این آرمان و آرزو که در مقیاسی جهانی در حال فراگیری است، در ساحت فلسفی، الزاماً مستند به یک گفتمان خواهد بود؛ گفتمانی که حول یک دال مرکزی، همان ایده اصلی و به عبارتی «هسته سخت» شکل‌گرفته و آن عبارت است از امیال فطری بشر از قبیل عدالت، نفی برتری‌جویی، حقیقت آزادی (به معنای نفی تحمیل اراده) و برائت از ظلم و ظالم.
این گرایش‌های فطری که با بسامد فراوان و در بازه‌های زمانی مختلف در تاریخ، گاه موردتوجه قرار گرفته و گاه سرکوب شده و به مرز فراموشی رسیده بود، در یکی از آخرین مظاهر خود، در قالب انقلاب اسلامی مردم ایران به منصه ظهور رسید و با تبدیل به یک ساختار جغرافیایی - سیاسی تبدیل به جمهوری اسلامی ایران شد و بدون معطلی به ارائه و پیگیری ایده‌های مبتنی بر فطرتی پرداخت که طبیعتاً در تعارض و تضاد کامل با روح ضد فطری حاکم بر دنیای معاصر خود بود.
فارغ از استقلال و آزادی که از ابتدایی‌ترین داعیه‌های این موجودیت بدیع بود، جست‌وجوی عدالت و اجرای آن، حمایت از مستضعفان و مظلومان و مقابله با ظالمان و مستکبران در نص اعلام و اعلان و حتی قوانین جمهوری اسلامی ایران، تا همین امروز به تولید گفتمان مقاومت علیه بی‌عدالتی، ظلم و استکبار، به‌ویژه در جغرافیای پیرامونی خود، از افغانستان تا کشمیر، از پاکستان تا اندونزی، از قفقاز و آناتولی تا بالکان، از شام تا فلسطین و از یمن تا الجزایر پرداخته و در مواردی به پایه‌ریزی ساختارهای عینی نظیر احزاب سیاسی و حتی دولت‌های ملی ختم شده بود. امری که نظایر آن در حزب‌الله لبنان، حماس و جهاد اسلامی در فلسطین، انصارالله در یمن و الحشدالشعبی در عراق به‌وضوح قابل‌مشاهده بود.
اما با تحولات اخیر و ضرباتی که جبهه ضد فطری این کارزار شامل شبه تمدن غربی به رهبری ایالات متحده و نمایندگی منطقه‌ای رژیم اسرائیل به ساختارهای مذکور وارد کردند، گمان بسیاری از تحلیلگران به ضعف و تحلیل قوای این گفتمان رفت و ایده‌ای که به نظر آن‌ها به آخر خط رسیده بود.
در مقابل اما با حمله مستقیم رژیم صهیونی به جمهوری اسلامی ایران و پاسخ سنجیده و درعین‌حال کوبنده و فرساینده‌ای که دریافت کرده است، یک روح تازه در اندام این گفتمان دمیده و این بار، فراتر از ساختارهایی که به‌عنوان جبهه‌های مقاومت شناخته می‌شد؛ از نوجوانان محصور در غزه یا کودکان اردن، از علمای الازهر تا طلاب علوم دینی در پاکستان، آزادی‌خواهان آمریکای لاتین تا بشردوستان اروپایی، در حال بازتولید ارگانیک و قوام‌یافته گفتمانی است که با هیچ‌کدام از حساب‌وکتاب‌های ماتریالیستی رایج قابل تفسیر، تحلیل و شناخت نبوده و همین امر، دشمن اصلی آن یعنی کنسرسیوم شیطانی آمریکایی - اروپایی - اسرائیلی را سردرگم و گیج کرده است. اتفاقی که بیانگر یک اشتباه راهبردی توسط جبهه شیطانی عصر حاضر از تغییر دکترین جنگ از نرم و فرهنگی به شکل سخت و نظامی است.