حجت الاسلام ابراهیم بهاری کارشناس مسائل دینی در گفت وگو با قدس آنلاین گفت: هر آنچه در روز عاشورا و در کربلای حسینی اتفاق افتاده رموزی دارد که با تأمل هر چه بیشتر در فداکاریها و ایثارگریهای امام و یارانش بر ما عیان‌تر می‌شود. عملکرد امام حسین علیه السلام و یارانش درس و علمی است که می‌تواند منجر به تحول همه علوم و آموزه‌های تربیتی شود. یکی از زیباترین این درس ها؛ موضوع  از خودگذشتگی و ایثاری است که امام از مجموعه خانواده خود آغاز کردند. امام حسین علیه السلام در شب عاشورا با برداشتن بیعت افراد آنها را دعوت به رفتن کردند که به روایت تاریخ فقط همراهان خالص در شب عاشورا با امام ماندند. امام حسین (ع) حتی به نزدیکترین یاران خود در شب عاشورا فرمودند: با اینکه شما  بهترین بندگان خدا و یاوران دین خدا هستید، بیعتم را از شما برداشتم اما یاران مخلص حتی لحظه‌ای امام را تنها نگذاشتند.

وی دراین باره افزود:  صبح روز عاشورا هر یک از اصحاب که برای رفتن به میدان نبرد نزد امام حسین (ع) آمدند، امام به آنها اجازه نمی‌داد و یاران امام با اصرار به میدان می‌رفتند، در حالی که اولین فردی که از بنی هاشم قصدعزیمت به میدان کرد، فرزند عزیزش علی اکبر(ع) بود. امامی که تا پیش از این بیعت را از یارانش برداشته و آنها را از رفتن به میدان نهی کرده زمانی که حضرت علی اکبر (ع) اجازه رفتن به میدان را خواست، امام بدون کمترین تدملی بلافاصله به او اجازه داده و علی اکبر عازم میدان شد.  تنها جمله‌ای که امام حسین علیه السلام خطاب به حضرت علی اکبر دارد این است که با محارم درون خیمه خداحافظی کن. زمانی که حضرت علی اکبر (ع) برای خداحافظی به درون خیمه می‌رود زنان دور وی را گرفته، به او اجازه رفن نمی‌دهند. دختر امام حسین(ع) سکینه یا فاطمه بنت الحسین نقل می‌کند که من دیدم هیچ کدام از زنها اجاره نمی‌دادند علی اکبر به سمت میدان برود. پدرم به خیمه آمد و فرمود: علی را رها کنید علی در خدا غرق شده؛ بعد از بیان این جمله بود که علی اکبر علیه السلام به میدان نبرد شتافت وبه شهادت رسید.

این کارشناس دینی اظهار داشت: زمانی که قاسم بن حسن (ع)  طلب رفتن به میدان کرد، حضرت از او پرسید مرگ در دیدگان شما چگونه است و زمانی که قاسم نوجوان سیزده ساله خطاب به عمویش گفت که مرگ برای من از عسل شیرین تر است امام که متوجه شد این نوجوان طعم جایگاه حقیقی عالم آخرت و دفاع از پیکره دین را چشیده است به وی اجازه رفتن به میدان نبرد را داد. در روایات آمده که امام حسین علیه السلام حتی به حضرت عباس(ع) نیز اجازه رفتن به میدان ندادند  و  از وی خواست که دست زنان و کودکان را بگیرد و از این وادی بیرون ببرد چرا که امام معتقد بود دشمن با وی سر جنگ دارد. قطعاً آنچه از امام حسین علیه السلام دیده شده سراسر خودگذشتگی و ایثار برای فدا کردن خود و حفظ جان دیگران است. اینجایی که امام حسین علیه السلام به عباس بن علی (ع) اجازه جنگ نداد؛ عباس بن علی خطاب به امامش گفت: ای برادر اگر اجازه رفتن به میدان به من ندهی واز کربلا خارج شوم به نجف می‌روم  و به پدرم علی (ع) شکایت می کنم، از این روست که امام به حضرت عباس اجازه تهیه آب برای بچه‌ها را داد.

 حجت الاسلام ابراهیم بهاری گفت: در برخی از روایات دینی و تاریخی آمده که در روزعاشورا به غیر از امام حسین علیه السلم یازده فرزند ذکور از خاندان اهل بیت علیهم السلام به شهادت رسیدند؛ زمانی که همه یاران و فرزندان و برادران شهید شدند و وجود مبارک امام حسین از زخم کینه شمشیرها بر روی زمین افتاد راوی می‌گوید دیدم لبهای حسین بن علی (ع)تکان می‌خورد؛ گمان کردم که مردم را نفرین می‌کند اما متوجه شدم با تمام وجود راضی به رضای خدا بودن را زمزمه می‌کند. امام در آن لحظات سخت خطاب به پروردگار خود می‌گوید: راضی‌ام به رضایت و آنچه برای من مقدر کرده‌ای وتسلیم محض توام. اوج از خودگذششتگی و فداکاری  یاران امام و خاندان عصمت و طهارت برای بیداری اسلامی جامعه موضوع عجیبی است که درهمه دوران باید مورد توجه آزادگان و مسلمانان و شیعیان قرار بگیرد.

وی درپایان تصریح نمود: بعد از شهادت امام حسین علیه السلام، خاندان ایشان به اسارت برده شدند، اسارتی که در امتداد و ادامه مسیر عاشوراست. بی تردید با کشته شدن صرف امام حسین علیه السلام و عدم آگاهی بخشی اسرا ماجرای عاشورا در نطفه خفه می‌شد. همان زینبی که در کنار برادر در مسیر راه برای حفظ حریمش کارهای بسیاری انجام شد مأمور است تا در اسارت پناهگاه حقیقی و بزرگ دین  باشد تا شعار دین را به گوش عالم برساند و حقیقت دفاع از پیکره دین را به عالم نشان دهد.

انتهای پیام/