۶ مهر ۱۳۹۹ - ۱۰:۲۴
کد خبر: 721642

غم‌نامه سردار سلامت خطاب به سردار مقاومت که از دل برآمده بود بسیار بر دل مردم نشست، اما چندان که انتظار می‌رفت بر دل رسانه‌ها، فضای مجازی و البته مسئولان ننشست.

قدس آنلاین: غم‌نامه سردار سلامت خطاب به سردار مقاومت که از دل برآمده بود بسیار بر دل مردم نشست، اما چندان که انتظار می‌رفت بر دل رسانه‌ها، فضای مجازی و البته مسئولان ننشست.

دکتر نمکی -که به همراه یاران و سربازانش هشت ماه است لحظه‌ای آرام نگرفته‌اند و بسیاری از همرزمان و سربازانش در این فداکاری عظیم جان عزیز خود را تقدیم سلامتی هموطنانشان کرده‌اند- حالا تاب‌آوری را تاب نیاورده و لب به شکوه گشوده و به بهانه چهلمین سالگرد دفاع مقدس، قهرمان ملی کشورمان سردار شهید قاسم سلیمانی را به شهادت گرفته است.

فرمانده ستاد مبارزه با کرونا- که روزه سکوت خود را شکسته است- با شکوه از احساس شدید تنهایی می‌نویسد: «هر چه می‌گویم همه‌گیری را نمی‌شود با التماس و تمنا متوقف کرد بی‌فایده است». روی سخن در این فراز از نامه نمکی در وهله نخست متوجه مسئولان و اعضای ستاد ملی مبارزه با کروناست که بی‌محابا محدودیت‌ها را لغو می‌کنند و از تصویب مجازات‌های بازدارنده نسبت به متخلفان سر باز می‌زنند. درست است که با توجه به وضعیت اقتصادی نمی‌توان بسیاری از مراکز کسب و کار را تعطیل کرد، اما می‌توان طرح ترافیک و مترو را تعطیل کرد، می‌توان طرح دوسوم دورکاری کارکنان دولت را تمدید کرد، می‌توان نظارت بر اجرای پروتکل‌های بهداشتی در مراکز کسب و کار و ادارات را تقویت و مجازات متخلفان را تشدید کرد.

اما در مرحله بعد مخاطب این سخن مردم هستند که بلافاصله پس از کاهش آمارها حساسیت نسبت به ماسک زدن و فاصله اجتماعی را کنار می‌گذارند؛ بار سفر می‌بندند، مراسم عروسی و عزا و دورهمی برگزار می‌کنند و به اصطلاح در برابر تقاضا و تمناهای مسئولان لجبازی می‌کنند؛ لجبازی با جان خویش!

فرمانده سلامت در فراز دیگری از نامه خویش دردمندانه برابر سربازانش در جبهه سلامت و معوق ماندن مطالبات آن‌ها ابراز شرمندگی می‌کند. این دیگر غیر قابل پذیرش است که همه از فداکاری و خستگی‌ناپذیری کادر درمان سخن بگویند و از آن‌ها تمجید کنند، اما حقوق قانونی آنان به تعویق بیفتد. پاداش پیشکش!

و سرانجام از همه دردناک‌تر اینکه از یک میلیارد دلاری که رهبری با برداشت از صندوق توسعه ملی موافقت کرده‌اند وزیر بهداشت به جز سهم کوچکی نگرفته است و می‌پرسد: نمی‌دانم برای کدام کار مهم‌تر گذاشته‌اند؟

با گذشت چهار روز از غم‌نامه فرمانده مدافعان سلامت هنوز هیچ مقام مسئولی در خصوص علت تعویق مطالبات کادر درمان و عدم تخصیص اعتبار مصوب صندوق توسعه ملی اظهار نظری نکرده و پاسخی به دکتر نمکی نداده است.

پاییز سختی در راه است؛ آمار مبتلایان روزانه کرونا از ۳هزار و ۵۰۰ نفر عبور کرده و میزان فوتی‌های نیز مرز ۲۰۰ نفر در روز را درنوردیده است. میزان پایبندی مردم به ماسک و رعایت فاصله اجتماعی از ۵۰ درصد کمتر شده است. موج سوم خطرناک‌تر است و برخی از متخصصان نسبت به خطر سقوط روزانه دو هواپیمای کرونایی (۶۰۰ فوتی در روز) هشدار داده‌اند.

 سردار سلامت از نبود پشتیبانی از نیروهایش و انبارهایی که از سلاح خالی می‌شود گلایه و اعلام کرد: آماده است برای سلامتی مردم خود را به هر آب و آتشی بزند، اما چرا مسئولان در برابر فریادهای وزیر بهداشت روزه سکوت گرفته‌اند؟ چرا مردم خطر کرونا را جدی نمی‌گیرند و پایبندی به مراقبت‌های بهداشتی در حال کاهش است؟ چرا؟

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من

آنچه البته به جایی نرسد فریاد است!

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • زهرا ۱۳:۳۱ - ۱۳۹۹/۰۷/۰۶
    0 0
    واقعا حق دارند اگر روزی اما فرمودند جنگ در راس امور هست مطمئنا اگر حالا بودند می گفتند سلامت مردم در راس امور هست .وقتی این کادر درمان دارند از جونشون برای مردم مایه میذارند حق ایناهاست که دناپلاس بگیرند و حقوق بالای ده میلیون داشته بانشد و خونه و همه امکانت زندگی دراختیارشون بذارند اگر کادر درمان حقوق مناسب نداشته باشند با چه انگیزه ای خدمت کنند اگر چه همه چیز پول نیست اما پول هم مهم هست اینها لایق و شایسته بهترین هستند و ما شرمنده این عزیران هستیم آرزوی سلاکت برای هم شما دارم