قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی:
یعنی چهارهزار و خُرده ای خانواده به شکل مستقیم و هزاران خانواده غیرمستقیم درگیر ماجرای تلخ شکایت و پرونده و زندان اند!
جدی تر از همیشه تصمیم می گیرم در چند مکان، این آمار ناخوشایند بدست آمده را پیش بکشم و تقاضای امداد کنم. پس خالی از ریا، دست به کار می شوم. در گروه های دوستانه، جمع کاری، خانوادگی و با رفقای نابِ دست به دهان، طرح مسئله می کنم.
نتیجه بدست آمده فرای انتظارم، بد است... هرکس پای بهانه ای را پیش می کشد تا مهربانی نکند... نیکی نکند و در دجله نیندازد!
واقعاً گاهی اوقات چقدر آدم، کم اطرافیانش را می شناسد و احتیاج مُبرم دارد در اتفاقی بیدار شود...
با خودم این روزها زیاد تکرار می کنم جرائم غیرعمد... اینکه بدهکاران مالی بیشترین زندانیان غیرعمد را تشکیل می دهند، آدم هایی که اصولاً سابقه کیفری ندارند و بخاطر بی مبالاتی، بی احتیاطی یا عدم مهارت، به کمک نیاز پیدا کرده اند.
پس کم نمی آورم و باردیگر شش دانگ حواسم را می گذارم وسط و از خیل سیاهی لشکران، به تعداد انگشتان دو دست، اسم جدا می کنم... نمی خواهم به راحتی کنار بیایم... ماه رمضان است و باید دست جنباند.
دوباره تقلای این را دارم که بگویم گروه خونی این ها که پشت میله ها اسیر شده اند، مادرزاد منفی و بیمار نیست... اشتباه، زیاده خواهی، اجبار، بدبیاری هم دخیل اند...
به رُفقا اصرار دارم لطفاً خیال پردازی کنید...! برای چند روز، جای این آدم ها باشید مثلاً جای محکوم مهریه... پیداست که مزه ی شکنجه می دهد و ضربآهنگ تندِ تهوع آوری دارد...
بالاخره چند سال از عمر گرانبهایت دارد صرف خطا و خلأیی می شود که پول می تواند حلالش باشد... اسکناس می تواند رفع و رجوع اش کند.
پی نوشت یک: آقاجانم همیشه می گوید: برای دستگیری اگر نمی توانی با پاهایت بروی، سینه خیز برو!
دو: هیچ وقت حسابگر خوبی نبودم اما حسابدار ارشد گلریزان مان خبر می دهد: آزادی دو زندانی روی شاخش است.
سه: وَ أَحسِنُوا اِن الله یُحبُّ المُحسِنین... البقره / ۱۹۵
نظر شما