحیه هم‌اندیشی و نقد‌پذیری را در نظر بگیریم و راستگویی سرلوحه کارمان باشد.
جهانگیر الماسی که این روزها درگیرساخت فیلم اولش می باشد در مورد راه های جذب مخاطب در سینما عقیده دارد :
فروش بالای سینمای هالیود تنها با حضور جهانی ممکن است مسلما اگرفیلم های هالیود تنها به نمایش در خود آمریکا تکیه می کرد با شکست تجاری روبرو می شد اما هالیود با سلیقه جهانی فیلم می سازد نه منطقه ای وفیلم هایش همه جا مخاطب دارد.سینما امروز ما که بر پایه اخلاق و مسائل دینی شکل گرفته می تواند با ساختار جدی و با استانداردهای معتبر سینمایی حداقل برای ارائه در سینماهای کشورهای منطقه و حوزه خلیج فارس می تواند مناسب باشد.
وی در ادامه می افزاید : در گذشته به علت نبود مدیریت مناسب در سینمای ما کارهایی از ایران در جشنواره های خارجی پخش می شد که کشور ما را یک کشور عقب افتاده نشان می داد. فیلم هایی با محور فقر ...زندگی سخت روستایی...و جهان سومی در این گونه جشنواره ها و معافل سینمایی جهانی به نمایش در می آمد که تصویر سیاه و زشتی از ایران را به اذهان عمومی القا می کرد. در حالی که امروز ما شاهد پیشرفت های عظیمی در علم پزشکی و نانو و فضایی هستیم و جایگاه خوبی در میان کشورهای پیشرفته جهان داریم. به نظر من فیلمی برای حضور در نمایش جهانی مناسب است که علاوه بر تکیه بر اعتقادت و باورهای دینی و اخلاقی حرفی برای گفتن داشته باشد یک حرف جهان شمول مثل صلح جهانی و ارزش های والای انسانی ...و باید در ساختار هم از استاندارد بالای سینمایی بر خوردار باشد که در نمایش های جهانی موفق شود.تارکوفسکس / آنجلو پلوس و حتی کروساوا فیلم می ساختند ولی آنقدر کیفیت آن فیلم ها بالا بود که در کشورهای دیگر هم مورد استقبال شدید قرار می گرفت.امروز سینمای هند هم در سطح جهانی حرفی برای گفتن دارد.
شراره رخام از بازیگران سینما به بی رقبتی سرمایگزاران در حوزه تولید اشاره می کند و می گوید:
سرمایه گذار رقبت سرمایه گذاری در سینما بخاطر فیلم های ضعیف و عدم بازگشت سرمایه ندارد.سرمایه رکن اصلی را در تولید دارد و باید جدی گرفته شود. از رخام می پرسیم چه راهکاری را برای جذب مخاطب به سینما پیشنهاد می کنید؟ وی پاسخ می دهد :
به نظر من باید فیلم خوب ساخته شود تا سالن های سینما از مخاطب پر شود. واین در صورتی اتفاق می افتد که اول ما یک فیلمنامه نوو جدید و حرفه ای داشته باشیم و یک سرمایه گذاری عالی.مطمئن باشید فیلم خوب همیشه مخاطب دارد و این امر به شرایط اقتصادی جامعه ربطی ندارد.کارهای ضعیف رقبتی برای دیدن به مخاطب نمی دهد.
حبیب دهقان نسب یکی دیگر از بازیگران توانمد سینمای کشور با بیان این مطلب که سینما باید دشت اهلش باشد می گوید:
چند وقتی است حوزه هنری که چندین سینما را در اختیار دارد برای یکسری فیلم ها محدویت هایی قائل می شود و اجازه اکران آنها را نمی دهد یا زود از پرده پایین می کشد .در واقع حوزه هنری سلیقه ای با فیلم ها بر خورد می کند و این کار یعنی به خاک سیاه نشاندن تهیه کننده ای که به امید بازگشت سرمایه اش فیلم تولید کرده است . این تهیه کننده دیگر فیلمی تولید نمی کند. فیلم تولید نشود عوامل سینما از بازیگر گرفته تا فیلمبردار و ....همه بیکار می شوند واین نابودی سینما را در پی دارد .باید همه نظار ت های سینما با یک دستگاه باشد که آن هم وزارت ارشاد است .چرا فیلمی که از فیلترهای اداره نظارت عبور می کند و ساخته می شود باید در زمان اکران به خاطر کج سلیقه ای برخی سازمان هایی که فقط ارتباط کمی با سینما دارند اکران نشود و با شکست اقتصادی هنگفتی روبرو شود.؟باید همه کار دست ارشاد باشد و یا حوزه هنری و ارشاد با هم تعامل داشته باشند تا اوضاع نابسامان سینما بهبود یابد.
این گزارش ادامه دارد ....