سند و مدرك خاصي هم براي اثبات اين حرف نياز نيست رو شود. اگر از سال 82 كه ناظريان، رئيس فدراسيون بود و بعد مجبور به استعفا شد، تا امروز تغييرات مديريتي اين فدراسيون در سطح اول، يعني صندلي رياست را بررسي كنيم، به عدد جالبي مي‌رسيم؛ با احتساب سرپرستي كه تازه  حكم گرفت و راهي اين فدراسيون شد،  فدراسيون كاراته در 14 سال گذشته 10 دوره مديريتي را تجربه كرده است كه اگر تا پايان امسال، انتخابات برگزار شود، مي‌توان گفت كه در 14 سال 11 نفر بر صندلي رياست فدراسيون تكيه زده اند، چه به عنوان سرپرست؛ چه به عنوان رئيس؛ كه همين عدد اوضاع بهم ريخته اين رشته را به خوبي نشان مي‌دهد  و حكايت از اين دارد كه اين صندلي جاي نشستن نيست و مديراني كه مي‌آيند ميهمان چند روزه اين فدراسيون‌ هستند. اوضاعي كه محصول چند عامل است و بيشتر از همه مي‌توان به انتخاب‌هاي اشتباهي اشاره كرد كه از رأس اتفاق افتاده و بيشتر افرادي انتخاب شده‌اند كه خود به اين حاشيه‌ها دامن زده اند؛ نمونه‌اش همين عليرضا سمندر كه در نهایت سه شنبه عصر مجبور به استعفا شد.

اين بار هم دوران مديريت سمندر، مثل دهه قبل كه كار را به دست گرفت، تقريباً دو سال و نيم به طول انجاميد، اما در اين مدت و بخصوص در يك سال قبل، سمندر تصميماتي گرفت كه براي هيچ كدامشان نمي توان توجيه منطقي پيدا كرد. از اعلام كادر فني جديد در جريان بازي‌هاي آسيايي اينچوان گرفته تا بركناري نايب رئيس بانوان و بعد پشيمان شدن در عرض كمتر از 24 ساعت.

بركناري‌ها به اين شكل و شمايل بارها و بارها در اين يك سال اتفاق افتاده و همين شد كه فدراسيون كاراته حتي يك روز هم روي آرامش را نديد. بماند كه افراد هم از بيرون سنگ تمام گذاشتند و هر آنچه مي‌توانستند انجام دادند تا زودتر دوران مديريت سمندر را به پايان برسانند و حالا خوشحال‌اند كه به هدف شان رسيده‌اند، اما چه تضميني وجود دارد كه براي رؤساي بعد همين اتفاق تكرار نشود؟

 * * *

در اينكه با اتفاق‌هايي كه در اين فدراسيون افتاده، بركناري سمندر بهترين اتفاق ممكن در شرايط فعلي بوده، حرفی نیست، اما آيا مي‌توان مطمئن بود، راهي كه در چند سال گذشته طي شده، ادامه پيدا نكند؟ خانواده كاراته، خانواده بزرگي است و همه اعضاي اين خانواده بزرگ مي‌خواهند سهمي در اين فدراسيون داشته باشند و تجربه نشان داده، هر بار كه هر كدامشان بيرون مانده‌اند؛ هر كاري لازم باشد انجام مي‌دهند تا رئيس را بردارند و فرد ديگري بيايد شايد به آن‌ها هم سهم برسد. بعضي حتي كار را تا جايي جلو مي‌برند كه با عكس يك ميهماني شبانه تعدادي از ورزشكاران را به وزارت مي‌رسانند شايد بركناري رئيس فدراسيون را نیز تسهيل كند!

 * * *

در اين فضا نقش مديران وزارت را هم نبايد ناديده گرفت. آيا امروز  كسي به شكل ورود سمندر نگاه مي‌كند. در دوران وزارت عباسي، فرجي با طي روال قانوني رئيس شد، اما از آنجايي‌كه مديران وقت وزارت، اين گزينه را منتسب به علي آبادي مي‌دانستند، به بهانه‌هاي واهي ، او را بركنار و سمندر را انتخاب كردند. پس سمندر همانطوري كه آمد و جاي شخص ديگري را گرفت؛ رفت...! در دفعه‌هاي قبل هم اتفاق‌هاي مشابهي افتاده و حالا اين نگراني وجود دارد كه باز هم فردي از همين دايره، به عنوان رئيس انتخاب شود؛ البته وزارت از گزينه هميشگي‌اش براي سرپرستي، يعني حسن طباطبايي استفاده كرده تا بعد از وزنه برداري و دووميداني، او مقدمات برگزاري انتخابات فدراسيون كاراته را فراهم كند؛ اما مهم رئیسی است كه كار به دست مي‌گيرد و اين دلواپسي دوباره وجود دارد كه كاراته همچنان در اين دور باطل بماند.